Co Kryje Się W Cynizmie?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 21:02

Cynizm to defensywna strategia radzenia sobie, stosunek do norm etycznych jako ingerencji w rozwiązywanie praktycznych problemów; lekceważenie uczuć współczucia, miłości i innych aspektów moralnych i etycznych jako nieodpowiadających osobistemu interesowi.

Cynicy są pięknie przedstawieni w hollywoodzkim dramacie noir z 1942 roku. „Casablanca” z Humphreyem Bogartem (Rick) i Ingrid Bergman (Ilsa).

Cytat z filmu: „Nie mam przekonań… pochylam się tam, gdzie wieją wiatry…”.

Akcja filmu rozgrywa się w marokańskim mieście Casablanca. Główny bohater, Rick, przybył tu ze złamanego serca z Paryża, okupowanego przez nazistowskie Niemcy. W Paryżu miał krótki romans z Ilsą. Rick myślał, że Ilsa pojedzie z nim, ale piękność nie przybyła na stację, dając mu tylko pożegnalną notatkę.

W Casablance Rick rozpoczyna nowe życie. Jednak czy to jest życie? Pogrążony w depresji, uzależniony od alkoholu, odcinający się od ludzi, deklarujący, że robi coś wyłącznie dla własnej korzyści, nie wyznaje żadnych konkretnych przekonań politycznych, unika związków zagrażających przywiązaniu.

Jedyną rzeczą, która utrzymuje Cię na powierzchni, jest praca. Rick otwiera klub nocny z kasynem, ale klub jest przykrywką. Przebrany za cynicznego właściciela kasyna, Rick najwyraźniej przemyca broń dla sojuszników, jak mówi jego przeszłość, „karmiąc” skorumpowanych urzędników, targując się o przepustki, które dają pozwolenie na opuszczenie miasta dla tych, którzy są prześladowani przez nowy reżim. Balansuje jak linoskoczek nad przepaścią, tocząc wojnę cieni z wrogiem.

Cynizm pomaga mu jednocześnie manewrować w niebezpiecznym świecie i działa jak tarcza dla wrażliwej duszy. W rzeczywistości Rick jest ujęty ideą samopoświęcenia - poświęcenia się wysokim ideałom, bycia bojownikiem o sprawiedliwość. Jego skłonność do przedkładania szczęścia innych ponad własne w końcu grozi uwięzieniem w obozie koncentracyjnym.

Osoba z zaburzeniem depresyjnym jest podatna na autodestrukcyjny styl życia, ponieważ nie widzi w sobie żadnej wartości poza służeniem innym.

Jego cynizm jest tylko zaprzeczeniem uczuć, oderwaniem od siebie jego wrażliwej części. Jest jak ten, który przebywając na tonącym statku pomaga ratować innych, okazując obojętność na śmierć i brawurę.

Ilsa wyjaśnia Rickowi, że nie mogła wtedy z nim odejść, ponieważ była mężatką, a jej mąż Victor Laszlo, jeden z przywódców ruchu oporu, przebywał w tym czasie w obozie koncentracyjnym, skąd później uciekł. Ilsa przyjechała z mężem do Casablanki, a teraz potrzebowali przepustek na wyjazd do Lizbony.

Rick, obrażony przez Ilsę, odmawia sprzedaży im przepustek. Następnie Ilsa próbuje wydobyć od Ricka dokumenty, najpierw za pomocą gróźb, potem uruchamia czar, przyznaje, że przez cały ten czas nie przestała go kochać i jest gotowa z nim zostać.

Jednak Rick widzi w tym jakiś haczyk. Wydaje mu się, że Ilsa po prostu chce się poświęcić, aby uratować męża przed aresztowaniem, pomagając mu opuścić Maroko.

Organizuje ich wyjazd, łamiąc prawo, a nawet idzie na morderstwo. Czekała go smutna przyszłość, gdyby nie interwencja skorumpowanego policjanta, którego „zwabił” przez długi czas w swoim klubie.

Tak więc poświęcenie Ricka jest cieniem jego deklarowanego cynizmu.

Poświęcenie rośnie albo na podstawie przekonania „nie jestem godzien bezwarunkowej miłości”, albo na podstawie winy – obie są autoagresją, prowadzącą do depresji i samozaparcia. Na ratunek przychodzi cynizm jako sposób na zademonstrowanie braku potrzeby miłości.

Jednak pojawienie się Ilsy niespodziewanie przebiło ochronną powłokę Ricka.

Osoba jest słaba przed miłością. Ale Rick odmawia tej miłości z obawy przed ponownym zranieniem. Pozwala Ilsie iść ze słowami: „Zawsze będziemy mieć Paryż”, co oznacza, że szczęśliwe wspomnienia z przeszłości to jedyna rzecz, której nie można mu odebrać.

Zachowanie Ricka opiera się na lęku przed przywiązaniem i skupieniu się na innych, co jest sprzeczne z cynizmem, choć początkowo sprawia, że w to wierzysz.