Psychologiczne Przyczyny Napadów Paniki

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Na temat ataków paniki (dystonia wegetatywno-naczyniowa, zespół międzymózgowia (podwzgórza) itp.) napisano wiele prac i śpiewano wiele piosenek, dlatego nie będę się rozwodził nad obrazem klinicznym tego cierpienia i opisywał mrożące krew w żyłach przeżycia pacjentów.

Celem tego artykułu jest analiza psychologicznych przyczyn, które doprowadziły do tego stanu. Absolutnie celowo nie nazywam ataków paniki „chorobą”, ponieważ to coś innego.

Z reguły nie należy zazdrościć osobom doświadczającym ataków paniki. Naprawdę źle się czują, ale według badań laboratoryjnych i instrumentalnych wszystko jest dla nich normalne, no lub prawie wszystko jest normalne.

Są postrzegani jako pretendenci, zawstydzeni i ponaglani, by „wziąć się w garść”, ale bezskutecznie. Serce bije jak poprzednio, jakby gotowe było wyskoczyć z klatki piersiowej, ręce stygną, jak umierającemu, oddechu brakuje, śmierć zagląda w samą duszę bezokimi oczodołami; przez zimny pot na bladej skórze już czujesz na sobie jej lodowaty oddech…

A oni ci nie wierzą! Wierzą, że udajesz! Gdy wszystko jest w porządku w analizach, oznacza to, że „wygłupiasz się!”

Oczywiście możesz poprosić lekarza o przepisanie leków przeciwdepresyjnych, uspokajających lub stabilizatorów wegetatywnych, ale to NIE ROZWIĄZUJE PROBLEMU. Każda psychofarmakoterapia przyniesie ulgę tylko na chwilę. Objawy będą nudne, strach się ukryje, pojawi się stan typu „co będzie, jaka niewola - mimo wszystko …”

Jeśli więc klasyczna „medycyna jest bezsilna”, spróbujmy zajrzeć w obszar psychiki, którego nikt nie widział, ale wszyscy wiedzą, że istnieje. W podświadomość.

Z moich obserwacji wynika, że istnieje kilka przyczyn psychologicznych, które mogą prowadzić do ataków paniki.

Lęk przed nieuzasadnianiem cudzych oczekiwań

NIE DAJ SOBIE PRAWA DO BŁĘDU

DOSKONAŁY ZESPÓŁ

PERFEKCJONIZM

Zwykle przeważają tu postawy życiowe z dzieciństwa, takie jak: „Musisz postępować w taki sposób, z którego jesteś dumny. Powinieneś robić wszystko na „5”, najlepiej z plusem, a lepiej - na „6”. Jeśli dostaniesz „4”, a nawet „3”, rozczarujesz swoich rodziców (dziadków), powinieneś się wstydzić! Musisz odpowiadać na to, czego oczekują od ciebie inne osoby (rodzice, współmałżonek, szefowie, koledzy, partnerzy biznesowi itp.), cała nadzieja jest w tobie, nikt inny tego nie może zrobić, musisz wziąć ślub i urodzić wnuki ich rodzice itp.”.

Z reguły człowiek zaczyna sam prowadzić, starając się zadowolić wszystkich, być „dobrym / dobrym”. Ale w tej nierównej walce z samym sobą przegrywa. W rezultacie, jako swoista odpowiedź na pytanie, dlaczego dana osoba nie spełniła pokładanych w niej oczekiwań, powstaje „odpowiedź” - ataki paniki.

Nierzadko zdarza się, że osoba, którą te postawy prowadzą przez życie, wiele osiąga, osiąga niewiarygodne wyżyny, ale potem, ze względu na opisane okoliczności, następuje porażka i powstaje sytuacja, o której mówi się: „Najpierw my wydajemy zdrowie, aby zarabiać pieniądze, a następnie wydajemy pieniądze, aby przywrócić nasze zdrowie”.

Inny psychologiczny mechanizm leżący u podstaw ataków paniki jest tutaj bardzo bliski. - UZASADNIENIE DLACZEGO NIE JESTEM BOHATEREM. Zwykle w tym przypadku ataki paniki powstają jako rodzaj usprawiedliwienia dla osoby dla siebie lub innych w sytuacji, gdy cele wyznaczone, być może nawet wiele lat temu, nie zostały osiągnięte.

Nie zostałam dyrektorem generalnym holdingu, nadal nie wyszłam za mąż i nie miałam dzieci, NIE OSIĄGNĄŁEM SWOJEGO CELU, ale nie dlatego, że zrezygnowałem, tylko dlatego, że jestem CHOROBY! A nawet tak nieprzyjemna rzecz jak ataki paniki! Oczywiście zrealizuję się i osiągnę to, co zaplanowałem, ale najpierw muszę poprawić swoje zdrowie.

ILUZJE IMPREZY! W takim przypadku Twoje zdrowie nigdy się nie poprawi! Albo będzie trochę lepiej - trochę gorzej.

