Terapia Hipnoza: Leczenie Napadów Paniki Na Przykładach Sportowców Z Dagestanu

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Psychoterapia w sporcie jest dziś jak Koloseum. Istnieje od dawna, ale można go używać tylko do pocztówek. Godny ubolewania stan. Tymczasem po znanych wydarzeniach związanych z farmaceutykami sportowymi rola psychoterapeuty, zwłaszcza w sportach elitarnych, wzrosła do nieba. W końcu ludzkie ciało nie jest tak leniwe, jest ostrożne do tego stopnia, że jest ciasne w stosunku do swoich rezerw. Raz na rowerze, pogrążony w myślach, wspiąłem się na wzgórze i na górze ze zdziwieniem stwierdziłem, że mój oddech jest równy, a czoło nie jest nawet pokryte potem. Mimo tej długiej wspinaczki zwykle pokonywałem, wystawiając język na ramieniu. Co się stało? Porwana myślami „zapomniałam”, że przede mną jest ciężki poślizg, a ciało, nie otrzymując polecenia „cierpieć”, spokojnie poradziło sobie z zadaniem. Standardowa sytuacja do uprawiania sportu. Jednak sportowiec potrzebuje czegoś więcej niż tylko ustawienia przedstartowego.

Eksperci powiedzą Ci, jak i co dzieje się z podświadomością wojownika. Przypadki zaczerpnięto z praktyki dagestańskiego psychologa i hipnoterapeuty Kamila Amirowa, który tak naprawdę opowie historię leczenia hipnozą. Teoria ta wyszła spod pióra hipnoterapeuty Giennadija Iwanowa, który opracował metody hipnotycznej korekcji psychotraum dziecięcych.

Kiedyś podszedł do mnie mistrz Rosji w judo. Na treningu czuł, że jest osądzany - a nogi mu się pokryły, poczuł zawroty głowy, aw szatni ogarnął go najbardziej atak paniki. Zaczęli rozumieć. Okazało się, że wrażliwość na wszelkie uwagi i oceny, zwłaszcza ze strony ojca, podsycała myśl „nie mogę, nie mogę, jestem słaba”. Oto zwrot akcji! W regresji odnieśliśmy najsilniejsze wrażenie wywołane agresją ojca wobec matki, której mój podopieczny doświadczył w wieku pięciu lat. W wyniku badania zniknął dyskomfort i słabość podczas zawodów, a co najważniejsze, mojemu podopiecznemu nie przeszkadzała już myśl o tym, co pomyśli jego ojciec. Nie żeby stał się obojętny, po prostu przestał przywiązywać do tego wielką wagę.

Muszę powiedzieć, że sportowcy regularnie znajdowali się na moim fotelu, m.in. w celu optymalizacji procesu treningowego poprzez wstępne „umysłowe” opanowanie elementów technicznych. I mogę ci powiedzieć, że są wyniki. Pamiętam jednego juniora, którego technikę doskonaliliśmy wraz z trenerem metodą zapamiętywania ideomotorycznego, zaczęliśmy awansować z zawodów na zawody. W jednym sezonie wspięła się ze średnich chłopów na najwyższe linie tabeli, zdobywając miejsce w kadrze narodowej. Uwaga: bez jednej pigułki.

Młody człowiek miał ataki paniki, które zaczęły się pojawiać po upadku na plecy podczas zawodów. Ta sama sytuacja znalazła odzwierciedlenie w procesie hipnoterapii. Przywołując wydarzenia z dzieciństwa, okazało się, że w wieku 5 lat również przeżył upadek. Dziecko leżało kilka minut, a przechodzący ludzie nie zwracali na niego uwagi.

W przeciwieństwie do opisanych wcześniej klientów, w sytuacji tej młodej osoby myśl o utracie kontroli odgrywała główną rolę. Ten pomysł wywołał ogromne napięcie przed zawodami. Jak sam powiedział: „gdy tylko wyjdę na przedstawienie, ciało zamienia się w kamień”. I oczywiście taka reakcja uniemożliwiła mu pomyślne pokazanie się w zawodach.

Ponowne zbadanie sytuacji na poziomie ciała pomogło uwolnić klienta od zacisków mięśniowych i ataków paniki.

Przypadki te wykazują ważne wzorce w powstawaniu objawów napadu paniki. Z reguły nosimy te objawy od samego dzieciństwa, a w pewnym momencie związane z naszymi przeszłymi traumami ożywają na nowo i przeradzają się w panikę. I pomimo widocznych różnic między sytuacjami, które miały miejsce w naszym doświadczeniu, a tymi, w związku z którymi dana osoba doświadcza właśnie ataku paniki, mają one ze sobą coś wspólnego. Najczęściej jest to uczucie bezradności i utraty kontroli, gdy człowiek wydaje się tracić podparcie pod nogami i po prostu nie jest w stanie wytrzymać trudów tego świata. Hipnoterapia pomaga jednak uzyskać to wsparcie i nie ulegać wpływowi smutnych wydarzeń, które dawno odeszły w przeszłość.