Psychologia Strachu

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Wygłaszając wykłady dla osób starszych, mimowolnie porównuję, jak różni są nasi emeryci, „starzy ludzie” i Europejczycy. Ludzie trzeciego wieku - tak nazywają się europejscy emeryci, którzy prowadzą aktywne życie społeczne. Wcześniej naszych rodaków nazywano emerytami – osoby w wieku (powyżej pięćdziesiątki), uważane za stare, mniej pracowały, coraz częściej chorowały „babci i dziadkowie”. W 2000 roku trend się zmienił. Posiadanie dzieci po czterdziestce nie jest już rzadkością, a wraz z rozwojem medycyny i przepływu informacji ludzie przedłużają swoją młodość i szkolą się bez względu na wszystko. Żegnając rok 2014, metaforycznie pożegnaliśmy strach. Wygłoszę najczęstsze obawy „dojrzałych ludzi”, których chcieliby się pozbyć na zawsze, to „OCENA LĘKÓW I OFIAR”: - strach, niepokój o dzieci, bliskich, - zwątpienie, nieśmiałość; - złość, agresja, drażliwość - lęk, podejrzliwość - obraza - lęk przed samotnością - lenistwo - duma - lęk przed ubóstwem, bezdomnością - złe wspomnienia.

Chcieli też pozbyć się chciwości, marnotrawstwa, poświęcenia, bólu utraty, wrażliwości, łatwowierności, lęku przed utratą zdrowia, lęku przed ślepotą, usprawiedliwienia „grzeszników”, lęku przed zmianą, lęku przed „nie kochają”. mnie lub kochaj mnie, dbaj mniej niż chcę” …

Zwyczajowo bierze się pod uwagę następującą gradację strachu: lekki niepokój, niepokój, panikę, strach i przerażenie.

Lęki umownie dzieli się na trzy grupy: biologiczną, społeczną i egzystencjalną. Obawy biologiczne są bezpośrednio związane z zagrożeniem życia lub zdrowia człowieka. W życiu codziennym lub w sytuacjach awaryjnych człowiek musi przezwyciężyć niebezpieczeństwa zagrażające jego życiu, które wywołują lęk, tj. krótkotrwały lub długotrwały proces emocjonalny generowany przez rzeczywiste lub postrzegane niebezpieczeństwo, sygnał alarmowy. Zwykle strach wywołuje nieprzyjemne doznania, ale jednocześnie może być sygnałem do ochrony, ponieważ głównym celem stojącym przed człowiekiem jest pozostanie przy życiu. Należy jednak pamiętać, że reakcją na strach może być bezmyślne lub nieświadome działania ludzkie wywołane paniką – przejawem silnego niepokoju.

Społeczne - są to obawy i obawy dotyczące zmiany statusu społecznego. Strach jest psychologiczną, emocjonalnie „negatywną” kolorową reakcją na rzeczywiste lub postrzegane wydarzenie.

Dwa warunki konieczne do pojawienia się strachu (nie prawdziwy, „teraz stoisz na torach i widzisz pędzący w twoją stronę pociąg”, ale domniemany): 1. Pojawia się obraz (pomysł wydarzenia) 2 Wiara, że wydarzenie się wydarzy.

Ta reakcja organizmu nie jest kontrolowana i jest genetycznie wrodzona. Dzięki niej ludzkość przetrwała, dbając o jej bezpieczeństwo. Lęki egzystencjalne wiążą się z głęboką istotą człowieka i są charakterystyczne dla wszystkich ludzi, niezależnie od konkretnych sytuacji.

Według N. Salaté „dane egzystencjalne” jest rzeczywistością, której nie możemy uniknąć i która generuje w nas niepokój tkwiący w ludzkim przeznaczeniu. Na przykład śmierć jako nieunikniona rzeczywistość może wywołać strach, zaprzeczenie, depresję itp. Można też postrzegać realia egzystencjalne jako źródło energii, które może wywoływać niepokój, ale też może wywoływać radość życia, entuzjazm.

Opisano pięć głównych kategorii - skończoność bytu, samotność, odpowiedzialność, niedoskonałość i poszukiwanie sensu. Terapia Gestalt we własnym paradygmacie dotykała każdego z tych tematów. Podejście to bada mentalne przejawy, które generują oraz jak psychoterapia może pomóc w radzeniu sobie z lękami, tak aby każdy klient znalazł własną odpowiedź.

Główne reakcje na strach to atak, ucieczka lub zamrożenie. Istnieją również różne mechanizmy obronne – zaprzeczenie, represje, racjonalizacja, rytualizacja i tak dalej.

