Emocjonalna Burza. 5 Kroków Do Uzdrowienia

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Czy znasz tę sytuację: syn lub córka nieposłuszny, przybity, zachowywał się jak w zasadzie, a zachowanie dzieci jest typowe - nieodpowiedzialne i prawdopodobnie niebezpieczne. W odpowiedzi zareagowałeś TAK emocjonalnie, że zaskoczyłeś nie tylko dziecko, ale także siebie.

Potem, kiedy złapali oddech, zaczęli domyślać się, co cię spotkało….

I zaczynasz odczuwać winę, wstyd, bezradność…

A co z tym wszystkim zrobić, nie jest jasne. Możesz całkowicie winić dziecko i powiedzieć sobie, że je przyniósł, możesz iść i przeprosić. Dopiero teraz jest bardzo problematyczne NIE ROBIĆ tego więcej…

Więc co można zrobić?

Proponuję technikę, która wydaje mi się bardzo prosta w formie, bardzo adekwatna, bardzo działająca. Jest to 5-etapowa metoda Muriel Schiffman, terapeutki gestalt, ucznia A. Maslowa i F. Perlsa.

Schiffman nazywa tę metodę metodą autoterapii, choć podkreśla, że metoda ta pomaga w wystarczającym stopniu osobom, które nie mają poważnych problemów psychicznych.

Myślę, że każdy może z tego skorzystać, po prostu samoterapia nie wystarczy, aby ktoś rozwiązał swoje problemy. Musimy też współpracować ze specjalistą – psychologiem, psychoterapeutą.

Jaka jest istota metody? Jak powiedziałem, mówimy o nieświadomym „podłożu”, które eksploduje lub tłumi nas w absolutnie nie stresujących, wydawałoby się, sytuacjach. Kiedy reagujemy nadmiernie i nieadekwatnie do sytuacji, gdy znikąd jest dużo złości, urazy, łez, psychicznego bólu.

Co to za „podłoże”?

To nasze nieprzetworzone traumy z dzieciństwa, które zostały przez nas zapomniane, ale nadal aktywnie wpływają na nas i nasze życie po cichu, uniemożliwiając nam uświadomienie sobie i złapanie „agenta” naszej przeszłości na miejscu zbrodni.

Znaczenie tej techniki polega na schwytaniu wroga i zapobieganiu niedoskonałości i przesadności. I na koniec zidentyfikuj nawykowy wzorzec zachowania i przestań go używać.

Więc metoda.

Krok 1. Rozpoznaj niewłaściwą odpowiedź

Pierwszym krokiem jest rozpoznanie nieodpowiedniej reakcji, uświadomienie sobie, że była nadmierna, nie odpowiadała sytuacji, że w doświadczeniu występuje wiele objawów cielesnych - ból głowy, ból brzucha, trudności w oddychaniu, bicie serca. Objawy fizyczne działają tutaj jako markery ukrytych uczuć, tych uczuć, których boisz się odczuwać, a nawet po prostu przyznajesz, że je masz.

Krok 2. Poczuj zewnętrzne emocje

Czasami może być trudno przyznać się przed sobą, że czyn małego dziecka wywołał w tobie taką złość, ale trzeba to zrobić. Zrozum i nazwij to uczucie, nawet jeśli przekonasz się, że nic się nie stało.

Jeśli nie pamiętasz uczucia, którego doświadczyłeś, musisz je rozgrzać, znajdując do tego odpowiednie uszy. Poproś kogoś, kto nie jest krytyczny lub nie doradza, aby po prostu cię wysłuchał. Kiedy zaczniesz mówić o sprawie, emocje same wzrosną. Czasem zamiast odczucia może przypomnieć sobie ból głowy lub inny objaw cielesny… Wtedy trzeba to trochę zbadać, zastanowić się, co za tym stoi. Kiedy bolała mnie głowa, co wydarzyło się wcześniej, jak się wtedy czułem, co się wtedy wydarzyło?

Krok 3. Co jeszcze czułem? Jakiego innego uczucia doświadczyłem bezpośrednio przed uczuciem zewnętrznym?

Nie emocja zewnętrzna, ale taka, która trwała kilka chwil i dlatego mogła wymknąć się twojej uwadze; ten, który został zagłuszony, gdy tylko zapanowała emocja zewnętrzna. Skoncentruj się dobrze, a będziesz w stanie to zapamiętać, tak jak później przypominasz sobie to, co widziałeś kątem oka, w tym momencie ledwo zdając sobie sprawę, że to widziałeś. Na przykład tuż przed pojawieniem się zewnętrznej emocji, gniewu, możesz poczuć nagły strach.

Krok 4. O czym mi to przypomina?

Co przychodzi ci na myśl, gdy myślisz o sytuacji i swoich reakcjach na nią? Kiedy jeszcze zareagowałeś w podobny sposób? Jakie myśli, obrazy, może dźwięki przychodzą do głowy? Kiedy jeszcze przydarzyło ci się coś podobnego?

Jeśli nie możesz się przebić, spróbuj spojrzeć na sytuację innymi oczami - oczami innej osoby, konkretnym lub po prostu abstrakcyjnym. Zastanów się, jak twoje działania w tej sytuacji wywierają wrażenie na innych. Jak by je ocenili?

Na tym etapie nie musisz sam się leczyć, wystarczy znaleźć ukrytą emocję. A jeśli go znajdziesz, to m.in. będzie wyróżniał się silnymi reakcjami fizjologicznymi – szybkim oddechem, biciem serca. Jeśli jest to rzeczywiście ukryta emocja, której szukałeś, to będzie ona przynajmniej równa zewnętrznej emocji, z którą zacząłeś, a nawet znacznie przewyższy ją siłą.

Krok 5. Określ wzór

Tu nie chodzi o podstawowy wzorzec osobowości czy coś równie globalnego. Po prostu spróbuj zrozumieć, co się stało w tym przypadku. Teraz, gdy poczułeś ukrytą emocję, prawdopodobnie przypomnisz sobie inne chwile, kiedy przed pokusą zakazanego uczucia (nie zdając sobie z tego sprawy) ukryłeś je za pomocą tej samej zewnętrznej emocji. Możemy z dużą dozą pewności powiedzieć, że to się powtórzy. Jest mało prawdopodobne, że „wyleczysz się” z ukrytego uczucia tylko dlatego, że raz go doświadczyłeś.

Ale to już daje ci pewną wolność lub nadzieję na uwolnienie od dręczących, ale powtarzalnych sytuacji. Te powtarzające się sytuacje i twoje reakcje na nie dręczą nie tylko ciebie, ale także twoich bliskich, jednocześnie bez względu na to, jak gwałtowne są twoje reakcje w tych sytuacjach, nie zmieniają one twojego związku i twojego życia na lepsze. Po prostu dlatego, że nie dotyczą one dzisiaj ani jutra. Są o wczoraj.

To bagaż, który odrywa ręce i jest bezużyteczny. Musisz się go pozbyć.