Jestem Szczęśliwy?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Wywiad dla magazynu „Czosnek”. Znalazłem to przez przypadek)))

Zdrowie psychiczne i psychiczne

Tak więc zdrowie psychiczne to harmonijny i pozytywny stan jednostki, jej sposobu myślenia i stylu życia. Polega na zdolności człowieka do słyszenia siebie, rozwijania swojego potencjału, radzenia sobie ze stresem i produktywnej pracy. Zdrowie psychiczne jest nierozerwalnie związane z dobrym samopoczuciem fizycznym i udaną socjalizacją osoby w społeczeństwie.

Według Natalii dotyczy to nie tylko „ja” w stosunku do „ja”, ale także w stosunku do innych ludzi, życia człowieka w różnych środowiskach społecznych (w rodzinie, w pracy, w szkole). jak człowiek czuje się podczas odpoczynku, w stosunku do swojego ciała, jak bardzo może naprzemiennie pracować i odpoczywać. W każdym z tych obszarów można znaleźć coś, co powie o samopoczuciu lub złym samopoczuciu jednostki.

Jedną z formuł na zdrowie psychiczne (dobre samopoczucie) jest formuła Zygmunta Freuda, który powiedział, że głównym zadaniem terapii jest pomóc człowiekowi nauczyć się kochać i pracować. Dzisiejsi psychoanalitycy dodają, że nie tylko kochać i pracować, ale też robić to z przyjemnością.

Jaka jest różnica między zdrowiem psychicznym a zdrowiem psychicznym? Jest takie zdanie: zdrowy psychicznie - chory osobiście … Oznacza to, że jeśli taka osoba pójdzie do psychiatry, nie otrzyma żadnej diagnozy, ale osobiście (psychologicznie) źle się czuje. A w niektórych obszarach to się zamanifestuje. Na przykład bardzo się stara w pracy, kumuluje ogromną ilość stresu, ponieważ nie znajduje sposobu na radzenie sobie z irytacją u kolegów, z pretensjami do swojego szefa. Potem wraca do domu i wylewa całą negatywność w domu: wrzeszczy na żonę, bije dzieci. Wszystko to można uznać za chorobę psychiczną jednostki.

Ustalenie osoby zdrowej psychicznie

„Zdrowie psychologiczne jest powiązane ze wszystkimi sferami życia”, zauważa psycholog, „ale jeśli„ tańczymy”z osobowości, to uważamy, że psychicznie zdrowa jest osoba, która ma normalne postrzeganie rzeczywistości: nie ma halucynacji, rozumie tam, gdzie jest, zachowuje się adekwatnie w każdej sytuacji: tam, gdzie trzeba, dobrze się bawi, tam, gdzie trzeba okazywać szacunek – pokazuje to, gdzie trzeba być odpowiedzialnym – wypełnia swoje obowiązki.”

Najważniejszą cechą osoby zdrowej psychicznie jest wybór. Robi wszystko na podstawie przemyślanych wyborów. W przeciwieństwie do niezdrowej osoby, która działa spontanicznie lub ma na celu kogoś - prawdziwego lub wyimaginowanego. (Pamiętaj Griboyedov: „O mój Boże! Co powie księżniczka Marya Aleksevna!”).

Osoba odnosząca sukcesy psychologiczne może być dość otwarta, uczciwa, szczera w komunikacji, dlatego czasami nie jest zbyt przyjemna dla innych. Bo w przeciwieństwie do osób niezdrowych psychicznie nie ucieka się do manipulacji, ingracjacji, działań, które wywołałyby pożądaną reakcję otoczenia.

Powiedzmy, że żona mówi do męża: „Chciałbyś mnie zabrać do fryzjera? "Mąż manipulator odpowie:" Tak, kochanie. " A potem mówi do niej: „Czy mogę jutro łowić ryby? Prowadziłem cię wczoraj”. Ona się zgadza.

Zdrowy mąż szczerze mówi żonie: „Słuchaj kochanie, nie chcę cię dzisiaj zabierać do fryzjera, oglądam piłkę nożną. Czy mógłbyś pójść sam? „Jednocześnie może spokojnie powiedzieć: „Jutro jadę na ryby”.

