Jak Szybko Wyjść Ze Związku Z Narcyzem W 3 Krokach?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Jak szybko wydostać się ze związku z narcyzem, aby przez lata nie cierpieć z powodu konsekwencji, które osoba pozostawiła w twojej duszy?

Oto 3 kroki, które pomogą Ci szybko zakończyć związek z narcyzem i złagodzić ból serca w ciągu 2-3 miesięcy. Oczywiście liczy się również długość związku z narcyzem. Co więcej, na początku związku warto ustalić, czy twój partner jest narcyzem. Jeśli naprawdę jest żonkilem frotte, lepiej odejść, niż próbować coś zmienić. Widzisz, że dana osoba jest podatna na zmiany, możesz spróbować jakoś zbudować z nim relację.

Rozumiesz więc, że emocjonalnie nie jesteś w stanie pociągnąć partnera, wziąć odpowiedzialności za siebie. Jeśli mówimy o prawdziwym narcyzmie w strefie przygranicznej (bliżej psychotycznej), to taki narcyz cię zniszczy. Abyś nie „rozpadł się” i przeżył, aby się uratować, lepiej podjąć decyzję o zerwaniu relacji wcześniej.

Przede wszystkim musisz podjąć stanowczą decyzję – nie cofniesz się w 100% ani w kierunku pojednania. Zdecydowanie zdecydowałeś się zerwać z tą osobą, ponieważ on cię niszczy.

Pierwszym krokiem jest odcięcie wszystkich kontaktów, jak największe zatrzymanie komunikacji. Podaruj swojemu partnerowi wszystkie jego rzeczy, jeśli nie chcesz zwrócić Ci niczego z podarowanego prezentu, schowaj go jak najdalej na rok i zapomnij. Jeśli mówimy o dużym zakupie, na przykład samochodu, sprzedaj i kup inny za te same pieniądze, aby nie kojarzył się z osobą; zamiana domu lub mieszkania. Zalecenia są ogólne, a sytuację oceniasz według swoich możliwości, ponieważ jest to biznes energochłonny.

Po co tak naprawdę pogrzeb? Gdy jesteśmy w szoku, uczestniczymy w rytuale pogrzebowym, wykonujemy wiele czynności, a wtedy proces żałoby staje się bardziej znośny. Podobnie z rozstaniem - musi być jakiś rytuał, który zajmie ci czas i energię, będziesz miał mniej siły, by płakać i zabić się za osobę, pogrążysz się w depresji. Jednak wszyscy jesteśmy różni i każdy w takich sytuacjach może mieć swoje potrzeby – ktoś tuż po takiej wolicjonalnej decyzji potrzebuje czasu na żałobę i dopiero wtedy człowiek będzie mógł rozpocząć pewne rytualne procesy.

Nie trzeba przerywać komunikacji z partnerem. Jeśli masz wspólne dzieci, najlepiej byłoby, gdyby ojciec lub matka komunikowali się przez krewnych. Jeśli ta opcja nie jest możliwa (spójrz na wiek dziecka), może lepiej dla niego kupić telefon komórkowy, niech porozmawia z mamą/tatą. Nie przerywaj komunikacji dziecka z drugim rodzicem. Wasz związek dotyczy tylko was dwojga, a dziecko dorośnie i zrozumie wszystko, kto jest kim i kto sprawił komu więcej bólu.

Dzieci kochają mamę i tatę w równym stopniu i ważne jest, aby dbały o dobry wizerunek rodziców. Dlatego nie powinieneś mówić, że „tata jest zły”, „tata rani mamę” itp. - wtedy dziecko jest rozdarte w środku. Uporządkuj to sam, nie angażuj go w konflikt, komunikujmy się z ojcem/matką, ale staraj się komunikować się do minimum. Jeśli nadal musisz się komunikować, to ściśle w sprawie. Żadnych pytań: „Jak się masz?”, „Jak się masz?”, „Co się wczoraj stało?” Wszystko jest surowe: „Czy musisz rozmawiać z dzieckiem? - Dobrze "," Czy musisz coś odebrać? " - Proszę "," potrzebuję tego od ciebie - wymyślmy to. " Wyznacz jasne granice, w przypadku żonkili jest to naruszone, szczególnie w strefie przygranicznej. Im wyraźniejsza granica, tym mniej wstrząśnie tobą partner. Bardzo trudno jest narcystycznej osobie z pogranicza ustalać granice, ale bądź nieugięty w tej decyzji, trzymaj się.

