2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
(artykuł ukazał się w czasopiśmie „Nasza Psychologia”, czerwiec 2014)
Stworzyliśmy je własnymi rękami, a teraz boimy się, że zawładną naszym życiem. Dla jednych pieniądze to wolność, dla innych katalizator lęków i wątpliwości. Z pokolenia na pokolenie przekazujemy nasz stosunek do tych „kawałków papieru”. Jednak nadal istnieje wiele kontrowersji dotyczących tego, kiedy i jak rozpocząć rozmowę finansową z dziećmi
Pieniądze są otoczone całym wachlarzem uprzedzeń, stereotypów i dość różnorodnego wachlarza odczuć i doświadczeń. Każdy dorosły, stając się rodzicem, myśli: w jakim wieku w ogóle warto rozpocząć rozmowę o pieniądzach? Jak dokładnie? Czy dać środki na „kieszonkowe”? Czy kontrolujesz wydatki?
KULT PIENIĄDZE
Jeśli powiemy, że w żadnym wypadku nie powinniśmy wydawać ostatnich pieniędzy, a sami kupujemy buty za pozostałe 200 dolarów, najprawdopodobniej dziecko pójdzie za naszym przykładem i nie będzie słuchać naszych słów. Nie jest tajemnicą, że to właśnie działania dzieci postrzegają jako algorytm edukacyjny. Niezależnie od tego, czy stawiamy pieniądze na pierwszym planie, czy w ogóle nie przywiązujemy do nich żadnej wagi - wszystko to znajdzie odzwierciedlenie w naszych dzieciach. Oczywiście istnieje kilka ciekawych opcji zapoznania się z banknotami, spośród których możesz wybrać własną, najbardziej odpowiednią dla siebie.
„Kiedy wspominam swoje dzieciństwo w świetle relacji monetarnych, w pierwszej kolejności pojawia się obraz mojej portmonetki. Było to takie urządzenie ze sprężynkami, w które można było wkładać monety w zależności od ich wartości. Samo w sobie było dla mnie interesujące, a tym bardziej z „niezliczonymi skarbami”. Pamiętam, że moja mama okresowo dawała mi drobne drobne, które zgromadziłem w tym urządzeniu, a my poszliśmy i coś z nimi kupiliśmy. Często była to nasza wycieczka do kawiarni, gdzie jedliśmy eklerkę i piliśmy herbatę. Podobało mi się uczucie jakiegoś wydarzenia i powagi.”
Niektórzy psychologowie dziecięcy zalecają rozpoczęcie znajomości z pieniędzmi we wczesnym dzieciństwie. Ważne jest, aby nie nadać temu procesowi nadmiernej powagi, aby dziecko nie rozwijało wyobrażenia o pieniądzach jako o czymś zarezerwowanym dla jego wzrostu i rozwoju. Możesz zamienić to wszystko w grę i jednocześnie nauczyć swoje dziecko liczyć. Garść monet podarowanych Twojemu dziecku pozwoli Ci rozwinąć w nim zainteresowanie finansami.
OD TRZECH DO PIĘCIU LAT
Od trzeciego roku życia możesz zabrać dziecko ze sobą do sklepu, aby zobaczyło proces zakupu. Jeśli chcesz, możesz nawet dać mu możliwość zapłaty za zakup kasjerowi, aby poczuł swoją wagę wraz z dorosłymi. Być może dziecko będzie chciało samemu coś kupić, a tutaj warto go wesprzeć. Z biegiem czasu banknoty można dodawać do monet, jednocześnie wyjaśniając ich znaczenie.
„Przychodzi mi na myśl historia moich dziecięcych wycieczek do sklepu na prośbę mojej mamy. Na początku pomagałem dokonywać jednoczesnych zakupów, ale w różnych działach. Czułem się całkiem pewny siebie i chroniony, kiedy moja mama była w pobliżu. Było mi bardzo przyjemnie czuć się jak dorosła, ale martwiłam się później, kiedy sama poszłam do sklepu. Tak było przez długi czas, aż ta czynność stała się dla mnie czymś rutynowym. Bałem się, że coś pójdzie nie tak, że zadadzą mi jakieś pytanie i nie będę w stanie na nie odpowiedzieć.”