Ludzie zdrowi psychicznie są w stanie nawiązać zdrowe relacje przywiązania. Wszyscy mamy traumy przywiązania wyrastające z dzieciństwa. Ludzie żyjący w harmonijnym związku mogą uleczyć swoje rany i stworzyć rodzinę, w której będą mieli przyjemność, radość, zaspokojenie różnych potrzeb i realizację wszystkich celów, dla których rodzina jest stworzona.

Osoby z zaburzeniami przywiązania najczęściej tworzą różne destrukcyjne sojusze, z których jeden zamienia się w prześladowcę, a drugi w oderwanie. Najczęstszym związkiem tego rodzaju jest kobieta prześladująca, która chce czegoś od mężczyzny, i mężczyzna, który próbuje od niej uciec za wszelką cenę. Takie małżeństwa mogą trwać latami, ale nie dają przyjemności uczestnikom, niszczą ich psychikę, przyczyniają się do pojawienia się zwątpienia, agresji i różnych autodestrukcji, które mogą się objawiać chorobami psychosomatycznymi, zachowaniami nerwowymi, niezdolność do osiągnięcia swoich celów. Takie pary kaleczą psychikę własnych dzieci. W końcu synowie i córki przyjmują ten model i odtwarzają go w przyszłości we własnej rodzinie.

Osoba zdrowa psychicznie to osoba odpowiedzialna. Jest odpowiedzialny za siebie, za swoje plany i działania, za tych, którzy mu zaufali. Jeśli to rodzic, to odpowiada za swoje dzieci, jeśli szef jest do pewnego stopnia za swoich podwładnych. Ceni swoją osobowość, swoją autonomię, szanując i doceniając innych ludzi i ich wybory.

Na przykład często dochodzi do kontrowersji, kto jest lepszy: mężczyźni czy kobiety. Albo myślenie o tym, jak powinny wyglądać dwie płcie. Mówią, że kobieta powinna nosić spódnicę, być przebiegła, skromna, spokojna, piękna, mężczyzna - silny, odważny, zdolny do bycia żywicielem rodziny.

„Cały ten nonsens jest ludzki. którzy nie mają normalnego poziomu zdrowia psychicznego - powiedziała Natalia. - Bo zdrowy człowiek rozumie, że choć na świecie są mężczyźni i kobiety, to każdy zasługuje na szacunek, nikt nie jest lepszy ani gorszy. W ogóle nie zajmuje się kwestiami płci”.

Osoba zdrowa psychicznie jest aktywna, interesuje się życiem. „Miłość i praca” Freuda zwykle realizuje się razem z nim. Ma strategię pokonywania trudności: zarówno rodzinnych, jak i zawodowych. Ten człowiek nie jest aniołem, ale zawsze wie, kim jest. To właśnie psychologia nazywa stabilną, zdrową, dojrzałą tożsamością lub obrazem siebie. Ludzie zdrowi psychicznie zwykle szukają tego samego. Dosyć trudno jest im żyć z niezdrowym, a niezdrowemu – współistnieć z kimś, kto ma różne schorzenia.

Zamożna osoba, nie obrażając się, bierze pod uwagę czyjąś opinię, może nie udowodnić własnej z pianą w ustach. Taka osoba proponuje kompromisy: „Chcesz iść do teatru, a ja chcę chodzić na piłkę nożną. Pojedziemy dzisiaj w różne miejsca? Albo się zgodzimy: dziś idziesz ze mną do piłki nożnej, a jutro pójdę z tobą do teatru”.

Osoba zdrowa psychicznie jest w stanie bezpośrednio określić, czego chce. Może się poddać, później zrealizować swój zamiar. Potrafi zarówno poświęcić swój czas i siły (na przykład wychowywanie dzieci lub wspieranie partnera potrzebującego pomocy), jak i odmówić poświęcenia, jeśli jest dla niego coś ważnego.

