5 Błędnych Wyobrażeń Aspirujących Ojców – I Jak Się Ich Pozbyć

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Autor: Ałow Aleksander Michajłowic

Jak wiecie, przeciętny obywatel świetnie gra w piłkę nożną, jest dobrze zorientowany w geopolityce i jest potencjalnie najlepszym rodzicem. A jeśli dwie pierwsze kompetencje rzadko są testowane, to ostatnia prędzej czy później stanie przed trudnym testem życiowym. Możesz oczywiście zdać się na pamięć przodków i wszechwiedzącego Google'a, ale… Dla porównania postaraj się przypomnieć sobie to, co wiedziałeś o seksie i jego konsekwencjach przed ukochanym pierwszym razem. Informacja jest teraz oczywiście morzem, ale szczątki w nim pływają, niech was błogosławi. A urojenia mają tendencję do szybkiego rozprzestrzeniania się i osadzania się w głowach na długi czas. Przyjrzyjmy się niektórym z nich

1. Dziecko to pusta kartka, będzie to, co napiszesz. W związku z tym, jeśli dziecko zaczyna zachowywać się inaczej niż to, czego uczyłem (płacz, bierne itp.), to ktoś inny próbował z jego negatywnym wpływem.

   Właściwie to nie jest takie proste. Na cechy zachowania i rozwoju wpływa nie tylko kontekst społeczny. Nie mniej ważny, na przykład, charakter przebiegu ciąży i porodu. Ponadto nawet niemowlę ma temperament, który należy wziąć pod uwagę podczas nauki. Nie musisz popadać w skrajności i w pełni się do tego dostosowywać. Ale ważne jest, aby odpowiednio dobrać metody pedagogiczne.

2. Maluch potrzebuje tylko piersi, więc normalne jest, że ojciec łączy się z wychowaniem w wieku 2 lat (3, 4, 5 …). Jeśli podczas „połączenia” stanie się jasne, że coś jest nie tak z dzieckiem, w grę wchodzą ponownie wrogowie.

   Muszę powiedzieć, że ogólnie mężczyźni bardzo nie doceniają znaczenia kontaktu emocjonalnego. A łączenie się z wychowaniem n lat po urodzeniu natychmiast z zestawem wymagań jest tym samym, co namawianie nieznanej kobiety do szybkiego seksu i oczekiwanie, że podpali. Na początek musisz sam rozpalić ogień. Dokładniej, proste ludzkie ciepło. Im później zaczniesz, tym dalej będziesz od dziecka i tym bardziej aktywnie będzie opierał się twoim wpływom.

3. Dziecko to mały dorosły. Możesz z nim negocjować, on wszystko zrozumie. A jeśli wtedy nie zrobi tego, co uzgodniono, to tylko na złość.

   Dziecko nie jest dorosłym, nawet jeśli czasami wydaje się bardzo podobne. Abyś zrozumiał np. myślenie w kategoriach tworzenia pojęć (nie tych) rozwija się do 12 roku życia. Czy spodziewasz się, że już w 2 (3, 4, 5…) nauczy się Twojej logiki i podąży za tym? To po prostu przekracza jego możliwości. Dlatego tak, kiwa głową na wykładzie o niedopuszczalności skakania przez kałuże i lizania brudnych rąk, ale i tak to zrobi. Nie na złość (choć zdarza się to często trzylatkom). Po prostu nie wie, jak się kontrolować. Jeśli chcesz pomóc Ci w nauce, po prostu powtarzaj w kółko najważniejsze zasady. Nie będę teraz pisał o wymaganiach dotyczących sporządzenia regulaminu - potrzebny jest tu osobny artykuł.

4. Dziecko zachowuje się tak samo ze wszystkimi. Dlatego jeśli żona skarży się, że źle się czuje, aw mojej obecności jest jedwab, to są pióra żony. I jestem przystojny.

   Muszę powiedzieć, że jest to jedno z najbardziej destrukcyjnych złudzeń dla rodziny. Dziecko nieustannie eksperymentuje z granicami tego, co dozwolone. Prawdopodobnie nie widzisz większości tych eksperymentów, po prostu dlatego, że spędzasz z nim znacznie mniej czasu niż twoja matka. Oczywiście fajnie jest uważać się za rodzica na poziomie Boga i nie chcesz spędzać wieczoru po pracy na pedagogice, ale pomyśl o tym. Uświadomiwszy sobie, że nie podzielasz wobec niego roszczeń matki, dziecko zacznie uważać je za bezpodstawne. A trochę później będą wydawać się równie nierozsądne, kiedy zaczną pochodzić od ciebie. I nawet jeśli przez jakiś czas potomstwo ze strachu będzie posłuszne, prędzej czy później dla ciebie stanie się tak samo niekontrolowane, jak kiedyś dla twojej żony.

5. Nie trzeba tam jakoś celowo zajmować się dzieckiem. Z czasem sam się wszystkiego nauczy, ale na razie pozwól mu grać.

   Błędne przekonanie polega na tym, że istnieje nierówność między „zabawą” a „ćwiczeniem”. Do 7 roku życia dla dziecka wszystko jest grą. Dzięki niej poznaje siebie, świat, relacje społeczne, zasady, role i wiele więcej. Dlatego jednym nastawieniem (teraz jednak bardziej w części żeńskiej) jest wpychanie dziecka we wszystkie sekcje z rzędu, nawet jeśli niespecjalnie je lubi. Z tego tylko przepracowanie i stłumiona ciekawość. Innym nastawieniem jest nie ingerowanie w zabawę dziecka. Oczywiście, dziecko znajdzie coś dla siebie (zwłaszcza, jeśli na czas wręczysz mu tablet), ale dorosły jest w stanie stymulować jego aktywność, zadając różne pytania, tworząc nowe sytuacje do zabawy, a nawet po prostu bawiąc się. To nie tylko przyczynia się do rozwoju, ale także znacznie wzmacnia relację rodzic-dziecko. Ogólnie przydatne ze wszystkich stron.

Podsumowując, zaznaczę, że głównymi trudnościami młodego ojca są jego własne oderwanie od wychowania i przecenianie oczekiwań. Przyklejają się do nich wszelkiego rodzaju mity i złudzenia. Dlatego staraj się w miarę możliwości zaangażować w ten proces i naucz się nim cieszyć. Wtedy, nawet popełniwszy błąd pedagogiczny, będziesz mógł go szybko naprawić.