2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Generalnie poczucie winy w relacji z dzieckiem (i nie tylko z dzieckiem) jest dobrym wskaźnikiem ożywienia kontaktu, tego, że Ty jako rodzic masz świadomość własnej niedoskonałości, co oznacza istnieje możliwość poprawienia tego, co przegapiłeś.
Ale są historie o niezdrowym poczuciu winy. W dzisiejszym świecie, w którym jest tak dużo orientacji na rodzicielską odpowiedzialność za przyszłość dziecka, poniższe informacje mogą mieć sens.
Poczucie winy jest tam, gdzie jest poczucie odpowiedzialności, a w historii rodzicielstwa jest dużo tej odpowiedzialności za życie, zdrowie i dobro dziecka. Ważne jest, aby zrozumieć, że druga osoba, zwłaszcza dziecko, jest dość złożonym systemem i niemożliwe jest 100% zrozumienie potrzeb drugiej osoby.
Jesteś przede wszystkim żywą osobą, a żywa osoba popełnia błędy. A kiedy pogrążysz się we własnej idealności, tracisz kontakt ze swoją żywą naturą, a ponadto narzucasz innym te same oczekiwania nieosiągalnej doskonałości. Rezultatem wychowania idealnej matki jest dziecko perfekcjonistyczne i neurotyczne.
Ważne jest, aby zrozumieć, czy wino jest prawdziwe czy neurotyczne.
Kiedy naprawdę jestem winny, mogę naprawić tę winę:
✔️Mogę ją przynajmniej przyznać
✔️ mogę prosić dla niej o wybaczenie, ✔️Mogę ją jakoś odkupić, ✔️ w ostateczności weź pod uwagę doświadczenie, tj. zaakceptuj, że "tak, myliłem się, akceptuję ten mój błąd i następnym razem postaram się temu zapobiec - to jest moje doświadczenie"
Poczucie winy neurotycznej ma miejsce dokładnie tam, gdzie rodzice nie wiedzieli, jak żyć w związku z poczuciem winy, nie wiedzieli, jak sobie na to pozwolić lub zaakceptować. Często poczucie winy neurotycznej pojawia się u tych, którzy wychowali się w rodzinie autorytarnej, w której istniała jasno określona zasada, że rodzic ma zawsze rację, lub gdy dziecku przypisano zbyt dużą odpowiedzialność za swoją psychikę (lub dziecko wzięło ją na siebie, na przykład rodzice przysięgają przeze mnie).
Ważne jest, aby zrozumieć granice swojej odpowiedzialności 👉 Nie mogę odpowiadać za wszystko i nie mogę być winny wszystkiego.
Kolejny powód neurotycznego poczucia winy: „powinienem (powinienem)” i gdy nagle nie mogę lub nie chcę, to 👉 jestem winny.
Istnieje również poczucie winy, gdy pojawia się poczucie niepewności – niepewność, że wiesz, jak poprawnie powiedzieć: jak poprawnie powiedzieć, wyjaśnić, edukować i wiele więcej. Ten punkt stał się dla mnie szczególnie istotny, gdy napotkałem sprzeczności w różnych podejściach do wychowania dziecka, na przykład moi rodzice przestrzegali fundamentalnie innych zasad wychowania niż te, które teraz wybieram. Z podobnym poczuciem neurotycznej winy znane są zwłaszcza młode matki, którym „dobrzy” doradcy co jakiś czas mówią im, co robi źle.
W tym momencie chcę wesprzeć młode mamy: jesteś najlepszą matką dla swojego dziecka, a Twoja macierzyńska natura zna odpowiedzi na to, co jest potrzebne i dobre dla Twojego dziecka lepiej niż ktokolwiek inny.
Istnieje poczucie winy, które wcześniej zrozumie starsze pokolenie rodziców. To wina tego, kim nie mogłem się stać, kim nie mogłem być. W opowieściach dla rodziców jest to często czas stracony z dzieckiem na rzecz pracy i osiągnięć, brak wiedzy i doświadczenia w czasie, gdy było to ważne.
Ważne jest, aby zrozumieć, że w tym momencie wybrałeś dla siebie jedyne poprawne i możliwe rozwiązanie.
Dlaczego temat poczucia winy jest ważny?Dlaczego ważne jest, aby być świadomym i radzić sobie z poczuciem winy?
Bo gdy jest dużo poczucia winy, to się nim przepełniamy, a gdy czymś się przepełniamy, zaczynamy rozlewać tę treść dookoła. Kiedy poczucie winy rodziców staje się zbyt duże, pojawia się chęć pozbycia się jej, a wtedy rodzic zaczyna obwiniać swoje dzieci lub innych, zaczyna potępiać i przenosić nadmierną odpowiedzialność na innych.
Wyjście?
Zrozum, że jesteś żywą osobą, a błędy są nieuniknione!
Są rzeczy, które możesz naprawić i są rzeczy, które musisz traktować jako doświadczenie, a są też rzeczy, nad którymi nie masz kontroli.
Życzę mądrości, aby odróżnić jedno od drugiego, jestem pewien, że ci się uda!
Zalecana:
Poczucie Winy: Czy Nie Bierzemy Dużo Na Siebie?
Poczucie winy to powszechne uczucie w naszej kulturze. Trudne, nie do zniesienia, chcesz się przed tym ukryć, często jest przyczyną depresji. Jednym z możliwych powodów tego uczucia jest egocentryczna nadmierna generalizacja. Ten artykuł zaoferuje wariant korygowania tej strategii przy użyciu techniki „pie”.
Wstyd, Poczucie Winy I Ofiara
Jednym z głównych sposobów zmiany statusu przez ofiarę jest szukanie pomocy. W związku z tym agresorzy robią wszystko, aby temu zapobiec. Oprócz dobrze znanego zerwania więzi społecznych i izolacji, ważną rolę w procesie odcinania możliwych kanałów pomocy ma przebudzenie w ofierze wstydu i poczucia winy, które nie pozwalają – o ile jest realna możliwość – prosić o wsparcie innych ludzi, nawet krewnych i przyjaciół.
Czy Poczucie Winy I Poczucie Odpowiedzialności Są Dwiema Stronami Tej Samej „monety”?
Ten temat jest tyleż wieczny, co poważny. Poczucie winy niszczy nas od środka. Robi z nas marionetki, pionki o słabej woli w grach innych ludzi. To na nim, jak na haku, manipulatorzy nas łapią. Ale prawie nie myślałeś o tym, że poczucie winy doświadczane przez osobę jest odwrotną stroną innej, nie destrukcyjnej, ale dość konstruktywnej cechy osobowości - poczucia odpowiedzialności.
Jak Odróżnić Poczucie Winy Racjonalnej Od Irracjonalnej (neurotycznej)?
Wina To uczucie, które powstaje w odpowiedzi na naruszenie własnych lub społecznych wartości, które zostały zinternalizowane wewnątrz osoby. Jeśli wstyd jest porażką bycia, to wina jest porażką na poziomie działania. Poczucie winy ma oczywiście również pozytywne funkcje, czuję się winny, jeśli kłamię, dzięki temu mogę stać się bardziej sprawiedliwy i czuć do siebie szacunek.
Poczucie Winy Neurotycznej. Winny Bez Winy
Podam uogólniony obraz osoby z poczuciem winy neurotycznej według Karen Horney. Osoba neurotyczna (analitycznie należy odróżnić ją od diagnozy psychiatrycznej) często jest skłonna przypisywać swoje cierpienie temu, że nie zasługuje na lepszy los.
