Jak Zbudować Związek Na Odległość I Kto Jest W Stanie? (plusy)

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Kto może budować relacje na odległość (osoby z jakim typem psychiki)? A jak je budujesz, jeśli zdecydujesz się na taki krok?

Mówimy więc bezpośrednio o romantycznym związku romantycznym. Ze stałych opcji - jednym z partnerów jest marynarz lub trucker pracujący za granicą; tymczasowy – ktoś z rodziny odsiaduje wyrok w więzieniu lub studiuje za granicą. Jeśli ta relacja z partnerem jest tymczasowa, i tak powinieneś zrozumieć, jak ją zbudować.

Dla kogo odpowiedni jest związek na odległość?

Osoby o unikających typach osobowości, z zachowaniami przeciwzależnymi i wzorcowymi. Takie osoby częściej boją się związków, trudno im być w długotrwałej bliskości z partnerem, więc wybierają dla siebie opcję środkową - wydaje się, że istnieje związek, ale na odległość. Jest to całkiem akceptowalna opcja, jeśli oboje partnerzy mają podobną psychikę. Źle będzie, jeśli jedno z nich jest współzależne, a drugie jest współzależne i wymaga ciągłego łączenia się z partnerem - prędzej czy później taka para się rozpadnie (ktoś "wyskoczy" ze związku - współzależna będzie bardzo cierpieć i męczyć się współzależny i nie będzie już wiedział, dokąd się udać z doświadczonego wstydu, poczucia winy i innych ciężkich uczuć). Dlatego wchodząc w związek na odległość, musisz zrozumieć, że najprawdopodobniej oboje uciekacie od intymności, a tego nie chcecie i jesteście zadowoleni z takiego życia.

Relacje na odległość są odpowiednie dla dwóch schizoidów, dla których ważne jest, aby wiedzieć, że mają parę - tylko z tej realizacji jest spokojna i dobra i nie trzeba nic robić razem.

Jaki jest problem? Często współzależny wciąż buduje relację ze współzależnym, a jeden partner zaczyna „ciągnąć” drugiego. Może się zdarzyć, że postać przeciwzależna przeplata się ze współzależną - osoba chce relacji na odległość, ale otrzymawszy je, natychmiast pragnie szalonej intymności. W tym przypadku między partnerami będzie kompletny chaos, w psychice są ciągłe eksplozje (dostaję to, czego chcę, ale jednocześnie nie dostaję tego). Tutaj musisz zrozumieć swoje potrzeby, zrozumieć, skąd pochodzą przeciwzależne i współzależne części postaci (w terapii osobistej). W związku z tym związek na odległość jest opcją dla dwojga przeciwniezależnych osób lub schizoidów (obaj mają wystarczająco dużo swobody, przestrzeni i dużo czasu dla siebie).

Dla kogo jeszcze ten związek jest odpowiedni? Dla tych osób, które nie potrzebują głębokiego poziomu intymności. Na przykład, niezależnie od charakteru, człowiek postanowił dla siebie, że nie chce bardzo bliskich związków, nie chce się w nich zanurzać z duszą, poświęca większą część swojego życia pracy i odnosi się do związków „o ile NS.

Osoby z pełniejszą i zdrowszą psychiką w obszarze traumy przywiązania (te, które nie miały bolesnych rozstań z matką, które miały z matką dość intensywną emocjonalnie relację, a w dzieciństwie dosłownie „obżerały się”) nie trzeba zamykać swojej potrzeby z pomocą partnera. Wszystko wystarczyło, co oznacza, że osoba nie będzie cierpieć z powodu rozstania. Tak, w niektórych strefach będzie retraumatyzacja (on / ona odchodzi - boli; przychodzi - znowu trzeba przyzwyczaić się do intymności, będzie to trudne), odpowiednio w tym miejscu mogą pojawić się kłótnie lub skandale, jednak głęboka utrata siebie i sensu życia, stan „nie chcę żyć” nie będzie (w przeciwieństwie do osoby z traumą przywiązania). Relatywnie rzecz biorąc, osoba „wytrąca” podczas nieobecności partnera, życie blednie na kilka tygodni, niektórzy nie mogą nic zrobić w tym okresie,ktoś popada w stan wyciszonej depresji. Jeśli nadal ważny jest dla Ciebie związek na odległość i partner, świetnym rozwiązaniem jest długotrwała terapia w obszarze traumy przywiązania, wtedy psychika prędzej czy później się ustabilizuje, ale trudno będzie przejść przez okresy retraumatyzacji.

Ważną kwestią jest to, że jeśli ludzie mieszkają osobno, ale widują się regularnie, nie można tego uznać za związek na odległość.

Jak budować relacje?

1. Staraj się spotykać ze swoim partnerem przynajmniej raz na 2-3 miesiące. Nie zniechęcaj się, jeśli nie możesz zastosować się do tego zalecenia.
2. Śledź swoje prognozy, zwłaszcza te negatywne. Dbaj o siebie, pracuj ze swoją psychiką, chodź na sesje psychoterapeutyczne, załatw, kiedy przypisujesz partnerowi negatyw z dzieciństwa lub zły nastrój. A nawet jeśli to boli emocjonalnie, ważne jest, aby zrozumieć z głową, że wszystko, co się dzieje, nie jest z powodu partnera i nie powinieneś zrywać związku.
3. Częściej przeprowadzaj poufne dialogi.
4. Praca z traumą przywiązania - uczenie się, jak nie zatracać się w rozłące, praca z bólem przez długi czas, jeśli w dzieciństwie doszło do traumy przywiązania. Wynik jest tego wart - ból będzie naprawdę mniejszy.

5. Zapobiegaj wypaleniu. Naucz się radzić sobie z frustracją, urazą z powodu porzucenia i odrzucenia. I znowu – tego musieliśmy się nauczyć w dzieciństwie (nie zawsze wszystko będzie tak, jak chcę; nie zawsze mama może ze mną siedzieć, nie zawsze mama zwraca na mnie uwagę). Aby jednak nauczyć się radzić sobie z frustracją, najpierw trzeba przepracować traumę przywiązania, bo jest ona głębsza i niżej – inaczej nie poczujesz, że udało ci się zamknąć ranę, nakleić na nią plaster.
6. Stworzyć dla siebie trwałe zasoby poza związkami – ulubioną pracę, przyjaciół i ich wsparcie, jakiś krąg społeczny. Musisz mieć żywe życie osobiste, które pozwoli ci przetrwać chwilową przerwę z partnerem i nie popaść w głęboką depresję.

W każdym razie to do Ciebie należy decyzja, czy związek na odległość jest dla Ciebie odpowiedni, czy chcesz go zbudować. Nie słuchaj nikogo, zwróć się do wewnątrz. Jeśli to czytasz, to coś cię niepokoi i warto z tym popracować. Zazwyczaj źródło problemu tkwi w tobie, chociaż często ludzie szukają go w związkach. Być może odległość jest tylko symptomem, a leżąca u podłoża trudność twojej relacji z partnerem jest znacznie głębsza.