Drugim krokiem jest odzyskanie siebie, odzyskanie odpowiedniej samooceny, adekwatne spojrzenie na siebie. Dokładnie adekwatne - nie jesteś winien, wszystko jest w porządku z tobą. To jest główna emocja, która pozostaje po relacji z narcyzem, głównym ciężarem. Jakbyś chciał jeszcze raz wrócić do tej osoby i powiedzieć: „Nie, spójrz! Jestem taka poprawna, normalna! Nie powinieneś oskarżać mnie o to, że jestem egoistą, chciwą, złą osobą. Jestem normalny . To bolesne pragnienie i pragnienie, kiedy naprawdę chcesz przyjść i udowodnić, uderz głową o ścianę.

Zrozum swoje korzenie tego uczucia, nie uczynił cię taką osobą, nie narcyzem. Miałeś narcystyczne nuty w relacjach z bliskimi (rodzicami, dziadkami, ciotkami i wujkami – wszystkimi, którzy brali udział w twoim wychowaniu, z którymi spędzałeś dużo czasu w dzieciństwie). Może w twoim kierunku był jakiś negatywny przekaz (jesteś bezwartościowy, nie możesz czegoś zrobić, czegoś nie robisz), czułeś jakiś dewaluujący i krytykujący stosunek do siebie, próbowałeś udowodnić, że „właściwe dziecko” jest aby zachować miłość rodzica, w tym jego życie, bezpieczeństwo. A teraz chcesz nadal coś udowadniać w swoim związku z narcyzem. Bardzo często osoba wybiera narcyza na partnera (zwłaszcza w długotrwałym związku), ponieważ mama i tata patrzyli chłodno, jakby przez niego nie było ciepła i kontaktu emocjonalnego. W związku z tym taka osoba w wieku dorosłym będzie szukała zimnego narcystycznego partnera, z tym samym zimnym spojrzeniem „na wylot”, który nie widzi nic prócz siebie, aby jeszcze udowodnić „Nie, słuchaj, u mnie wszystko w porządku, ja” nie jestem zły - jestem miły i staram się o ciebie, zależy mi!”. I tu ważna kwestia - im więcej dasz narcyzowi, tym więcej on cię dostanie, nie będzie informacji zwrotnej. Uwierz mi, nie otrzymasz absolutnie nic w odpowiedzi na swoje działania i próby udowodnienia czegoś. Im bardziej się starasz, tym bardziej osoba odwróci się, odrzuci cię. Jeśli jesteś obecnie w związku z narcyzem i nie zamierzasz zerwać z nim relacji, przestań o niego zabiegać, wyrabiając się z siebie, kim naprawdę nie jesteś.

Dlaczego trudno jest w związku z narcyzem? Narcyz mocno otula cię swoją siecią komplementów i pochlebstw, sprawia wielką i słodką przyjemność z tego, jak cię wywyższa - naprawdę idealizuje, podziwia, mówi miłe rzeczy (Jaka jesteś fajna! Jaki jesteś mądry! Jaka jesteś seksowna! Jaka dobrze jestem z tobą!). W rzeczywistości ten dreszczyk, którym jesteś karmiony, to pajęczyna. A gdy już się do niego wejdziesz, po chwili poczujesz się unieruchomiony. Jesteś idealną osobą, bardzo mądrą, interesującą i opiekuńczą, poprawną i nie możesz się pomylić, pozwól sobie na inne działanie obok swojego partnera. Jednak prędzej czy później tak się stanie - a wtedy poczujesz gwałtowne załamanie i deprecjację.