W wieku od trzech do pięciu lat zachowanie dziecka ma na celu próbę samodzielnego wyrażenia siebie. Kieszonkowe da małemu człowiekowi poczucie niezależności. Właśnie tutaj warto wypracować systematyczne podejście - jakąś kwotę wydajesz dziecku raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie, w zależności od własnych dochodów, w ściśle wyznaczonym czasie. Jeśli kwota się skończy już pierwszego dnia, ważne jest, aby przestrzegać zasad i nie wydawać pieniędzy z wyprzedzeniem. W ten sposób dziecko nauczy się alokować swoje środki. Równie ważne jest zapewnienie dziecku swobody wyboru przy wydawaniu pieniędzy, nawet jeśli jest to piąta lalka czy samochód. Możesz coś doradzić, wyrazić swoją opinię, ale samo dziecko decyduje, co mu kupić.
OD PIĘCIU DO SIEDMIU LAT
W wieku od pięciu do sześciu lat Twoje dziecko może być zaangażowane w dyskusję na temat budżetu rodzinnego, aby zrozumiało, jak funkcjonują pieniądze w Twojej rodzinie. Może to wyglądać jak podział funduszy w rodzinie: „Musimy kupić buty i płaszcz przeciwdeszczowy dla taty, torebkę i spodnie dla mamy, a ty, córko, nową sukienkę i sandały. Ale pieniędzy na wszystko nie starczy, coś trzeba będzie przełożyć na następny miesiąc „lub” Oszczędzamy taką a taką kwotę na jedzenie, na opłacenie mieszkania i zaparkowanie samochodu ojca, więc jest jeszcze znaczna kwota, z której weźmiemy środki na zakup ołówków i farb, a resztę odłożymy.”
SIEDEM DO DWUNASTU LAT
Już w wieku siedmiu lat warto rozmawiać o bogatych i biednych. Dziecko w tym wieku zaczyna być bardziej świadome siebie i innych. Dzieci już oceniają, kto ma najlepszy piórnik lub farby, kto jest ubrany jak i tym podobne. Możesz także porozmawiać o tym, jak rodzice zarabiają pieniądze.
„Pamiętam, jak mama i tata zabrali mnie do pracy w wieku pięciu lub sześciu lat. Za każdym razem było to dla mnie ogromne przeżycie. Powiedzieli mi, co robią, pokazali mi dokładnie, jak. Tata pracował jako inżynier, mieli deski kreślarskie i były cienkie i wyraźne linie. Mama pracowała w dziale personalnym, w jasnym, wygodnym pokoju. Wtedy zdałem sobie sprawę, że chcę być jak matka, siedzieć w otoczeniu kobiet, gdzie są jasne kolorowe markery, pić herbatę i prowadzić intymne rozmowy”.
Często można usłyszeć opinię, że wczesne wejście dziecka w dorosłość jest niepożądane, ponieważ jest traumatyczne dla psychiki dziecka. Być może sfera monetarna jest wyjątkiem. Celem całej akcji jest zapoznanie dziecka z tym, co można, a czego nie można zrobić z pieniędzmi. Zademonstruj, w jaki sposób pieniądze trafiają do rodziny i jak są wydawane.
OD 12 DO 17 LAT
Im dziecko jest starsze, tym więcej potrzebuje kieszonkowego. W okresie dojrzewania kwestia pieniędzy jest ważniejsza niż kiedykolwiek. Pieniądze powinny mieć jednak znaczenie w relacjach z rodzicami: im więcej wydajesz, tym więcej rozmów i rozmów, sporów, pracy zespołowej musisz przeznaczyć z dzieckiem. W przeciwnym razie pieniądze mogą zastąpić emocjonalną relację dziecka z rodzicami, zastępując troskę, czułość i rodzicielskie ciepło. Aby nauczyć dziecko w każdym wieku czekać i czegoś chcieć, ważne jest, aby nie zaspokajać ślepo wszystkich jego potrzeb, gdy się pojawią, nawet jeśli są na to środki.
„Kiedy byłem nastolatkiem, osobiste pieniądze były niezbędne, a jednocześnie niewystarczające. Chciałem już kupić jakiś krem, zaoszczędzić na prezenty dla rodziców i dziewczyn, jeśli nadchodzą święta. Chciałem dużo zaoszczędzić i mieć na wszystko dość. Trafiłam do galerii sztuki ludowej, gdzie kupowałam małe figurki ze szkła i wybierałam każdą tak, jakbym wkładała w nią duszę, chciałam, żeby ten kawałek szkła niósł milion znaczeń.”
Jeśli nastolatek chce zarobić dodatkowe pieniądze, to warto go wspierać w tym przedsięwzięciu, ważne jest tylko, aby nie wpłynęło to na jego zdrowie i studia. Razem z synem lub córką możesz ustalać priorytety, szukać sposobu na zarabianie pieniędzy mentalnie, a nie fizycznie. W każdym przypadku możesz zwrócić uwagę dziecka na to, jak wyceniana jest praca wykwalifikowanego specjalisty. Być może to szczególne doświadczenie posłuży jako bodziec do dalszych doświadczeń zawodowych Twojego dziecka.
