Psychologia Głębi

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Psychologia głębi, jako doktryna nieświadomości, istniała w dwóch niezależnych warstwach badawczych:

1. Warstwa osobiście wypartej nieświadomości przez Freuda

2. Zbiorowa nieświadomość Junga

3. Trzeci kierunek badawczy dołączył do dwóch pierwszych w 1937 roku. Jest to wprowadzona dyscyplina psychologii głębi, którą L. Sondi nazwał „Analiza losu”.

Analiza losu bada trzeci kierunek nieświadomości, a mianowicie „podświadomość generyczną”, jako specjalną formę w nieświadomości. Jak i skąd wyparte wymagania przodków określane są w człowieku poprzez nieświadomie kontrolowane działania? wybór w miłości, przyjaźni, zawodzie, chorobie i śmierci … Nazwaliśmy ten kierunek właśnie tak, ponieważ bierzemy pod uwagę nie tylko psychikę, ale także ciało; nie tylko natura instynktu i dziedzictwa, ale także zmiana ducha; nie tylko manifestacja świata realnego, ale także świata pomyślanego, wyobrażeniowego, które znajdują się w centrum naszych głębinowych badań psychologicznych. Słowo „los” „W znaczeniu jest integracja ciała i duszy, dziedzictwa i instynktu; Ja i duch, ten świat i świat poza grobem, wszelkie zjawiska ludzkie i międzyludzkie. Tak więc ten kierunek psychologii głębi doprowadził do badań nad losem, które Szondi nazwał „anankologią dialektyczną” (zob. L. Szondi „Człowiek i los, nauka i obraz świata” 1954).

Na przestrzeni lat Fate Analysis została ukształtowana i zdefiniowana w specjalnym kierunku badawczym ze specjalnymi metodami psychodiagnostyki i psychoterapii. Analiza losu pozostała w ramach psychologii głębi, ponieważ reprezentuje ważny obszar nieświadomości, a mianowicie „podświadomość generyczną”, która wyraża się w specjalnych segmentach ludzkiego życia, a mianowicie „Los wyboru”. To znaczy w determinujących los zmianach w wyborze każdej osoby, poprzez relacje międzyludzkie, a tym samym determinuje losy społeczeństwa.

Analiza losu, jako główny nurt psychologii głębi, została zbudowana na dziedzictwie i wyborze jako specjalnej dyscyplinie. Cegły do budowania własnego losu podarowali nasi przodkowie. Każdy przodek, ze swoimi szczególnymi wymaganiami życiowymi i szczególną formą życia, działa na potomkach jako „przykład i obraz”. Każdy przodek pojawia się w naszej ogólnej nieświadomości jako szczególna możliwość losu. Człowiek nosi na wewnętrznym planie losu, który właśnie nazywa się nieświadomością rodzajową, wielu różnych przodków, a co za tym idzie, wiele i bardzo często przeciwstawnych możliwości losu. Każda postać przodków w ogólnej nieświadomości ma tendencję do stawania się „przykładem” losu potomków. Stąd mamy narzucenie lub przymus przodków w wyborze miłości, przyjaźni, zawodu, choroby i śmierci. Tę część losu, która jest określona przez przodków i narzucona nam, nazywamy wymuszony los.

Ręka, która z tych gatunkowych szczegółowych planów sama wybiera możliwości losu, a odrzuca wszystkie inne, lub postacie przodków są zintegrowane w nowy obraz „ja”, taką dowolnie wybraną lub zintegrowaną część losu nazywamy wolne przeznaczenie … (patrz książka L. Szondi „Człowiek i przeznaczenie”, a także „Nauka i obraz świata”). Na tym właśnie polega związek między analizą bytu a analizą losu.