Jak Prawidłowo Traktować Swoje Błędy

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Istnieją dwie skrajności dotyczące twoich błędów.

1. Odmowa. „To nie ja się pomyliłem, ale wynika to z faktu, że…” Możesz zastąpić absolutnie wszystko, co chcesz. Uogólnienie „z twojego powodu” jest oczywiście najczęstsze. Nadaje się również do pogody, korków, władz. Takie podejście można zauważyć w sobie, jeśli samoocena jest powalona, jej poziom jest niski, ale tak naprawdę chcemy ją sztucznie podnieść w oczach innych. W tym przypadku nie jesteśmy tak pewni siebie, że nie możemy sobie pozwolić na zrobienie sobie krzywdy przez przyznanie się do błędu. To całkowicie usuwa ziemię spod twoich stóp. Tak, i potępienie ze środowiska… Nie, nie! Mądry, opiekuńczy, podświadomy umysł podejmuje decyzję: „To nie ja”.

2. Pełne zanurzenie i dramatyzacja (samobiczowanie).

"Myliłem się. To wszystko. To jest straszne." W tym przypadku jesteśmy całkowicie zanurzeni w poczuciu winy, w trawieniu błędu, w jego wywyższaniu. Podejście jest podstępne, ponieważ daje tylko negatywne emocje i zły stan zdrowia.

Ale co jest bardziej poprawne psychologicznie?

1. Pomyłka musi być przyznana. Bo dzięki temu będziesz w stanie poradzić sobie z podobnymi sytuacjami teraz i w przyszłości.

2. 90% błędów powtarza się, ponieważ wynikają z przyzwyczajeń i sposobu myślenia. Aby temu zapobiec, musisz zrozumieć: jaki nawyk i jakie postawy psychiczne doprowadziły do błędu, przepracować je i zaszczepić sobie te, których potrzebujesz.

Na przykład spóźniłeś się. Jest zarówno przyzwyczajenie, jak i postawy. Potrzebujesz uporczywego pragnienia i działania, aby zastąpić ten nawyk „przyjdź na czas”, a zatem zmieni się sposób życia. Ta praca pozwoli Ci już nie popełniać błędów związanych ze spóźnieniami i wyczuciem czasu.

3. Trzeba zrozumieć: „głównym błędem jest opłakiwanie błędów”, utknięcie w nich. Bardziej poprawne byłoby: „Wystąpił błąd. Mogę to naprawić. Aby temu zapobiec w przyszłości, chcę się dowiedzieć, jak to zrobić. I działaj.

Na przykład w przypadku spóźnienia.

Spóźniłem się, bo zaspałem. Chcę nauczyć się wstawać na czas, żebym mogła przyjść na czas. Potrzebuję do tego siły woli, dzwoniącego budzika, dokładnego ustawienia: „Wstaję na czas. Przychodzę na czas”. i powtarzanie tej czynności każdego ranka. Uwaga: nie będzie dobrze myśleć: „Nie mogę się spóźnić”. Dokładniej: „Muszę nauczyć się przychodzić na czas” – bo „nie spóźnić się” – sformułowanie jest niejasne, wielowymiarowe, a „przyjdź na czas” – jasne, dlatego lepiej to osiągnąć.

Podobny nawyk kształtuje się przez 21 dni, ta sama ilość jest ustalona. To jest twoje zwykłe podejście do przebudzenia.

To samo dotyczy innych obszarów.

Przećwicz: czego poleciłbyś sobie nauczyć się na podstawie ostatniego błędu?

Obraz Aleksieja Czernigina „Mleko”.