Współzależność bardzo często jest oznaką złego stanu zdrowia. W rzeczywistości jest to jeden z problemów współczesnej rodziny. Nie wiemy, co to znaczy szanować nasze granice i granice naszego partnera, dzieci, pracowników. Jeśli człowiek jest przyzwyczajony do życia w systemie współzależnym, trudno mu się z niego wydostać. Ciągle musi zgadywać, czego chce drugi, lub obrażać się, jeśli jego pragnienia nie zostały odgadnięte. Taka osoba często czuje się winna, ponieważ zrobiła coś złego, a nie tego, czego oczekiwali od niego inni.

„Różne zaburzenia stają się młodsze”, zauważa nie bez żalu Natalia Olifirowicz. „Jeśli wcześniej było wiele poważnych patologii psychicznych, teraz z każdym rokiem pojawia się coraz więcej nieistotnych zaburzeń psychicznych”.

Psycholog rodzinny podkreślił, że wszystkie problemy „wyrastają” z dysfunkcji rodziny. To, jakie będzie zdrowie psychiczne danej osoby, jest w rzeczywistości określane jeszcze przed narodzinami.: od tego, czy go oczekiwali, czy nie, chcieli, czy nie, jaki był, jak jego rodzice odnoszą się do jego wyglądu, jak odnoszą się do siebie nawzajem, czy dziecko było z matką w wieku poniżej trzech lat, czy był podarowany babci lub przedszkolu itp.

Kiedy człowiek dorośnie, ożeni się, cała jego rodzina, całe jego przeszłe doświadczenie „stoi” za nim. Ale dla nas nigdy nie jest za późno na dobry prezent, na zmianę go tu i teraz.

„Dlatego wiele osób angażuje się w swoje zdrowie psychiczne, chodząc na różne szkolenia dla rozwoju osobistego, rozwoju, programy mające na celu uświadomienie, zdobycie nowej wiedzy o świecie, o ludziach, o sobie. Ważne jest, aby zrobić to bez fanatyzmu. Są kobiety i mężczyźni, którzy chwalą się ukończeniem 150 szkoleń rozwoju osobistego. W rzeczywistości po prostu „pompowali” swój egoizm i narcyzm. Powstaje pytanie: dlaczego musiałeś przejść tyle szkoleń? Dlaczego jeden czy dwa to za mało?

Ważne jest również, aby zrozumieć: jeśli osoba zdrowa psychicznie jest od czegoś uzależniona, nie zmusi wszystkich do tego samego”.

Na przykład, jeśli zostanie wegetarianinem, nie będzie wykrzywiał twarzy, gdy przychodzi z wizytą i krzyczy, że każdy, kto je mięso, powinien zostać zastrzelony. Jeśli zajmuje się jakąś dziedziną psychoterapii, nie krzyczy, że tylko on zna prawdę. Jeśli poszedł na fitness lub jogę, nie będzie zmuszał do tego innych i poniża ich słowami. co tylko on wiedział. To ludzie, którzy są zajęci swoim życiem, swoimi celami. Mogą być zarówno serdeczni, jak i współczujący, a także bardziej samolubni, ale zdecydowanie nie starają się, aby wszyscy wokół nich szli z nimi „w kroku”.

Abraham Maslow, słynny humanistyczny psychoterapeuta ubiegłego wieku, uważał, że osoba zdrowa psychicznie to osoba samorealizująca się … To znaczy szuka swojego przeznaczenia, swojego celu. I wierzył, że na Ziemi jest tylko jeden procent takich ludzi.

„Uczniowie relacji współzależnych piszą również, że jest tylko jeden procent zdrowych osób w zdrowych związkach. Być może są to bardzo samorealizujący się ludzie, o których mówił Maslow.

Chociaż, jak uważa Natalia Olifirowicz, wszystko nie jest tak pesymistyczne. W rzeczywistości jest wielu ludzi ze zdrowym przywiązaniem, stabilnym poczuciem swojego „ja”, dość serdecznym, głębokim, mądrym, świadomym, wybierającym, z którym to się dzieje na różne sposoby, ale którzy naprawdę rozumieją, czego chcą od życia i Osiągnij to. Nie ma znaczenia, co taka osoba robi: czy uczy dzieci muzyki w przedszkolu, czy wynajduje perpetum mobile, lek na AIDS, czy po prostu zamiata ulice. Jeśli człowiek żyje w harmonii ze sobą i innymi, jest szczęśliwy.

