Współzależność - Relacja Panów I Niewolników

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Po jednej z konsultacji małżeńskich pomyślałam o odpowiedniej metaforze współzależnego związku. Pierwszy obraz, który się pojawił i moim zdaniem całkiem udany - obraz niewolników i panów. Jeśli pan czegoś chce, jego pragnienie jest podstawowe, pragnienia innych nie są liczone, inni są niewolnikami i muszą ściśle przestrzegać zasad i instrukcji.

Role niewolnika i pana mogą się zmieniać lub mogą być statyczne w czasie - ktoś w związku jest stałym niewolnikiem, a ktoś jest panem.

Przyjrzyjmy się efektowi tych ról na kilku przykładach współzależnych zachowań

1. Nie przyznawaj swoich pragnień i uczuć niewolnikowi jak pan. Przyznać się, zapytać, wyjaśnić - oznacza to pokazanie swojej słabości i wrażliwości.

Człowiek-mistrz działa ostro, z presją. Lepiej upokorzyć, stłumić niewolnika, aby był bezwarunkowo posłuszny, zdając sobie sprawę z całej swojej niekonsekwencji. Na przykład: mąż nie może zadać żonie pytania: „Porozmawiajmy o naszych planach na nadchodzącą nellel, planuję spotkać się z koleżanką po pracy w czwartek”, zamiast tego w wyznaczonym dniu konfrontuje żonę z faktem, a jeśli się sprzeciwia, mówi, że zrobi, co chce, a nikt się na niego nie zdecyduje, oskarża żonę o kontrolowanie go. Tymczasem, podobnie jak z jego strony, widać postawę egocentryczną, chęć wysuwania na pierwszy plan swoich pragnień oraz zaniedbywanie potrzeb i planów żony. 2. Pan wierzy, że niewolnik powinien dzielić swój światopogląd i hobby, pragnienia niewolnika powinny pokrywać się z pragnieniami pana. Na przykład: mąż spodziewał się, że w nocy on i jego żona będą intymni, ale żona zasnęła; mąż celowo włączył telewizor i podkręcił głośność; w końcu doszło do kłótni między małżonkami, oboje rano poszli do pracy zaspani, zdenerwowani. Inny wariant. Żona zwraca się do męża obraźliwym tonem: „Jak można słuchać tej muzyki?! Jest dla osób o niskich potrzebach duchowych”.

3. Niewolnik gotów jest poświęcić swoje interesy, przyjemności, potrzeby, aby nie wyrządzić niełaski panu. Na przykład żona źle się czuje - presja wzrosła, ale mimo to idzie gotować obiad i prasować koszule męża, aby nie nazwał jej leniwą i nie poszedł do innego. 4. Niewolnik całkowicie przenosi odpowiedzialność za swoje życie na pana. Niech mistrz decyduje, co jest dla niego dobre, a co złe. Na przykład: mąż całkowicie przypisuje żonie odpowiedzialność za to, gdzie zainwestować pieniądze, gdzie odpocząć, jak wychowywać dzieci, lub mąż decyduje, co żona powinna jeść, jakie książki czytać, jak wyglądać, co może powiedzieć w jego obecności, a co nie i itp.

5. Niewolnik nie może mieć własnych hobby, ciekawej pracy, nie powinno być komunikacji poza domem, wszelkie nieformalne kontakty są uważane za zdradę … Wszystkie interesy niewolnika muszą być podporządkowane interesom pana i temu, co się między nimi dzieje. Na przykład żona postanowiła iść z koleżanką do teatru, a mąż bombardował ją oskarżeniami o obojętność, niewierność, powiedział, że w zemście pójdzie na piwo z przyjaciółmi.

W relacji pan-niewolnik nie ma miejsca na swobodną manifestację zainteresowań, pozytywnych uczuć, wsparcia, za to dużo jest tłumienia, krytyki, irytacji, złości i urazy.

Takie relacje są również nazywane sadomasochistycznymi.

Oto cytat S. Cohena, który charakteryzuje motywy działania i utrzymywania takiej relacji.

Ekscytująca to umiejętność wywoływania u innych silnych reakcji afektywnych, pokonywania barier stworzonych przez innych; poczuj, że masz kontrolę i dominujesz nad innym, że możesz sprawić, że drugi poczuje się źle, winny, słaby, gorszy, gorszy. Ekscytującą czynnością jest trzymanie drugiego w dłoni, doprowadzanie go do stanu utraty kontroli poprzez atakowanie, odchodzenie, a następnie ponowne upewnianie się, że tak się nie stanie. W grze kryje się poważniejsza destrukcja – niszczenie autonomii drugiej osoby i jej wolności wyboru.

Erotyzacja ujarzmia destrukcyjność; osoba może udawać, że jest to jakiś romans, ekscytująca gra, pożądana przez obu uczestników. To zupełnie inna sprawa niż przyznanie, że jedna osoba nienawidzi, zazdrości i jest rozczarowana, bo druga ma własne życie, że jest odrębna i niezależna, a potem pierwsza chce to wszystko zniszczyć (porównaj relację Wandy z Severinem).) (Sacher-Masoch, 1870). Niebezpieczeństwo fuzji w postaci pasywnego masochistycznego poddania się jest przezwyciężane przez iluzję wszechmocnej kontroli, umiejętności uczynienia drugiego bezradnym.

Człowiek ma głęboką irracjonalną postawę, która w ten sposób kontroluje związek, podczas gdy w rzeczywistości tylko je niszczy.

Drodzy czytelnicy, mam nadzieję, że artykuł był interesujący i przydatny. Chętnie otrzymam Twoje komentarze