Gdzie Jest Mój Książę? Współczesna Historia Kopciuszka

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Chcę opowiedzieć małą bajkę o dziewczynie Tatianie. Postać jest fikcyjna, a wszelkie podobieństwo do kogoś to czysty przypadek. To raczej zbiorowy obraz każdego z nas, który mógłby znaleźć się w podobnej sytuacji.

Tatiana ma 35 lat, ma bogate, szerokie doświadczenie w związkach, ale nigdy nie znalazła jedynego związku, o jakim marzy - ciepłego i rozgrzewającego duszę, idealnego dla niej. Jaki jest problem?

Dziewczyna spotykała się z wieloma różnymi mężczyznami. Związek z pierwszym partnerem trwał rok. Nie zarabiał wystarczająco dużo, a Tatiana wcale nie była zadowolona z tego związku - spodziewała się i marzyła, że jej mężczyzna będzie dość bogaty i będzie mógł dać jej pieniądze na wszystko. Z powodu takich myśli dziewczyna z nim zerwała, w tym czasie miała 23 lata. Tatiana spojrzała na siebie w lustrze i podjęła decyzję - "Jestem młoda i piękna, znajdę kogoś, kto dużo zarobi i zapewni mi utrzymanie!"

Następny mężczyzna zarabiał niezłe pieniądze, ale dziewczyna skarżyła się na brak czułości. Partner był niegrzeczny, mówił ostro, czasem podnosił ton. Tatiana obok niego czuła swoją kruchość i niepewność. Ponadto cały czas odczuwała niezadowolenie w strefie czułości – chciała być przytulana, głaskana, aby ukochana osoba była bardzo delikatna, delikatna i przyjemna w kontakcie z nią. W wieku 25 lat dziewczyna zerwała ze swoim drugim partnerem.

W wieku 27 lat Tatiana poznała kolejnego mężczyznę, mieli dość długi związek, ale ostatecznie ten mężczyzna też jej nie zadowolił. Głównym powodem było to, że partner nie poświęcał wystarczającej uwagi, ciężko pracował, był często zajęty, stale spotykał się z partnerami biznesowymi, którzy byli również przyjaciółmi. Mężczyzna miał bardzo bogate życie, ale jakoś oddzielony od Tatiany, a ona nie mogła pogodzić się z tym bolesnym dla niej faktem. Związek trwał 1,5 roku, a dziewczyna odeszła.

Czwarty partner nie był wystarczająco inteligentny i interesujący, Tatiana się nim nudziła. Mężczyzna zawsze tam był, poświęcał jej dużo uwagi, ale nie miała z nim o czym rozmawiać. Partner nie mógł wspierać jej zainteresowań - co lubiła dziewczyna, mężczyzna w ogóle nie rozumiał.

Piąty mężczyzna nie był nią dostatecznie zainteresowany, nie wykazywał inicjatywy, nie podziwiał dostatecznie. Tatiana poczuła, że jego stosunek do niej zanika - w jego oczach nie było błysku, jakiegoś pragnienia, po prostu żyli razem. Dziewczyna nie czuła inspiracji, inspiracji i inspiracji obok mężczyzny. Co więcej, po pewnym czasie wspólnego życia partner powiedział jej, że są dobrymi przyjaciółmi, ale nie ma uczucia „motylików w żołądku”. Związek trwał 2, 5 lat, a Tatiana odeszła.

Dziewczyna skonsultowała się z psychoterapeutą. Powody, które podała, były dość powierzchowne i nie do końca związane z psychologią.

Wszystkie korzenie problemu były ukryte w dzieciństwie Tatiany. Ważne było dla niej, że mężczyzna dużo zarabiał - dość trudne dzieciństwo i ciągłe problemy finansowe w rodzinie. Nie dostawała wystarczającej ilości prezentów, nie kupowała lalek, zabawek i upragnionych ubrań. W związku z tym w swoim przyszłym mężczyźnie Tatiana szukała troskliwego rodzica, który byłby w stanie zapewnić jej życie, którego pragnęła od dzieciństwa.

Brak czułości ze strony mężczyzny wiąże się z obiektem matczynym. Matka dziewczynki była raczej zimna, niegrzeczna i supresyjna – powiedziałam, więc tak będzie. W dzieciństwie nikt nie pytał Tatiany, czy tego chce, czy nie, nie było intymności cielesnej, pocałunków, uścisków, słów miłości. W wyniku takiej postawy dziewczyna poczuła się emocjonalnie opuszczona. Dorastając, Tatiana chciała uzyskać brakującą czułość i ciepło w związku z partnerem. Jednak głównym pytaniem jest to, jak silna jest twoja zależność od partnera i jego ciepła, jak bardzo chcesz, aby ukochana osoba została twoją mamą. Podobna sytuacja może zdarzyć się nie tylko kobietom, ale także mężczyznom.

