Pięćdziesiąt Odcieni Nieziemskiej Miłości

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Rozważając historię powstania teorii psychoanalitycznej, można zauważyć, że temat kazirodztwa i związanej z nim traumatyzacji był początkowo kamieniem węgielnym całej teorii, a także przyczyną największych kontrowersji, ataków na twórcę psychoanalizy i, w rezultacie nadal nie uniknął całkowitego tabu. Mamy wiele prac na temat tabu kazirodztwa, są też takie, które mogą nam opowiedzieć o zakazie opowiadania o tym, o wspomnieniach, a nawet o istnieniu takiego faktu w osobistych biografiach naszych klientów. A jaki temat może pochwalić się potrójnym lub najpotężniejszym tabu w ogóle na temat samych myśli w tym kierunku?

Wygląda na to, że to kazirodztwo matki i córki. Nigdy nie zauważyliście, drodzy koledzy, że strony pornograficzne są pełne filmów i zdjęć dwóch kobiet, dojrzałych i bardzo młodych, odosobnionych i cieszących się sobą? A jaka jest ich ocena? Powiem ci sekret - jeden z najwyższych. Ale jeśli my, jako specjaliści, spróbujemy poszukać w Internecie materiałów o tym zjawisku i dowiedzieć się, co jest czym, to otrzymamy linki do tego samego i do kilkunastu dobrze znanych prac czytanych wzdłuż i wszerz. Czy to wszystko? I to wszystko. Więc dlaczego tak jest?

Temat kazirodztwa matki i córki jest przedmiotem największego tłumienia wśród odpowiednich specjalistów. Można to rozumieć niejednoznacznie. Z jednej strony sam temat jest dla specjalistów mocno traumatyczny, wywołuje burzliwe reakcje, a zaprzeczenie jego istnieniu jako takie jest najbardziej elementarnym mechanizmem obronnym. Ponadto osobliwości wewnętrznej struktury klientów są takie, że nie każdy terapeuta jest w stanie pomieścić tę toksyczną mieszankę, nie wszyscy z nas mają wystarczająco dużo taktu i ostrożności, aby nie dopuścić do ponownego urazu takiego pacjenta. I jeszcze jedno i wydaje się, że najważniejsze jest to, że według badań autorów zagranicznych 90% pacjentów na ostrych i przewlekłych oddziałach psychiatrycznych ma historię kazirodztwa, a prawie wszystkie historie kazirodztwa matki i córki kontynuacja ciężkiej psychozy z poważną utratą bezpieczeństwa…. Daleko od wielu i tylko przez cudowny zbieg okoliczności jest szansa nie stracić kontaktu z tak destrukcyjną rzeczywistością.

Dlatego ich nie widzimy, nie wiemy, co się z nimi stało, naiwnie wierzymy, że to zjawisko jest tak rzadkie, że nie ma sensu dużo o tym mówić.

Chasseguet-Smegel w swojej pracy „Matka i córka – rodzinna sprawa różnych pokoleń” uważa, że za prawdziwe kazirodztwo można uznać tylko naruszenie granic w relacji między matką a córką, i są ku temu wystarczające powody. Bliskie relacje z dalekimi krewnymi, a nawet z rodzeństwem nie zadają znaczącego traumatycznego ciosu, który dezintegruje istotę człowieka tak samo jak bliskość z ojcem chłopca czy dziewczynki. Dlaczego tak jest. Ponieważ każda osoba podlega procesowi naturalnego rozwoju psychoseksualnego. A we wczesnym dzieciństwie najważniejszymi postaciami w tym procesie są tata i mama, a cała reszta jest już tłem, wypełniając przestrzeń. Ale wszyscy pochodzimy z dzieciństwa i bez względu na to, jak dziecko rośnie, nadal jest synem lub córką swoich rodziców. Z tej triady cofniemy się w czasie, aby zrozumieć przyczynę destrukcyjnej miłości mojej matki.

Okres triady - mama, tata, ja. W rodzinie pojawia się mały Edyp, ale poprzedza to ogromne dzieło, proces rodzenia ludzkiego dziecka, jak to nazwał M. Mahler. Córeczka zakochuje się w tacie. I dlaczego? Tak, z uwagi na fakt, że normalnie romans z matką nie powinien przebiegać w takiej formie, w jakiej wymagają tego doświadczenia rodzące się w córce. Zwraca się do taty jako obiekt pragnień matki, jakby się nią stała, bo nie ma jak mieć jej do dyspozycji.

Kochana mamusiu, otaczający nas świat, bezpieczna przystań, ogród naszych fantazji. Wszyscy w ciągu życia staramy się do niej powrócić, do niej, upaść do źródła, połączyć się z pierwotnie twórczą siłą. Matka, która pielęgnowała ciało swojej córki w jej łonie, tworzy mentalną reprezentację tego u noworodka ze spojrzeniem promieniującym miłością, delikatnymi dotknięciami i czułymi pieśniami. Tak więc rodzi ją raz za razem, kusząc, by żyć dalej, rozwijać się, dorastać i gromadzić siły do całkowitego oddzielenia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. A jeśli to wszystko jest nie tak?

Kiedy mówimy o kazirodztwie, często mówimy o pogwałceniu granic dziecka, przenikaniu tego niewidzialnego filmu, który zakrywa każdą duszę. Tak, dla duszy to jak śmierć. I teoretycznie może to zrobić każda osoba z wyjątkiem matki. Kobieta, która urodziła to dziecko, jest poza jej mocą. Emocjonalnie, psychicznie ona i dziecko są na zawsze połączeni pod tą niewidzialną zasłoną, zaplątaną w jeden kokon. To matka oddziela się od siebie, pozwala dziecku odejść, to ona wyznacza jego granice, ale dla niej pozostają one całkiem przejrzyste, bez względu na wiek dziecka. Mama jest pierwszym obiektem wewnętrznym, pierwszym doświadczeniem życiowym. pierwsza skala wartości…

A jaka matka przełamie wspólne z dzieckiem granice? Najczęściej przychodzi to na myśl matkom psychotycznym, które nie mają wyraźnych granic, z poziomem wewnętrznego chaosu, który przekracza wszelkie granice. To ten chaos pochłania rzeczywistość małej dziewczynki-córki, dzieląc ją z rzeczywistością, pogrążając się w potędze psychozy. I dlatego tak trudno jest nam pracować z takimi klientami, przyznać się do ich traumy, uwierzyć im, a co najważniejsze, mieć wystarczająco dużo wewnętrznego ciepła, by ogrzać i zjednoczyć rozdartą duszę, rozproszoną w różnych kierunkach. To jeden z najtrudniejszych biznesów, ale uwierzcie mi koledzy, warto.