Moc Miłego Słowa

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Jako dziecko byłem szalenie nieśmiałym dzieckiem. Dużo czasu zajęło mi poczucie wolności w czyjejś obecności. Ze znajomymi było mi łatwiej, mogłem się przynajmniej ruszać. Ale ludzie nieznani lub ci, z którymi spotykanie się i porozumiewanie były rzadkością, wprowadzali mnie w osłupienie. Rozłączyłem się, bojąc się poruszyć ręką lub nogą i nie mogłem wycisnąć z siebie ani słowa. Chciałem tylko jednego - być jak najmniej zauważonym. Trwało to dość długo. Jak byłam mała, wyglądało to mniej więcej normalnie, no cóż, dziecko jest nieśmiałe, to się zdarza. Od 18 roku życia zaczęłam spotykać się z negatywną reakcją wielu ludzi na tę moją osobliwość. Można je zrozumieć. Wyobraź sobie, że rozmawiasz z osobą, a on odpowiada monosylabami, w większości milczy, nie wspiera rozmowy. Ostre żarty padły w moim kierunku, sarkastycznie, mówiono, że jestem dziwny, nietowarzyski i ponury. Chociaż moi bliscy przyjaciele mogliby się z tym polemizować, w moim towarzystwie byłam osobą pogodną i towarzyską. Tam JUŻ się nie bałam, zostałam zaakceptowana i czułam się bezpieczna.

Chcesz wiedzieć, co mnie wyleczyło?

W wieku 25 lat zacząłem pracować w sklepie. Było to pierwsze małe centrum handlowe w mieście, które jest teraz na każdym rogu. A potem był nowy. Staliśmy w działach wystrojeni, a wielu klientów nas chwaliło. I mnie też, co było dla mnie niemal szokiem. Wiele się o sobie dowiedziałem.

Dzień dobry, dziś jesteś tak piękna, jak ostatnio.

Cześć! Masz bardzo słodki uśmiech!

Ta sukienka bardzo Ci odpowiada, jesteś w niej urocza!

Zostałem przywitany, uśmiechnął się do mnie, zostałem wyróżniony. Powiedziano mi proste, miłe słowa. O mnie. O moim wyglądzie. O moim charakterze. To wystarczyło. Moja nieśmiałość zniknęła jak gdyby ręcznie.

Właściwie mówienie dziewczynie, że jest piękna i dobra, to funkcja rodzica. Dla mnie ta opcja była wyłączona, w ogóle nie istniała. Za nic mnie nawet nie chwalono. I nadal odpowiada.

Dlatego teraz, gdy słyszę, jak ktoś mówi, jak nie przeceniać dziecka, jest mi bardzo smutno.

Komunikując się z jakimkolwiek dzieckiem, zawsze staram się powiedzieć mu coś dobrego o nim. Czy wiesz, jak reagują?

Na początku szybkie przestraszone lub zdziwione spojrzenie, jasne jest, że słyszeli coś nowego, niezwykłego, do czego wcale nie są przyzwyczajeni. Potem wahają się przez kilka sekund, najwyraźniej zastanawiając się, jak się do tego odnieść. Wtedy ktoś się uśmiecha, ktoś przestaje mówić i odsuwa się, ktoś daje zabawkę. Są tacy, na których to w ogóle nie działa, jakby nie słyszeli. I to jest najsmutniejsze. Oznacza to, że ich małe serce jest już odziane w nieprzeniknioną żelazną zbroję, która oczywiście stanowi ochronę. Ale cały problem polega na tym, że nie tylko zło, ale i dobro nie przenika przez nią.

Reakcja dziecka zawsze pokazuje JAK rodzice go kochają.

W naszej kulturze nie ma zwyczaju mówienia sobie nawzajem dobrych rzeczy tak po prostu. Zawsze musisz na to zapracować. I zawsze okazuje się, że nie zarobiła wystarczająco dużo. Jesteśmy zawsze czujni, oczekując ciosu, jakbyśmy byli w defensywie. Widzę wokół wielu mężczyzn i kobiet, których twarz mówi - po prostu spróbuj dotknąć. Wiedzą, jak odpowiedzieć, co powiedzieć, są gotowi do ataku. To powszechne. Ale usłyszeć coś dobrego skierowanego do ciebie jest niezwykłe.

Ale jak ich twarze rozjaśniają się, gdy je komplementujesz, chwalisz ich fryzurę, strój lub jakąś umiejętność. Staje się trochę lżejszy.

Jeśli nie powiedziałeś dzisiaj nikomu dobrych słów, popraw to niedopatrzenie. Niech będzie więcej światła!