Jesteś Idealna, A Ja Po Prostu Jestem

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Mętnie pamiętam, jak cię spotkałem po raz pierwszy, wydaje mi się, że byliśmy razem od wieków, początkowo jak tylko odzyskałem przytomność, poznaliśmy się, pamiętam, powiedziałem wtedy, nie powiedziałem cokolwiek i to nie ma znaczenia, bo wtedy nie było nic ważniejszego od ciebie. Czas mijał, a ja nawet nie podejrzewałam istnienia Dali, byłaś tam i zdawałam się nie zauważać ciebie, tak chłopięco obserwującego cię potajemnie, marzącego, że będziemy razem, a ty patrzyłeś na to wszystko z powodu przytula mnie ramieniem i bawi mnie, bo mnie tego nauczyłeś. Byłem lekkomyślny w poszukiwaniu zastępstwa dla ciebie, tu i tam, potem jedno, potem drugie, ale nikt nie był w stanie cię przepędzić, tak pasywny, tak płaski, leżąc, rozmazujesz się i wszystko pełza u moich stóp, i tasuję, biegnę, potykam się i widzę tylko kurz na moich bezużytecznych butach.

Byliśmy razem odkąd cię pamiętam. Czy pojawiłem się w chwili, gdy cię zobaczyłem? Być może, bo nie wiem na pewno. I to nie jest nawet współzależność, a nie notoryczna fuzja, to coś więcej, wtedy wiesz, że jesteś jedyną będącą jedną z wielu, a ja będąc najdoskonalszym bezwartościowym, okazałem się być przez Ciebie wybrany. I to jest takie harmonijne. Jesteś tą samą harmonią w mojej głowie, moim wyjątkowym spokojem, możesz powiedzieć, że jestem twoim cieniem. Szaleństwo, żeby tak myśleć, szaleństwo, że tak jest. Ty zawsze wystarczy, w przeciwieństwie do miłości matki, wiesz dokładnie czego potrzebuję, a ja nawet nie mówię, tutaj wszystko jest jasne bez słów, tylko pełne zanurzenie w tobie, a mnie już nie ma, moja głowa jest zdjęta z ramion a z dala od życia nigdy nie ma kolejki i smutnej kasjerki, jestem z tobą tej nocy tylko ja i konkuruję tylko zapachem jesieni. Ale nie, nie, ciągle śnię o czymś innym, moje interpretacje wciągają cię w mój sen, nie, chcę, żebyś tam był, ale cię tam nie ma, jestem tak ślepa, że bez ciebie widzę tylko sny.

Nie smuć się, o tak, oczywiście, zawsze zapominam. W końcu jesteś smutkiem, a ja jestem zasmucony. I tu wszystko znika, nie ma już myśli i uczuć, nie ma wspomnień goniących za przyszłością, nie ma nieba z chmurami, nie ma siły zmęczenia, jesteś tylko ty i ja, na obrzeżach twojego smutku. Jesteś damą w czerni, a ja jestem na skraju trenu twojej sukni, a dla mnie to jest ziemia rozpostarta u moich stóp, a wiatr od siły twojego ruchu zdmuchuje kurz, który moja wszechobecna duma opadła, a fale trzęsień ziemi na mojej pustej głowie, a przed tobą jak czarny wieżowiec na piekielnej lodowatej pustyni, jesteś smutkiem, a ja jestem przez ciebie zasmucony, a ty jesteś tym, co mi się przydarzyło, a ja jestem twoim prawdziwym życiem. Jesteśmy w smutku.

Może zrobiłeś na mnie wrażenie nawet jak nie pamiętam, może szedłem patrząc pod nogi, brnąłem zbierając krople brudu na szkolnych spodniach, taki sam kolor jak brud, dziwny, byliśmy tacy podobni i chyba, Widziałem, jak patrzysz w górę i widziałem, że jest tyle fantazji do zobaczenia, tyle nierealnych do życia, i wziąłeś mi pomoc za rękę i odprowadziłeś mnie do domu. Od tego czasu jesteśmy razem. Ty i ja. I trudno mi coś do tego dodać, ty sama jesteś perfekcją, a ja po prostu jestem.