Rysunki Dzieci Jako Sygnał Wykorzystywania Seksualnego

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Dzieci po traumie seksualnej muszą odtworzyć to, co im się przydarzyło, często w formie symbolicznej lub zabawnej, aby przetworzyć traumę. W ich przedstawieniach treść tego, co się wydarzyło, nie zawsze jest wyraźnie widoczna, ponieważ przyjmują strategie zaprzeczania dorosłych i środowiska.

Rysowanie to akt samopoznania. Pozwala dziecku radzić sobie z traumatycznymi wydarzeniami.

Jakie szczegóły na rysunkach dziecka mogą wskazywać na doświadczenie wykorzystywania seksualnego?

Dziecko rysuje nie według wieku

Chaos, niejasna treść, brak struktury, brak zróżnicowania, utrata całości

Rysunek 7-letniej dziewczynki na temat „Rodzina” może wskazywać na wczesną traumatyzację.

Obsesyjny wybór tematu przez długi czas. Niezależnie od tematu dziecko kreśli tę samą fabułę tygodniami i miesiącami. Sugeruje to, że mamy tu do czynienia z traumatycznym przeżyciem. Seksualność to często przekonujący temat

Czteroletnia dziewczynka maluje dom dziadków z wieloma oknami. Na wszystkich oknach są świece. Ta fabuła mogła rysować tylko przez długi czas, ponieważ jej uraz był związany z tym domem

Obrazy o charakterze seksualnym. Rysunek 6-letniego chłopca

• Jeśli dziecku nie wolno rysować na temat, który obsesyjnie śledzi, staje się zdezorientowany i zaczyna rysować rzeczy, których nie można zidentyfikować.
• Długie rzeczy: banan, pociąg, wąż, ulica

Na pierwszy rzut oka zwykły dziecinny rysunek pociągu. Warto zauważyć, że maszynista jest nagi, a między jego nogami widać wizerunek penisa.

Dziewczynka w wieku 3, 9 lat komentuje rysunek: „To ja (zdjęcie górne), a to ogon, należy do mężczyzny (zdjęcie dolne). Dolny rysunek znajdował się na odwrocie arkusza i przedstawia rodzina dziewczynki Wszystkie figury są ułożone poziomo

Narządy płciowe to głównie fallusy o przesadnych rozmiarach. Penis z twarzą, ustami, językiem gwałciciela

Gwałciciel może być przedstawiany jako potwór, złodziej, duch, niebezpieczne lub jadowite zwierzę

Komentarze chłopca w wieku 3, 7 lat do zdjęcia: „To są jadowite pająki, trzeba je odpędzić”. Dziecko śledzi obraz. Ojciec gwałciciel staje się jadowitym pająkiem, rabusiem, duchem, aby móc go oddzielić od innego, dobrego taty.

Wiele zdjęć osób z genitaliami

Wszystkie rysunki pięcioletniego chłopca mają penisy.

7-letni chłopiec nawiązuje do tematu „Moja rodzina”. Ojciec jest w centrum bez twarzy. Wszystkie figurki mają narysowane genitalia.

Jeśli dziecku nie wolno rysować penisa, zastępuje go nożem, mieczem, pistoletem, strzałą (penis jako broń)

Pięcioletniemu dziecku, które miało obsesyjny motyw - genitalia, nie wolno było ich rysować. Był kompletnie zdezorientowany. Zaczął rysować i nie mógł tego dokończyć. Przy piątej próbie znalazł wyjście i dobył miecza w miejsce penisa. Od tego czasu maluje mężczyzn z bronią.

• Dziecko rysuje ludzi, zwłaszcza siebie, bez rąk (bezradność), bez ust (niemożność mówienia o tajemnicy)
• Wyraźna tendencja do zamalowywania, cieniowania, klejenia, odcinania części rysunku, części ciała, twarzy

Całą historię czytamy na tym zdjęciu, popartą komentarzami chłopca w wieku 4, 3 lat. Dziecko cały czas mówi o pająku z klejem. Jestem w domu, śpię, a sekret jest tam na górze (niebieski obrazek pod dachem). Na pytanie: „Co to jest?” – o zacienionym obszarze genitaliów chłopiec odpowiada: „Nic… nie chcę o tym rozmawiać, to musi zniknąć”. Odnośnie obrazu po lewej: „To są lody, musisz je też wyrzucić”.

