KOMPULSUJĄCA SEKSUALNOŚĆ

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Freud wprowadził pojęcie „symbolu” do pojęcia organizacji umysłowej. W Interpretacji snów opisuje różne symbole reprezentujące motyw seksualny - genitalia lub stosunek seksualny. Freud ostrzega, że pomysł „zastąpienia” jednego przedmiotu innym może posunąć się za daleko: cygaro nie zawsze jest symbolem penisa; „Czasami cygaro to tylko cygaro”. Czasami seks jest symbolem czegoś innego. Jeśli najgłębsze czynniki końcowe danej osoby mają charakter egzystencjalny i wiążą się ze śmiercią, wolnością, izolacją i bezsensem, to możliwe jest, że lęki, które generują, mogą zostać przesunięte i symbolizowane przez problemy pochodne, takie jak problemy seksualności.

Seks może pomóc stłumić lęk przed śmiercią. W praktyce terapeutów zdarzają się przypadki pracy z nieuleczalnie chorymi klientami, pochłoniętymi zainteresowaniami seksualnymi. Badanie Ellen Greenspan wykazało, że kobiety z rakiem piersi częściej miały zakazane fantazje seksualne w porównaniu ze zdrowymi osobami w tym samym wieku.

W pociągu seksu jest jakaś magia. To potężne wzmocnienie przeciw świadomości i niepokojowi wolności, ponieważ pod wpływem uroku seksu w żaden sposób nie czujemy, że tworzymy własny świat. Wręcz przeciwnie, jesteśmy „schwytani” przez potężną siłę zewnętrzną. Jesteśmy opętani, zafascynowani, „zakochani”. Możemy oprzeć się pokusie, poddać się jej czy pobawić się na czas, ale nie mamy poczucia, że „wybraliśmy” lub „stworzyliśmy” własną seksualność: jest ona odczuwana poza nami, ma niezależną moc i wydaje się silniejsza od niej naprawdę jest.

Kompulsywna seksualność jest powszechną odpowiedzią na poczucie izolacji. Rozwiązły seks daje samotnej osobie mocne, ale tymczasowe wytchnienie. Jest tymczasowy, ponieważ nie jest intymnością, a jedynie karykaturą związku. Seks kompulsywny pozbawiony jest wszelkich oznak prawdziwej troski. Jeden używa drugiego jako środka. Wykorzystuje tylko część drugiego i wchodzi w relację tylko z nią. Ten rodzaj interakcji oznacza, że dana osoba nawiązuje związek – a im szybciej, tym lepiej ze względu na seks, a nie na odwrót, gdy stosunek seksualny jest przejawem głębokich związków i je promuje. Osoba z kompulsywną seksualnością jest wspaniałym przykładem osoby, która nie jest w związku z całą inną istotą. Wręcz przeciwnie, łączy go tylko ta część, która służy zaspokojeniu jego potrzeby. Osoby kompulsywne seksualnie nie znają swoich partnerów. W rzeczywistości często wykorzystują ignorancję drugiego i ukrywają większość siebie jako zaletę, dlatego pokazują i widzą tylko to, co przyczynia się do uwiedzenia i stosunku seksualnego. Jedną z cech dewiacji seksualnej jest to, że jednostka wchodzi w związek nie z inną osobą jako całością, ale z jakąś częścią innej osoby. Na przykład fetyszysta ma związek nie z kobietą, ale z jakąś częścią lub dodatkiem kobiety, na przykład butem, chusteczką lub bielizną. Jeden przegląd relacji międzyludzkich stwierdza: „Jeśli kochamy się z kobietą bez nawiązania kontaktu z jej duchem, jesteśmy fetyszystami, nawet jeśli używamy odpowiednich otworów ciała w akcie fizycznym”.

W ten sposób jednostka seksualnie kompulsywna ani nie zna drugiego, ani nie jest z nim zażyła. Nigdy nie dba o rozwój drugiego. Nie tylko nigdy nie ma drugiego w zasięgu wzroku, ale nigdy nie traci wizji siebie w związku. Nie istnieje „pomiędzy”, ale zawsze obserwuje siebie. Buber nazwał tę orientację terminem „odbicia” i opłakiwanych stosunków seksualnych, w których partnerzy nie są objęci pełnym, szczerym dialogiem, ale żyją w świecie monologu, świecie luster i odbić. Opis „erotycznego mężczyzny” Bubera jest szczególnie jasny:

"Spędziłem wiele lat na ziemi ludzi i jeszcze nie wyczerpałem wszystkich wariantów" erotycznego mężczyzny "w moich badaniach. Kochanek szaleje, kochając tylko swoją pasję. własnego urzekającego działania na innych. Kolejny z podziwem patrzy na akcja jego rzekomej kapitulacji. Wciąż ktoś zbiera dreszczyk emocji. Szczyci się pożyczoną energią życiową. Ten jest zadowolony z istnienia zarówno jako siebie, jak i jako idol, zupełnie inny niż on. Człowiek pławi się w blasku swojego życia dużo Ktoś eksperymentuje I tak dalej, i tak dalej - wszystkie liczne monologi z lustrami w pokoju najbardziej intymnego dialogu!

Tak więc człowiek jest zakochany w pasji, człowiek zbiera dreszczyk emocji i trofea, człowiek rozgrzewa się „w blasku swojego losu” - wszystko, ale nie autentyczny stosunek do siebie lub do drugiego.