Częste i intensywne doświadczanie strachu przez człowieka prowadzi do zaburzenia psychicznego. Nerwica jest stanem spowodowanym w większości przypadków długotrwałymi, mocno doświadczanymi sytuacjami stresowymi, które zakłócając adaptację psychiczną, powodują wyczerpanie układu nerwowego (połączenie drażliwości i zwiększonego zmęczenia), lęki i zaburzenia autonomiczne (pocenie się, kołatanie serca, zaburzenia funkcja żołądka itp.).

Obsesyjny, irracjonalny strach związany z pewnym przedmiotem lub sytuacją, z którą dana osoba nie może sobie poradzić samodzielnie, nazywa się fobią.

Zwykle ludzie boją się nie samej starości, ale słabości.

Ale jeśli dana osoba nie doświadcza takiego stanu, to na starość istnieją zalety: Osoba starsza ma wolny czas, niezależność, możliwość bycia kreatywnym. Goethe powiedział, że starość to złote żniwo. Michał Anioł pracował w tym wieku 90.

Lew Tołstoj, Repin, Aiwazowski - wszyscy są stulatkami. Najważniejsze tutaj jest stałe obciążenie. W końcu, gdy sportowcy opuszczają sport, ładunek zatrzymuje się, a mięśnie natychmiast zwisają. Podobnie mózg, jeśli nie zostanie obciążony, człowiek ulega degradacji”.

"Jak pozbyć się lęków?" najczęstsze pytanie w pracy psychologa. Poniżej znajdują się wskazówki dotyczące samodzielnego badania i samopomocy

1. Rozpoznaj strach. Bądź ze sobą szczery. Musisz naprawdę zajrzeć w głąb siebie i zdecydować, jakie są twoje lęki i skąd twoim zdaniem pochodzą. Wiele osób nigdy nie przechodzi przez ten bardzo wczesny etap, ponieważ często trudno im lub boją się przyznać do swoich niedociągnięć. Być może uważają za słabość przyznanie się do rzeczy, które nie wydają im się wystarczająco poważne.

2. Zapoznanie się z lękami za pomocą techniki „Lista lęków” Weź kawałek papieru i zapisz wszelkie obawy, które możesz mieć. Jeśli boisz się spotkania z wrogiem uzbrojonym w nóż, należy to zapisać. Itp. Po prostu bądź niezwykle szczery, aby wiedzieć, że to Twoja jedyna szansa, aby sobie pomóc. Po skompilowaniu takiej listy musisz zdecydować, od czego zacząć. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest wybranie najmniejszego strachu, który będzie najłatwiejszy do pokonania. Umieszczając lęki w ten sposób, z łatwością pokonasz je jeden po drugim. A zanim dojdziesz do największego strachu, będziesz mieć pewność siebie i siłę woli, aby sobie z tym poradzić.

3. Ćwiczenie „Hierarchia”. Umieszczasz swój najniższy strach na dole wyimaginowanego drzewa strachu, a najwyższy strach na górze, i w ten sposób budujesz hierarchię od najniższego do najwyższego. Wtedy zaczynasz od najmniejszego strachu przed „wspinaniem się w górę”. Ta metoda promuje stały postęp i budowanie zaufania w czasie. Następnym krokiem jest poradzenie sobie z pierwszym strachem.

4. Technika „Nie mogę. Nie chcę . Ustaliliśmy już plan działania, ale coś powstrzymuje nas od startu. Spójrz na problem początku jako strach przed porażką i zmień swoje nastawienie z „nie mogę” na „nie chcę”. Zdając sobie sprawę, że jesteś po prostu niewystarczająco zmotywowany i źle chciany, zmieniamy motto na „chcę”, co oznacza „ja – mogę!”.

Radzenie sobie ze strachem to nie tylko okazja do bycia szczerym wobec siebie, ale także sposób na przygotowanie naszych ciał, aby pomóc nam skuteczniej radzić sobie z sytuacją.

Naucz się rozpoznawać swoje lęki, a kiedy się z nimi zmierzysz, wykorzystaj je na swoją korzyść. Nie myśl o strachu jako o strachu, myśl o nim jako o super paliwie, które napędza cię do działania.

Dlaczego miałbyś się bać, skoro masz do dyspozycji tak potężne zasoby?

Spróbuj zbadać swój strach i wykorzystaj jego energię do własnych celów. W każdym razie psychoterapeuci różnych kierunków są gotowi pomóc w twoich zmianach. Będziemy mogli wspólnie opracować kilka planów „B” i będzie to dobre źródło wsparcia w przyszłości. Przychodzić! Jest wyjście!

„Potwory stworzone przez rozum są znacznie straszniejsze niż te, które faktycznie istnieją. Strach, wątpliwości i nienawiść sparaliżowały więcej ludzi niż dzikich zwierząt”. (Christopher Paolini, Eragon. Brisingr). Opinia osobista Koshkina Elena