Tato, Proszę Nie Pij

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Dzieci, które dorastały w rodzinach rodziców uzależnionych od alkoholu, od najmłodszych lat uczą się ratowania i mają wszelkie przesłanki, by w przyszłości stać się współuzależnionymi.

Co to znaczy?

Ratując ukochaną osobę, dziecko ratuje przede wszystkim siebie. Próbuje w jakiś sposób wpłynąć na rodzica pijącego.

Ale czy taka dorosła osoba może podjąć się w życiu takich dorosłych zadań?… W końcu można się „nudzić” pod przytłaczającym ciężarem dorosłości.

A uzależnienie od alkoholu u osoby dorosłej jest bolesnym stanem, który można rozwiązać za pomocą złożonych środków. A potem z wielką motywacją samego pacjenta. I rozsądne, ale nie nadopiekuńcze wsparcie ze strony bliskich.

Dzieci są również aktywnie zaangażowane psychologicznie w ten proces. Są w systemie rodzinnym, gdzie wszystko jest ze sobą powiązane i wpływa na siebie nawzajem …

Aby przetrwać w tak trudnych i trudnych warunkach, dziecko wykształca specjalne mechanizmy obronne psychologiczne. Które w tej sytuacji życiowej pomagają mu w ogóle potencjalnie przetrwać.

Istnieje wiele kontroli, która pomaga „pohamować” własny strach i bezradność w obliczu nieznanej przerażającej przyszłości.

Rodzice są odpowiedzialni za dziecko, chronią je, rozwijają i chronią. Odżywiaj wszystko, co niezbędne do jego intelektualnego, emocjonalnego i fizycznego rozwoju.

Inaczej jest w rodzinach dysfunkcyjnych.

Tam dzieci często stają się lub próbują zostać rodzicami swoich rodziców. W rodzinie następuje zmiana ról.

Dziecko nie ma tylu wewnętrznych mocnych stron, doświadczenia, wiedzy i możliwości, co dorosły. Ale nadal próbuje „leczyć” chory system rodzinny, przyjmując rolę ratownika i… uzdrowiciela.

Takie dziecko daje dużo ciepła i wsparcia swoim chorym i niesamodzielnym rodzicom.

Rozśmiesza ich, uszczęśliwia ich osiągnięciami w nauce, sporcie, jeśli może, sprząta dom, wcześnie uczy się gotować i wszystkich innych domowych umiejętności, aby w razie potrzeby służyć sobie i rodzicom.

Chce być potrzebny. Bierze na siebie dużą odpowiedzialność, władzę i władzę, nie zdając sobie sprawy ze swoich ograniczeń. On też musi przeżyć za wszelką cenę…

Często w dziecku rozwija się uraz psychiczny - załamanie, staje się psychicznie zaburzone.

Zadania związane z wiekiem związane z jego rozwojem umysłowym rosną zbyt szybko.

Podczas gdy inne dzieci dużo się bawią, dorastają w warunkach ciepła i opieki, komfortu psychicznego w domu, dzieci rodziców uzależnionych od alkoholu dorastają w deficycie tego wszystkiego i praktycznie bez podstawowej ochrony, jaką mogą im zapewnić tylko rodzice.

Dlaczego dziecko próbuje i chce zapobiegać pijaństwu rodziców? Bo życie w warunkach ciągłych konfliktów między bliskimi, w atmosferze rozdrażnienia i destrukcyjnej agresji, charakterystycznej dla uzależnionych od alkoholu, jest dla niego nie do zniesienia.

Dziecko podejmuje się misji ratowania systemu rodzinnego przed jego upadkiem, starając się nie dopuścić do ostatecznego rozłamu między rodzicami.

W tym stanie dziecko ma dużo wewnętrznej samotności, nieświadomego „zagubienia”, odrzucenia i osobistej bezużyteczności… Często pojawia się tło depresyjne. Od bezsilności do radykalnej zmiany czegoś w najtrudniejszej dla niego sytuacji życiowej.

Mimo to ojciec częściej pije w rodzinach. Matka jest w roli współzależnej. Dużo kontroluje i jest boleśnie uzależniona od stanu ojca.

Dziecko widzi ciągłe zagrożenie dla relacji między rodzicami. Próbuje je pogodzić i „reedukować”. Czasami wspiera słabszego psychicznie rodzica, karmiąc go dziecięcą czułością, oddaniem i miłością.

Jeśli matka bardzo oddala się od ojca pijącego, zaczyna żyć własnym życiem i nie kontroluje już męża, wówczas dziecko może stać się dla ojca - jego "żoną" lub "matką".

Zaopiekuje się nim, zapanuje, zatroszczy się o jego trzeźwy tryb życia i… poprosi go, by nie pił, wpadając w pajęczynę współzależności.

Dziecko dorasta pokryte niewidzialnym „strupem” wstydu i martwi się tym, że żyje w warunkach traumatyzujących jego psychikę. Wstydzi się swoich rodziców i rani, że nie może w żaden sposób wpłynąć na sytuację impasu i nie może jej zmienić.

Wszystkie konflikty rodzicielskie odbijają się na nim i deformują jego kruchy wewnętrzny świat, negatywnie wpływając na jego osobistą samoocenę.

Z drugiej strony dziecko w takiej rodzinie nadal bardzo kocha swoich rodziców, jest gotowe ich chronić i zachować. Daj im dokładnie to, czego mu brakuje…

Dziecko bezskutecznie zmaga się z alkoholowym „smokiem”, nie dostrzegając jednak, ze względu na ograniczenia wiekowe, złożoności i głębi relacji międzyludzkich dorosłych. Prosi tatę, aby nie pił, próbując wpłynąć na objaw, nie rozumiejąc prawdziwych przyczyn takiego zachowania u osoby dorosłej. Tyle, że dziecko nie może tego zrobić… I to nie jest jego odpowiedzialność, ale rodzicielska.

Później dziecko może uczyć się od rodziców, jak radzić sobie z wewnętrznymi trudnościami i interakcją ze światem.

Jeśli temat jest interesujący i trafny, o różnego rodzaju uzależnieniach i związkach współzależnych w rodzinie można przeczytać w innych moich artykułach:

„Początki zależności”

„Dziecko w rodzinie z uzależnieniem od alkoholu”

„Alkoholizm jako forma zachowań autodestrukcyjnych”

„Jak żyją współzależni?”

"Czy chcesz rzucić palenie?"

Pomoc psychologiczna i wsparcie w ostrych kryzysowych stanach emocjonalnych osobiście i online!