Mój Tata, Mój Książę I Mój Mąż

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Hej. Chcę się z tobą podzielić jak z psychologiem. Chodzi o to, że nie wiem, jak zareagować na zachowanie mojej córki. Ma trzy lata i dziewięć miesięcy, jest szaleńczo zakochana w swoim ojcu. Zazdrosny o niego nawet mnie. Mówi, że tata jest jej księciem i mężem. Tłumaczymy jej, że dorośnie, spotka się ze swoim księciem i wyjdzie za mąż, ale jest uparta, a nie dziecinnie twarda. Jak powinniśmy się zachowywać my, jej rodzice? I czy musisz zwracać na to szczególną uwagę?”

Otrzymawszy taką wiadomość od znajomej, już miałam odpowiedzieć, - w mojej głowie zaczęły formować się zdania, żeby przypomnieć sobie w toku życia przypadki dorosłych kobiet, które przychodzą na konsultacje. Zaczęły pojawiać się związki między interakcją małych dziewczynek z ich tatusiami a życiem już dorosłych kobiet… I chciałem napisać ten tekst – w końcu każda mała dziewczynka w pewnym momencie dorasta i być może są takie rzadkie przypadki, kiedy to dorastanie dzieje się psychologicznie. Przynajmniej chciałoby się mieć nadzieję, że takich udanych przypadków będzie coraz więcej.

Tak więc moja córka ma 4 lata i przeżywa jeden z fundamentalnych kryzysów intrapersonalnych w rozwoju każdego człowieka, a to, jak przechodzi przez ten kryzys w dzieciństwie, w dużej mierze zależy od jego zachowania w dorosłym życiu.

W tym wieku dziewczęta i chłopcy zaczynają postrzegać swoich rodziców jako przedstawicieli płci przeciwnej. To normalna sytuacja rozwojowa dziecka. Małe córeczki wydają się mieć romans z tatusiami i nie chcą dzielić się nimi z matką. To bardzo ważna faza rozwoju dziecka.

Mój tata, mój książę i mój mąż

Co się dzieje?

Dziewczynka w wieku od 3 do 6 lat (wszystkie indywidualnie) pociąga swojego ojca i konkuruje z matką.

W tym wieku dziewczyna przygląda się zachowaniu matki, temu, co robi matka, za co kocha ją ojciec. A dziewczyna identyfikuje się z matką, dlatego później często wybiera partnera podobnego do jej ojca. To samo dzieje się z chłopcami.

Jeśli dziecko pomyślnie przechodzi przez ten intrapersonalny kryzys, to w stanie dorosłym buduje pełnoprawne relacje z innymi ludźmi, nie uzależniając się od innych, nie ujarzmiając innych, potrafi kochać i akceptować innych takimi, jakimi są, bez wymagań wobec innych. im. Wie też, jak zaakceptować miłość. To, jeśli tak zwany kryzys Edypa, dziecko przeszło bezpiecznie.

Co się stanie, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z niezbyt korzystnym scenariuszem?

Wtedy, w wieku dorosłym, osoba bardzo doświadczy różnych trudnych sytuacji, łatwo wejdzie w konflikty (jakby nadal rywalizowała z rodzicem, ale już podświadomie), trudno mu zaakceptować miłość i samemu dawać miłość bez popadania w uzależnienie.

Jeśli mówimy o dziewczynce, to podświadome „przyklejanie się” do postaci ojca i jakakolwiek inna męska postać wydaje się nie być wpuszczona do jej życia. Miłość jest jednocześnie idealizowana i unikana. A może druga skrajność, gdy kobieta deklaruje, że nikogo nie potrzebuje. Rezultatem jest samotność.

Dlatego rodzice muszą zdać sobie sprawę, jak ważne jest, aby ich dziecko pomyślnie przeszło ten kryzys rozwojowy.

Ponadto, podczas przechodzenia tego kryzysu, dziecko rozwija podstawy pociągu seksualnego dorosłych i sposób, w jaki będzie oddziaływać ze swoją seksualnością.

Jak rodzice mogą pomóc dziecku? Przyjrzyjmy się

1. Dozowane, jeśli mogę tak powiedzieć, czułość, którą wylewasz na dziecko. Nie psuj go. Pieszczota w stosunku do dziecka w tym wieku nie powinna być zbyt namiętna. Szkodliwe jest, aby dziecko było postrzegane przez rodziców jako jedyny skarb. Szkodliwe dla dziecka jest również to, że matka woli go od męża (a zatem mąż woli dziecko od żony). Dziecku trudno wyrwać się ze wstrząsów rodzinnej hierarchii relacji.