Co więcej, nawet jeśli nie zrobiłeś nic złego, ale nadal naginasz tę linię, narcyz, będąc w pobliżu, poczuje wstyd (będzie się wstydził, że jest nie do utrzymania obok ciebie) i zacznie cię tym inspirować. Osoba nie chce wiedzieć i rozpoznawać niczego o sobie, przemyśleć swoje działania i czuć - nie, narcyz chce, abyś to poczuł. Tu uruchamia się mechanizm identyfikacji projekcyjnej – będziesz się czuł źle (robisz coś źle, coś mówisz), niezręcznie, mocno się kurczysz, próbujesz stać się idealnym. Narcyz nie może odczuwać siebie jako niedoskonałego - a tym bardziej ciebie. Co więcej, jeśli ktoś jest zły, zaczyna prowokować swojego partnera do agresji (kilka żartów lub słów). I naprawdę zaczynasz się denerwować, podnieś głos i usłysz w odpowiedzi: „Jesteś zły / zły!”. Dialog wygląda mniej więcej tak: „Masz na myśli zło? Przyprowadziłeś mnie!” - „Nie, żartowałem, nic takiego! Myślałeś, że tylko żartuję. Nie rozumiesz żartu!”I to wszystko – zostałeś nazwany „zły”. A potem zaczynasz udowadniać, że tak nie jest.

Przestań to robić i przywróć swoje cechy (kim jesteś i jaką osobą) w sobie. Tak, mogę być zły, jeśli się sprowokuję (jestem zły, nie zawsze lubię tę cechę, ale tak jest). Tak, czasami jestem chciwy, nie lubię się dzielić. Tak, czasami samolubny, myślę o sobie. A to jest naprawdę dobre i oszczędza twoją energię. Zapamiętaj wszystko, co powiedział ci twój narcyz tonem dewaluującym, na który zareagowałeś boleśnie, i oddaj to sobie. Gdzieś to była prawda, gdzieś nie - jesteś zwykłym człowiekiem z różnymi emocjami, doświadczeniami, działaniami. Masz pełne prawo do popełniania błędów, ale wewnątrz jesteś w porządku. Jeśli masz przyjaciół, jakieś środowisko, nie odwrócili się od ciebie, to nie jesteś narcyzem, z tobą wszystko jest normalne, ludzie się z tobą komunikują, możesz być z innymi ludźmi, więc wciskanie wszystkich słów w tło nie jest prawdziwe … Wymyśl kontrargumenty dla każdego oskarżenia. A co najważniejsze - nie przewijaj ciągle tych obsesyjnych myśli w głowie, zrozum, że jesteś normalną osobą (po związku z narcyzem ważne jest, aby odzyskać normalność).

Trzecim krokiem jest stworzenie pozytywnego, życzliwego i wspierającego środowiska, które może dać o Tobie informację zwrotną. Odczujesz dokładnie odpowiednie pochlebstwa (z reguły osoba czuje się niekomfortowo, jeśli w strefie komplementów nie ma traumy lub czuje się głupota w jakiejś sytuacji). Ustal, czy czujesz pochlebstwo od kogoś konkretnego, czy tylko od jednej osoby - stanie się to kryterium. Jednak ważne jest, aby uzyskać odpowiednią informację zwrotną we właściwym kontekście. Kiedy czujesz, że dana osoba się o ciebie troszczy, krytyka będzie bardzo delikatna i delikatna. Przywróć kontakty z rodziną, a w momencie rozstania mogą to być uzdrowienia i przyjemne chwile w relacjach z bliskimi.

Najlepszą opcją są ludzie w twoim wieku, czyli tak zwana pozycja rodzeństwa w twoim środowisku (osoby, które są około 10 lat starsze / młodsze od ciebie). Możecie mieć różne doświadczenia, ale w zasadzie nie jesteście w stosunku do siebie w pozycji pionowej. Na przykład, jeśli masz 30 lat, a osoba z Twojego otoczenia ma 50 lat (bliżej wieku Twoich rodziców), w tym przypadku będzie dla Ciebie bardziej budująca. Staraj się komunikować więcej z kolegami - nie w kontekście twojego rozstania, ale po prostu, aby nie zjadały cię obsesyjne myśli („Jestem zły!”) I nie ma ochoty udowadniać czegoś narcyzowi. Zatrzymaj ten proces! Powiedz sobie: „Jestem dobry, nikomu niczego nie udowodnię! Wiem o tym i to mi wystarcza!” I uwierz mi - na pewno znajdzie się osoba, która zobaczy Twoje cechy, zrozumie Cię i doceni!