Z Miłością Do Tych, Którzy Chodzą W Ciemności

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Rozpoczynając praktykę, obiecałem, że nie będę pracował z osobami narcystycznymi. Toksyczność komunikacji może boleć jak powietrze pełne dymu z pożarów lasów. Toksyczni ludzie wiedzą, czego chcą i wiedzą, jak to wycisnąć z bliskich, nie ma dla nich znaczenia, że ich bliscy są stopniowo niszczeni, a także doznają podobnej kontuzji…

Dlaczego ranni nie odchodzą? Dlaczego decydują się pozostać blisko toksycznej osoby, raniąc się przeciwko niej i stopniowo nabywając podobne toksyczne cechy?

Często dotyczy to dzieci wychowanych w rodzinach, w których jest toksyczny krewny. Dziecko jest istotą niesamodzielną i nie może opuścić rodziny, nawet jeśli jest tam bardzo źle. Potrafi tylko przystosować się do toksycznej rodziny, zaakceptować to, co dzieje się wokół niego jako normę i stworzyć mechanizmy obronne. Przetrwanie jest jakoś konieczne. Tak więc ludzie dorastają, zranieni przez toksycznych krewnych, przyzwyczajeni do zastygania w bezruchu na widok skandalu lub odwrotnie, do zabawiania innych, aby zostali nieumyślnie zaatakowani. Lub uciekaj i ukrywaj się na początku skandalu. I wielu innych, którzy są przyzwyczajeni do przetrwania. Z biegiem czasu nie ma już potrzeby tych mechanizmów ochronnych, ale człowiek jest przyzwyczajony do życia z nimi, aby odzwyczaić się od piersi potrzeba czasu. Nie musisz już ukrywać się przed ojcem we wściekłości, spać z nożem, nie rozmawiać o swoich sprawach, aby nie otrzymać dawki krytyki. Trudno zrozumieć i zaakceptować, że można żyć inaczej.

I jest bardzo prawdopodobne, że takie dziecko również wyrośnie na straumatyzowanego narcystycznego dorosłego. Różnica wielkości Mount Everestu jest tylko jedna - taki narcyz NIE chce otrzymywać energii, pasożytując na innych, prowokując bliskich do negatywności.

Tacy ludzie mogą zbudować piękną narcystyczną skorupę, aby chronić swoją traumę i uniknąć krytyki, wstydu lub czegokolwiek innego, co ich przeraża. Utalentowani, bystrzy, energiczni - wkładają dużo wysiłku, aby ukryć zranione ja. W efekcie są wyczerpani, smutni bez powodu, nie potrafią w pełni pokazać swoich talentów.

Jeśli mają szczęście, decydują się na terapię i wtedy proces zmiany następuje szybciej. Ale częściej idą do przodu, zmieniając się poprzez analizę i powtarzającą się traumę. Wewnątrz takiej osoby jest ciemna otchłań. W niej płacze samotne małe dziecko z przeszłości.

Mam dużo szacunku i miłości do tych, którzy chodzą w ciemności, przez ból, aby zmienić się dla siebie, dla dobra najbliższych. Dla tych, którzy się nie poddali, ale idą przez ciemność, jest przynajmniej duża pokusa, by się poddać.

Później, kiedy stara trauma zaczyna się ciągnąć i strach przed krytyką, wstydem, deprecjacją odchodzi, pojawia się pokój i otwierają się nowe aspekty i talenty. Psychoterapia przyspiesza te procesy. Cieszę się, że ludzie zmieniają się po długotrwałej terapii. Wraca siła, ludzie próbują nowych rzeczy, spełniają stare marzenia. Jak przestają się powstrzymywać i pokazują sobie i światu swoje umiejętności. Emocje zablokowane przez mechanizmy obronne zostają odblokowane, a człowiek zaczyna rozumieć swoje pragnienia, czuć, żyć pełnią życia, poczucie, że życie przemija, życie jest wypełnione kontaktami z ludźmi, ożywają nowe kolory.