CZEGO NIE WARTO ROBIĆ?
Pieniądze są często środkiem, za pomocą którego niektórzy rodzice wykupują swoje dzieci. Próba „kupowania miłości” z reguły prowadzi do tego, że dziecko nie otrzymuje niezbędnej opieki i ciepła, ma deficyt miłości, jest obrażony, zły. Ważne jest, aby pieniądze nie stały się przedmiotem manipulacji i kontroli w Twojej rodzinie – zarówno ze strony rodziców, jak i dzieci. Nie należy wychwalać pieniędzy na specjalny postument, aby np. utrata 500 rubli lub podręcznika do algebry nie stała się tragedią. Nie zachęcaj nastolatków do wybierania przyjaciół na podstawie bogactwa. Ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że twoja miłość i wiara w niego są bezwarunkowe, a finanse są środkiem, a nie celem. Pieniądze nie powinny być także zapłatą za dobre oceny, sprzątanie i inne prace domowe. W przeciwnym razie są duże szanse na zdobycie „domowego biznesmena”, który nie zrobi kroku bez dodatkowej stymulacji.
W naszej mocy jest przekształcenie znajomości dziecka z pieniędzmi w grę, i to ciekawą. Najważniejsze jest znalezienie odpowiedniej i wygodnej formy komunikacji finansowej dla Was obojga. Daj dziecku choć odrobinę niezależności, aby zaspokoić jego pragnienia. To może stać się podstawą powstania odpowiedzialności. Wszak cała edukacja rodzinna w tej materii ma na celu jedynie uświadomienie dziecku, że pieniądze nie są celem, ale środkiem. A przede wszystkim należy pamiętać, że wiele zależy od Twoich relacji z finansami. Dlatego warto przeanalizować własne zachowanie – będzie to swego rodzaju ukryta wiadomość dla Twoich dzieci.
Zalecana:
Ofiara I Gwałciciel – 2 Strony Tej Samej Monety
Ofiara i gwałciciel, sadysta i masochista to dwie strony tego samego medalu. Ofiara ma cechy gwałciciela, który często popada w stan ofiary. Jedno nie może istnieć bez drugiego. Zmieniają się na przemian, zamykając w ten sposób błędne koło cierpienia, poszukiwania sprawiedliwości i triumfu zemsty.
Naruszenia Hierarchii W Systemie Rodzinnym. Czego Rodzice Nie Powinni Robić Ze Swoimi Dziećmi
Autor: Maria Mukhina, psycholog, terapeuta systemowy Naruszenia hierarchii w systemie rodzinnym Hierarchia jest jednym z parametrów systemu rodzinnego, mającym na celu ustanowienie porządku, określenie przynależności, autorytetu, władzy w rodzinie oraz stopnia wpływu jednego członka rodziny na innych.
Czy Poczucie Winy I Poczucie Odpowiedzialności Są Dwiema Stronami Tej Samej „monety”?
Ten temat jest tyleż wieczny, co poważny. Poczucie winy niszczy nas od środka. Robi z nas marionetki, pionki o słabej woli w grach innych ludzi. To na nim, jak na haku, manipulatorzy nas łapią. Ale prawie nie myślałeś o tym, że poczucie winy doświadczane przez osobę jest odwrotną stroną innej, nie destrukcyjnej, ale dość konstruktywnej cechy osobowości - poczucia odpowiedzialności.
Cechy Pracy Psychologa Z Dziećmi
Od wielu lat pracuję z dorosłymi, a prośba o pracę z ich dziećmi jest jedną z najczęstszych. Jednocześnie bardzo rzadko zdarza się, że do mojego gabinetu przyprowadzane są same dzieci. Ile razy zdarzyło się to w mojej praktyce - przez jakiś czas pracujesz z mamą, a okazuje się, że jej relacje z synem lub córką stopniowo się poprawiają.
Wina I Uraza. Uraza I Poczucie Winy. Dwie Strony Tej Samej Monety
Dlaczego nagle połączyłam tak różne, biegunowe uczucia w jeden temat? Dlatego – żyją w kłębku – tam, gdzie jest wina, jest też uraza. I wzajemnie. Ale jednego z nich z reguły nie zauważamy w sobie. Jeśli czujemy się obrażeni, to nie mówimy o swojej winie, „delegujemy” ją na inną osobę.