2. Między dzieckiem a matką musi być ktoś trzeci, albo ktoś trzeci, skoro sama wychowuje dziecko, a teraz nie ma mężczyzny.

3. Rodzice okazują sobie nawzajem miłość. Ulotne pocałunki, dotykanie się. Dziecko to widzi i przeniesie twój scenariusz związku w swoje dorosłe życie. Ważne jest, aby dziecko widziało wzajemne usposobienie rodziców do siebie. Rodzice powinni mieć dla siebie satysfakcję seksualną. Ważne jest, aby dziecko widziało, że relacja rodzicielska jest na pierwszym miejscu.

4. Jeśli jesteś zdezorientowany zachowaniem dziecka, nie próbuj go zaskakiwać. Jeśli sytuacja, w której znajdujesz dziecko, wydaje ci się niezręczna, w tym wieku dziecko zdejmuje majtki, dotyka genitaliów, - zachowaj spokój, traktuj z humorem, nie poniżaj dziecka i nie strasz go swoimi lękami. Możesz mu powiedzieć, że może się dotykać, gdzie tylko chce, ale w swoim pokoju. Jeśli nie pozwalasz dziecku biegać nago i dotykać genitaliów w wieku 3-4 lat, to w wieku dorosłym np. kobieta traci kontakt ze swoim ciałem, wstydzi się go i boi pokazywać swoje ciało mężczyzną, a także dla siebie.

5. Mamo, nigdy nie rywalizuj ze swoją 4-letnią córką. Jeśli pozwolisz sobie zachować spokój i obcować z mężem jak dorosła kobieta, w ten sposób dajesz przykład swojej córce i pomagasz jej bezpiecznie przejść przez ten kryzys.

Jeśli jednak w takiej sytuacji jest ci trudno, nie wahaj się skontaktować z psychologiem i dowiedzieć się, co dzieje się z tobą, gdy córka próbuje zająć twoje miejsce obok męża. I tu nie chodzi o 4-letnią dziewczynkę, może być coś o Tobie. Jeśli potrafisz to rozgryźć, przyda się to również Twojej córce.

6. Zamknij drzwi do sypialni rodziców.

Dziecko potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, a gdy rodzice są razem, podświadomie czuje, że nic mu nie grozi. Ponadto dziecko musi doświadczyć porażki, aby zrozumieć, że rodzic tej samej płci nie będzie zazdrosny, nie ulegnie lękowi, ale będzie go kochał i wspierał, jak poprzednio.

7. Dla dziecka będzie skuteczne, jeśli rodzic (matka dla córki) poświęci dziecku więcej czasu według płci. Znajdź niektóre ze swoich kobiecych zajęć, które zbliżą Cię do siebie. Niech stanie się nawet twoją wspólną tajemnicą.

8. Jeśli po przeczytaniu powyższego masz wrażenie, że teraz musisz trzymać córkę z dala od taty (syna od mamy), nie zabierać dziecka do łóżka, to tak nie jest. Jest zasada, którą bardzo lubię - BEZ FANATYZMU. Dotyczy to również tutaj. Przez całe życie dziecko potrzebuje czułości rodziców. Potrzebuje bliskiego związku.

Dziecko potrzebuje wsparcia i akceptacji rodziców. Po prostu spróbuj oddzielić małżeństwo i rodzicielstwo.

Często można usłyszeć rodziców, którzy mówią do siebie: „Mamo, Tato, teraz przyjedzie tata, teraz mama przyniesie… i tak dalej”. Spróbuj użyć słów – „mój mąż…, lubię żonę, chcę męża…, mojego męża, kiedy wraca z podróży służbowej (nie naszego taty).” Pomoże to dziecku oddzielić role rodzicielskie i małżeńskie.

9. Opowiedz dziecku historię swojej znajomości i miłości. Opowiedz mu o swoim zauroczeniu z dzieciństwa, o tym, jak chłopak Roma zakochał się w tobie na przykład w przedszkolu.

Daj sobie spokój, a odniesiesz sukces:)

Powodzenia, drodzy rodzice, na drodze dorastania Waszego dziecka.