Okolice narządów płciowych są zacieniowane na czarno lub czerwono

• Obrazy, których nikt nie powinien zobaczyć, są rysowane na odwrocie kartki lub ledwo widoczne przy bardzo niewielkim nacisku
• Wzrost zainteresowania tematem śmierci

„Mama jest wielbłądem, tata na niej jeździ. Na dole leżę martwy, bo pająk był trujący. Teraz jestem w niebie”.

Na odwrocie strony „Jak umarłem”. Kręgi reprezentują truciznę.

Dziecko maluje cały czas na ciemno lub czarno

Zamknięte przestrzenie, uczucie zamknięcia, bez wyjścia

„Chcę się wydostać, ale nie mogę”.

• Czasami w serii prac nie ma ani jednego autoportretu lub jest bardzo mały gdzieś w kącie, bez twarzy, ust, dłoni. Często występuje duża różnica w przedstawianiu siebie i innych ludzi.
• Brak podłogi, postacie unoszą się w powietrzu
• Na portretach rodzinnych gwałciciel jest oddzielony linią od reszty, wyróżniony kolorem lub brakuje jego wizerunku

„Tu śpię, tu śpi moja siostra i matka”. Nauczyciel pyta: „Gdzie śpi tata?” Dziewczyna nie odpowiada, dysocjuje. Po kilku uporczywych sugestiach nauczycielki maluje ojca na inny kolor. Następnie maluje usta siebie, siostry i matki na ten sam kolor.

• Powodem do zastanowienia wydaje się także wielokrotne układanie postaci ludzi w poziomie, podobnie jak na poprzednich rysunkach, szczególne zainteresowanie dziecka tematem łóżka, snu
• Wyobrażanie sobie siebie jako niebezpiecznego stworzenia lub wybuchającego gniewem wulkanu

„Tu śpię, tu śpi moja siostra i matka”. Nauczyciel pyta: „Gdzie śpi tata?” Dziewczyna nie odpowiada, dysocjuje. Po kilku uporczywych sugestiach nauczycielki maluje ojca na inny kolor. Następnie maluje usta siebie, siostry i matki na ten sam kolor.

Odpowiedzialność terapeuty dziecięcego jest ogromna. Od jego profesjonalizmu zależy los nie tylko konkretnego dziecka, ale i całej rodziny. Z jednej strony konieczna jest natychmiastowa pomoc dziecku i odizolowanie go od gwałciciela, z drugiej istnieje niebezpieczeństwo błędnych wniosków. Podejrzenie wykorzystywania seksualnego może powstać na podstawie serii rysunków dziecka i jego komentarzy, ale zaufanie do faktu wykorzystywania seksualnego musi opierać się na wielu czynnikach: historii rodziny, obserwacji zachowania dziecka, licznych rysunkach, które ciągle pojawiają się oznaki wskazujące na tego rodzaju traumę. Bardzo ważne jest, aby dziecko opisało, co jest przedstawione, jeśli to możliwe. Uważna obserwacja uczuć i reakcji behawioralnych podczas komentowania rysunków dostarcza wielu materiałów.

Całkiem nieszkodliwe rysunki dzieci mogą być błędnie interpretowane. Na przykład ten rysunek dziewczyny przedstawia burzę, która porwała jej wyobraźnię. Czerwony okrągły obiekt to piłka, która leciała na wietrze. Przez resztę manifestacji dziecko było normalne.

Z jednego lub kilku rysunków nie można wyciągnąć żadnych wniosków, a hipoteza, która powstaje w wyniku interpretacji obrazów, wymaga starannej i cierpliwej weryfikacji.

Rysunki dzieci do publikacji i komentarze do nich pochodzą z książek wskazanych w źródłach literackich. Moje tłumaczenie z niemieckiego.

Źródła literackie:

Reichelt, Stefan (1994): Kindertherapie nach sexueller Misshandlung. Malen als Heilmethode. Zurych: Kreuz.

Sachsse, Ulrich (2004): Traumazentrierte Psychotherapie. Teoria, Klinik i Praxis. Stuttgart: Schattauer GmbH.

Steinhage, Rosemarie (1992): Sexuelle Gewalt. Kinderzeichnungen als Signal. Reinbek bei Hamburg: Rowolt Taschenbuch.

Autor: Shmeleva Svetlana Evgenievna