„A kiedy czasami patrzysz w oczy starszym ludziom, którzy przez całe życie pasli stado owiec, podziwiasz, jak tacy ludzie mogą być harmonijni i zadowoleni ze swojego życia. jak dobrze mają rodzinę, dzieci i wnuki, które ich szanują. Wtedy rozumiesz, że zdrowie psychiczne jest czynnikiem, który pozwala człowiekowi czuć się szczęśliwym, zadowolonym, radosnym i doświadczać trudności. Mogą się smucić, ale po pewnym czasie, przezwyciężając kryzysy i straty, zaczynają cieszyć się życiem. Mogą być współczujący, pomocni i przyjmować pomoc. Ludzie zdrowi psychicznie mogą być bardzo różni”.

Czy niezadowolenie jest plagą synów ludzkich?

Niezadowolenie, jak zauważa specjalista, jest niestety wadą naszego wychowania. Ponieważ wychowując nas, nasi rodzice nieustannie porównywali się z kimś: „Tanya dostała piątkę, a ty dostałaś piątkę”, „Wasja przebiegła sto metrów szybciej, a Kola ma lepszy umysł w fizyce”. W dzieciństwie wszyscy jesteśmy bardzo szczęśliwi, ale rodzice zaczynają nas porównywać z innymi, zasiewając ziarno wątpliwości: czy jesteśmy wystarczająco dobrzy. Najtrudniejsze jest to, że z tego powodu praktycznie nie umiemy cieszyć się życiem iz radością i dumą przyjmować to, co już zrobiliśmy. Bo za każdym razem przed naszymi oczami pojawia się duch tego, że ktoś zrobił to lepiej.

Rozsądni Japończycy, którzy żyją znacznie dłużej niż Białorusini, kierują się zasadą: nie porównuj dzieci ze sobą. Porównują dziecko do siebie: „Teraz robisz to lepiej niż pięć lat temu”. Porównując się ze sobą, pamiętając, co musiałeś pokonać w drodze do swoich wyników, możesz się cieszyć. Ponieważ jesteś wyjątkowy. Ale gdy tylko spojrzymy na siebie przez pryzmat kogoś innego, zaczyna się zapaść.

„W jednej z piosenek grupy Spleen są cudowne słowa:„ A może nie stałeś się gwiazdą Hollywood, nie idziesz na podium w bieliźnie … Cóż, dzięki Bogu, jestem nie Ricky, nie Martin, nie startowałem do Oscara, Francuzi nie strzelali. Chodzi o to, że ty jesteś niedoskonały, ja jestem niedoskonały, ale oboje się kochamy - i to jest najważniejsze na tym świecie! Czy dziecko naprawdę potrzebuje osiągnięć: zrzucić w równym gronie? Potrzebuje miłości rodzicielskiej (tak jak potrzebują jej ludzie w każdym wieku)! A potem mama i tata zaczynają wymagać od niego czegoś, powiedzmy, mówią: nie kocham cię, ponieważ Wasia przebiegła sto metrów szybciej. Dziecko zaczyna próbować, potem dorasta i zaczyna poświęcać całe swoje życie pseudoosiągnięciom: szybciej, lepiej, mocniej.”

Psycholog uważa, że w rzeczywistości wszyscy jesteśmy bardzo prości i niewiele nam wystarcza. Para swetrów, spódniczki, ciepłe buty, normalne jedzenie wystarczyłyby każdemu z nas - i bylibyśmy szczęśliwi. Żyjemy jednak w społeczeństwie konsumpcyjnym, w którym społeczeństwo nieustannie zmusza nas do porównywania się z innymi.

Miłość można uzyskać znacznie mniejszym wysiłkiem. Dla żony nie jest tak ważne: czy mąż zarabia 500 czy 550 dolarów. Ważniejsze jest dla niej, aby wrócił do domu, pocałował ją, zapytał: „Jak się masz? "Lub powiedział:" Słuchaj, jakie mamy wspaniałe dzieci!”. I będzie szczęśliwa. Ale przychodzi i swędzi długo, żmudnie, bo za dodatkowe 50 dolarów rozdarł mu wszystkie nerwy i żyły. I stara się, aby obiad był jak najlepszy, bo wydaje jej się, że jeśli danie okaże się idealne, to jej mąż pokocha ją bardziej.

