2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
W jakiś sposób bardzo zainteresowałem się astrofizyką, co doprowadziło mnie do wglądu w kreatywność. Mianowicie miałem świetną analogię do czarnych dziur i twórczego otępienia.
Czym jest czarna dziura? Wybaczcie mi profesjonalni fizycy, przedstawię to tak, jak to widziałem. Wyobraź sobie, że pewna gwiazda żyje w kosmosie, nazwijmy ją warunkowo Zaya. Tak więc w naszym Zai nieustannie zachodzą reakcje biochemiczne. Coś gotuje i gotuje, jego struktura staje się cięższa, elementy zderzają się, stają się gęstsze i masywniejsze. W pewnym momencie Zaya nie ma dość siły, by emitować światło i ciepło, i zaczyna się gwałtownie kurczyć. Istnieją co najmniej 2 opcje tego, co stanie się z Zaya. Jeden z nich - wybuchnie i zrodzi nowe gwiazdy i planety. I druga opcja - jeśli Zaya zbytnio przytyje, pod wpływem ogromnej grawitacji upadnie i utworzy Czarną Dziurę. Grawitacja w naszym nowym Black Zay będzie tak wielka, że nawet promienie światła nie będą w stanie go opuścić. Co możemy powiedzieć o dzielnych astronautach kamikadze.
Chcesz jeden z sekretów kreatywności? Spróbuj znaleźć analogie tam, gdzie zwykle ich nie szuka. Próbowałem z czarną dziurą. I tak się stało.
Wyobraź sobie Zoyę, która ma… dwadzieścia lat. Od dawna chciała napisać książkę o gwiazdach. Zoya jest zakochana w astrofizyce i nie obchodzi ją, że jest księgową, ma dość przestrzeni. Ale Zoya jest perfekcjonistką. Niczego nie tworzy. Zoya zbiera informacje, czyta Talmudy literatury naukowej, uczestniczy w niezliczonych konferencjach, rozmawia z ekspertami. Zoya aktywnie gromadzi mnóstwo wiedzy o gwiazdach.
Kiedy Zoya zostaje poproszona o napisanie artykułu o kosmosie, lekceważy to: „Co za artykuł, chcę napisać biblię o kosmosie. I ogólnie nadal nie mam wystarczającej wiedzy, jestem laikiem”. Zoya nie chce emanować swoją kreatywnością, całą swoją siłę poświęca na gotowanie genialnej książki w swojej głowie.
W pewnym momencie Zoya zyskuje masę krytyczną i zamiast wysadzić ją w powietrze książką, nadal gromadzi wiedzę. Ona się boi. Co powiedzą ludzie? Książka nie jest idealna. A miłość Zoi do kosmosu upada. Do naszej księgowej dochodzi kryzys twórczy, nie potrafi napisać ani jednej linijki i wkrótce porzuca ten pomysł, tłumacząc się prostym „nie dostałem”. Owsianka w mojej głowie kwaśnieje, a marzenie o napisaniu książki pozostaje wszechogarniającą Czarną Dziurą.
Ta smutna i pouczająca historia o ptaku Zoi skłoniła mnie do myślenia:
- W naturze wszystko jest ze sobą powiązane. Musisz tam częściej zaglądać)
- Nasza psychika jest rodzajem naczynia. Aby zapobiec pęknięciu, należy go okresowo opróżniać.
- Kiedy dużo bierzesz i odmawiasz dawania, możesz się załamać. Mianowicie przychodzi moment bez powrotu, kiedy po prostu nie można dać. Interesujące jest spojrzenie na to z punktu widzenia relacji.
- Kryzys twórczy jest często wynikiem odmowy działania, zatrzymania z powodu „nieidealnego”, „kto tego potrzebuje”, „co ludzie powiedzą”, „jestem zdolny do więcej”.
- Aby nie pogrzebać snu, musisz to zrobić. Nie, nie wykonuj wyczynów. Krok. Jeden krok dziennie, oddając stare i robiąc miejsce na nowe.
- Niekończące się poprawki zabierają twoją kreację „do stołu”. Niech trafi do czytelnika/przeglądarki/świata. Nawet jeśli nie jest idealny, następny będzie lepszy. Ale nie ma miejsca na następny, gdy poprawiasz obecny.
Chcesz napisać? Napisz 3 strony. Rób to codziennie. Nie obchodzi mnie, jak wyjdzie na początku. Nie budujesz umiejętności bez robienia.
Chcesz zatańczyć? Idź na lekcję tańca w pobliskim domu. Nie możesz? Wszyscy tacy są!
Chcesz malować? Kup kredki, narysuj to, co przyjdzie Ci do głowy. Przedstaw kreację swojej babci i powiedz jej, że to awangarda. Uwierz mi, twoja praca zawsze będzie dla niej idealna.
Pisz, śpiewaj, tańcz, mów, stawiaj pierwsze kroki. Zrobić błąd. Promieniuj swoją kreatywnością, daj światu swoje myśli, słowa, uczynki, ciepło. Zrób miejsce na świeże pomysły, nowe kreacje.
Zalecana:
Osoba Uzależniona Lub Jak Wchodzi W Związek Uzależniony
Wszystko zaczyna się banalnie. Mężczyzna - kobieta lub mężczyzna - żyje dla siebie zupełnie zwyczajnym życiem, no tam, nauka/praca/dzieci czy coś innego, ziemskiego, codziennego. I ogólnie wszystko wydaje się niczym, ale tylko nie ma siły. Albo z tego, że w życiu jest zbyt wiele „potrzebnych”, albo wyczerpanie powstaje na tle wybicia przez jakieś wydarzenie, które wywaliło nam ziemię spod nóg:
Ataki Lęku I Paniki. Znaczenie Kreatywności W Ich Przezwyciężaniu
Atak paniki jest niezwykle trudny, jeśli nie niemożliwy, po prostu zmiażdżyć siłą woli. Nie możesz po prostu powiedzieć sobie „nie denerwuj się” i tym samym zgasić wszystko. To może zadziałać, jeśli kora czołowa ma uspokajający dotyk, a ty automatycznie wierzysz, że nie wszystko jest takie straszne i wszystko jest do pokonania.
Artysta Mieszka W Każdym Dziecku! Tłumienie Kreatywności Dzieci
Odpowiedz na tytułowe pytanie: przestań dewaluować w sobie artystę! Wszędzie zauważam, że współczesne społeczeństwo ma patologicznie niski próg tolerancji hałasu. Dzieci uczą się zachowywać „ciszej niż woda, pod trawą”, a jeśli w miejscach publicznych ciche zachowanie jest naturalne i dopuszczalne, ponieważ opiera się na poszanowaniu wspólnoty przestrzeni, to przejawem nietolerancji hałasu w rodzinie jest obarczona traumą dla młodych artystów.
Kreatywność Mamy Lub Etapy Kreatywności
Najbardziej kreatywna społeczność to wcale nie architekci i projektanci stron internetowych. To jest Mamie. Udowodnię to teraz. Matki - kto to jest? Są to młode i nie zawsze doświadczone kobiety, które nagle mają bardzo wymagającego Klienta.
Dwie „teorie” Kreatywności
Dla siebie, ignorując w pewnym stopniu rygor metodologiczny, wyróżniam dwie teorie twórczości: „sublimację” i „samorealizację”. Tytuły nie nawiązują ściśle do Freuda i Maslowa, są po prostu ładne. Teoria „sublimacji” mówi, że twórczość jest wytworem trudności, trudności, kompensacji, problemów, „dobrze odżywiony artysta nie może być twórczy” i tak dalej.