Ponieważ PA ratują człowieka od wstydu. Bo jeśli jest zdrowy i nic go nie powstrzyma przed pójściem do tego, co zaplanowano, to jak wytłumaczy wszystkim, a przede wszystkim sobie, dlaczego nigdy nie osiągnął tego, czego chciał?

Podejście do leczenia PA powinno być fundamentalnie inne: po pierwsze zmieniamy postawy, wartości, stosunek do życia, dajemy sobie prawo do popełniania błędów, przestajemy prowadzić siebie, a co najważniejsze AKCEPTUJEMY SIEBIE JAKO / CO JEST. Kiedy patologiczny mechanizm samoponiżania zostanie w ten sposób zatrzymany, potrzeba choroby po prostu zniknie, a ataki paniki ustaną. Ale to efekt poważnej pracy z psychoterapeutą.

POCZUCIE WINY / STRACH PRZED KARĄ. Tutaj również włączają się najstarsze, dziecinne mechanizmy: jeśli jest winny, musi być kara.

Z reguły w tym przypadku PA pojawiają się u pacjentów z dużym poczuciem odpowiedzialności, litości i gotowości do poświęceń.

Mogą nawet nie zdawać sobie sprawy z poczucia winy, ponieważ jest ono tak bolesne, że do ochrony przed tym bólem zostają rzucone potężne siły psychiczne. Wszystkie ich wysiłki mają na celu ponowne bycie „dobrym”, aby wszyscy byli z nich zadowoleni. W tym przypadku poczucie winy jest „bolesne”, jest zbyt trudne i nieprzyjemne, aby go doświadczyć, dlatego też tacy ludzie zbyt często nadepną własnej piosence, podporządkowując cały swój czas, emocje, sprawy INNYM, czasem nawet najbliższym ludziom.

Tacy pacjenci, na moje pytanie: „Czy często czujesz się winny?”, zainteresowania itp. Jednak wszystkie te mechanizmy, powtarzam, mają jeden cel: nie czuć się winnym!

To ludzie, którzy z moim pytaniem: „Czego chcesz DLA SIEBIE?” przez długi czas „zamrozić”. Ponieważ z powodu przedłużającego się poczucia winy, zanika w nich narząd „chęci” dla siebie. Kiedy pojawia się PA, działają tu dwa mechanizmy psychologiczne: skoro jestem winny, to ponoszę karę, albo mnie nie bij, to już ukarałem się takimi cierpieniami jak PA!

Taktyki psychoterapeutyczne mają na celu przede wszystkim zneutralizowanie zależności społecznej („co pomyślą/powiedzą o mnie inni?!”), poczucie winy, lęk przed utratą kontroli, przywrócenie podstawowego zaufania do świata.

WSTRZYMYWANIE SIĘ SEKSUALNEJ. To klasyka gatunku, częściej spotykana wśród żeńskiej połowy populacji, chociaż mężczyźni również nie są wyjątkiem.

Kiedy z różnych powodów dana osoba żyje bez seksu przez miesiące – lata, pożądanie wydaje się „nudne”, a nawet „zanikające”. Ale tak naprawdę nigdzie nie znika, ponieważ jest biologiczną esencją żywego organizmu. A jeśli ktoś przestaje o tym myśleć, nie oznacza to, że wszystko jest spokojne „w królestwie duńskim”. Pożądanie seksualne zostaje wyparte w podświadomości, a następnie dość spontanicznie i niespodziewanie manifestuje się w postaci ataków paniki. Leczenie to znowu psychoterapia. Główne kierunki: świadomość i późniejsza neutralizacja zahamowań seksualnych, kształtowanie zaufania do płci przeciwnej, usuwanie blokad ciała.

Nie napisałem tego artykułu po to, by brać chleb od terapeutów, neurologów i innych szanowanych kolegów.

Każda choroba, każda dolegliwość pojawia się u osoby jako ważny sygnał, że coś należy zmienić. W sobie. W moim życiu. W twoim światopoglądzie lub środowisku.

Ale przyznanie się do tego przed sobą, a także zrobienie tego, jest zwykle bardzo trudne! Łatwiej jest myśleć, że objawy powstają z powodu dziedzicznych predyspozycji, braku równowagi w aktywności autonomicznego układu nerwowego itp.

Tutaj przyjdę do lekarza, zapłacę pieniądze, lekarz da mi magiczną pigułkę i będę zdrowy! Ale nic w życiu nie zmienię.

Tak, medycyna nie stoi w miejscu, a magiczna pigułka może przynieść poprawę. Ale ponieważ problem psychologiczny nie został rozwiązany, może później objawiać się u innych, mogą to być już poważniejsze objawy. Jak mówią, woda znajdzie dziurę!

Dlatego ważne jest, aby pamiętać, że „zbawienie tonących jest dziełem samych tonących!”

Rozwiązując swoje problemy psychologiczne, pracując z przyczynami napadów paniki, zmieniasz jakość swojego życia i uzyskujesz długo oczekiwany powrót do zdrowia!