Co jeszcze jest ważne dla zachowania zdrowia psychicznego?

Aby uzyskać zdrowie psychiczne, musisz być w stanie ukończyć sytuacje: odchodząc z pracy, od partnera, z destrukcyjnego związku, odejść. Ukończenie gestaltu to bardzo poważna sprawa, uważa Natalia Olifirowicz. Jej zdaniem gdyby ludzie wiedzieli, jak zamykać drzwi przeszłości, aby uświadomić sobie, czego naprawdę chcą, w znacznym stopniu przyczyniłoby się to do zdrowia nie tylko pojedynczej rodziny, ale także całej ludzkości.

Aby stać się bardziej zamożnym psychicznie, aby poradzić sobie z trudnościami psychicznymi, które narosły przez całe życie, każda osoba potrzebuje osoby. Nie da się wyciągnąć się z bagna za włosy, jak zrobił to baron Munchausen. Dlatego takie osoby organizują grupy samopomocy, czytają książki i szukają osób o podobnych poglądach, chodzą dodatkowo na studia. Ale zdecydowanie potrzebują kogoś innego, aby odzwierciedlić ich doświadczenia.

„W końcu skąd bierze się patologia? Patrzę na inną osobę, a on mówi do mnie jak lustro: „Nie jesteś wystarczająco dobry, jesteś niedoskonały”. Musisz pozbyć się wszystkich wewnętrznych bitew i spojrzeć na siebie prawdziwymi oczami. Ponieważ być może wcześniej wszystkie lustra były krzywe, wszystko, co zostało powiedziane o człowieku, było jego zniekształconym odbiciem. Do zmiany człowiek potrzebuje innej, bardzo zdrowej, adekwatnej i wspierającej osoby. Może to być partner, dobry przyjaciel, psycholog, mądry członek rodziny, ktoś, kto pomoże Ci przezwyciężyć trudności i zacząć postrzegać siebie inaczej. Niestety jest to prawie niemożliwe, aby zrobić to samemu. … To, co pojawiło się w interakcji, może zmienić się tylko w interakcji - ale często z innymi ludźmi”.

Niektórzy, bardzo wytrwali i celowi, mogą próbować studiować literaturę, słuchać wykładów audio, aby zmienić swoje życie. Ale nadal potrzebujesz kogoś, z kim możesz omówić swoje przeszłe doświadczenia i spróbować zbudować nowe. Ponieważ często osoba sama ze sobą mentalnie chodzi w kręgu.

Zdrowie psychiczne to subtelny i efemeryczny substrat. To raczej pytanie filozoficzne, w przeciwieństwie do zdrowia psychicznego, które diagnozują psychiatrzy. Zdrowie psychiczne to Twoja odpowiedź na pytanie: „Czy jestem szczęśliwy?” („Czy żyję w zgodzie ze sobą?”, „Czy jestem dobry w głównych obszarach: rodzina, praca, przyjaźń, miłość?” Jeśli większość twoich odpowiedzi brzmi tak, to najprawdopodobniej jesteś osobą zdrową psychicznie. I też szczęśliwy.

Doceniaj siebie i innych, bądź wdzięczny życiu za każdy dzień, który jest ci dany. Pamiętaj, że istnieją tylko dwa nieodwracalne punkty: narodziny i śmierć. Wszystko inne jest w mocy człowieka do zmiany. Staraj się doświadczać emocji z taką intensywnością, z jaką możesz: jeśli jesteś szczęśliwy – raduj się, jeśli chcesz się złościć – wpadaj w złość. Ponieważ każde wydarzenie musi być przeżyte. I oczywiście miłość. Miłość jest czymś, co może nas uzdrowić, dać nam siłę i pewność siebie, nadać sens i pomóc nie tylko przetrwać, ale żyć z przyjemnością.