Narysujmy więc analogię - mężczyzna, który nie zwraca wystarczającej uwagi na Tatianę, jest w rzeczywistości jej matką, która nie bawi się z nią w dzieciństwie (nie mieli wspólnych rytuałów ani wyjść, matka nie była zainteresowana zainteresowania córki, życie w przedszkolu, rozmowy z koleżankami i pierwsze zakochanie się - wszystko to po prostu się nie wydarzyło). Spotykamy ludzi, którzy są najbardziej podobni do naszych rodziców. Odnajdujemy je nieświadomie – to nasza trauma, która chce się otworzyć i zacząć ćwiczyć.

Kolejny partner nie był wystarczająco zainteresowany dziewczyną, nie był wystarczająco podziwiany - i to też jest trauma z dzieciństwa (trauma narcystyczna w wieku 3-5 lat). Mama nie zwracała wystarczającej uwagi na Tatianę, gdy była mała, nie wspierała jej zainteresowań, nie angażowała się w swoje doświadczenia, nie zgadzała się na żadne perswazje („Mamo, chodźmy razem na huśtawkę! Mamo, Chcę tego”) - wszystko zostało odrzucone, nic nie można było zrobić. W ten sposób dziecko doznało narcystycznej traumy.

Praca ze wszystkimi wymienionymi problemami jest długa i głęboka i tutaj ważne jest nie tylko zapamiętanie wszystkich chwil i powiązanie ich ze sobą. Musisz wszystko przeżyć w terapii! Zaangażowanie terapeuty pomaga głębiej przetworzyć wszystkie dziecięce żale, frustracje i złość (z głębi duszy może wypływać wiele uczuć - niepokój, złość, rozczarowanie matką, deidealizacja matki itp.), psychoterapeuta jest zawsze obecny i odzwierciedla Cię, jest dostępny emocjonalnie, jest włączony w Twoje uczucia. Bezpośrednio na przykładzie Tatiany - dziewczyna była pewna, że ma dobrych rodziców, a dzieciństwo nie miało nic wspólnego z jej problemem. W rzeczywistości jest to kwestia stanu emocjonalnego, w jakim żyła w swojej rodzinie. Na wybór partnera wpływ miało ciągłe niezadowolenie (nie zaspokojono potrzeb dziewczynki, zwłaszcza w kontakcie emocjonalnym, czułości i serdeczności) oraz komponent finansowy.

W trakcie terapii wypracowywana jest umiejętność samodzielnego odbierania potrzeb, których dziewczynka nie miała. Zwróć uwagę na różnicę - chociaż Tatiana nie wiedziała o swoich obrażeniach, były one szczególnie bolesne, a ich satysfakcja zależała od partnera; Dowiedziawszy się o traumie i otrzymując dodatkową emocjonalną dostępność, czułość, ciepło, dziewczyna nauczyła się wyrażać swoje potrzeby emocjonalne, rozumieć je iw zamian otrzymywać ciepło, podziw i zainteresowanie. Zdobywszy doświadczenie w sztucznych i bezpiecznych warunkach terapii, mogła wyjść w świat i znaleźć tego mężczyznę, który w takim czy innym stopniu zaspokajał wszystkie jej potrzeby.

Ważny punkt – Tatiana narzekała, że mężczyźni to za mało (jednego tutaj brakuje, drugiego tutaj), dziś jest to powszechna tendencja w społeczeństwie. Wydaje nam się, że mamy szeroki wybór, wokół jest dużo wolnych ludzi, ale nagle okazało się, że ta dziewczyna nie jest wystarczająco mądra, ta ma zły kolor włosów, trzecia nie ma tyłka („Ja” Będę szukał tego, który będzie miał kolor włosów i księdza i rozum! ). Jednak rzeczywistość jest taka, że musisz wybrać. Nigdy nie będziesz miał idealnego partnera.

Co jest morałem tej historii? Nie szukaj ideału! W przypadku Tatiany znalazła normalnego, pracującego, dość interesującego mężczyznę, łagodnego i zakochanego w niej.

Matka dziewczynki, mimo że mieszkała z ojcem przez całe życie, powtarzała córce, że marzyła o silnym i idealnym mężczyźnie, który „wszystko weźmie na raz i będzie ciągnął”. Tatiana dorosła, ale obraz idealnego mężczyzny utknął w jej głowie - jej matka go nie znalazła, ale ją znajdę i pokonam! Poszukiwania trwały od 23 do 35 lat, a wszyscy mężczyźni byli niewystarczający. W końcu, przeżywszy na terapii wszystkie frustracje i dzieciństwo, zdając sobie sprawę, gdzie matka była niewystarczająca, gdzie ojciec jej nie dawał w dzieciństwie, mogła bardziej realistycznie patrzeć na świat i partnerów, pogodziła się z niektórymi. cech mężczyzn. Zdarza się to każdemu z nas w związku – zdarzają się okresy niedostatecznej uwagi, czasem partner nie jest tak delikatny, on sam może mieć stres, depresję lub problemy, nie zarabia dużo. I to jest w porządku, gdy coś jest nie tak w związku!

Drugą rzeczą do przemyślenia jest to, dlaczego chcesz, aby Twój partner spełniał potrzeby Twojego dziecka? Dlaczego nie możesz zrobić tego sam? Dlaczego partner miałby brać rap za twoich rodziców?