2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Zupełnie zwyczajna rodzina. Samochód, dacza w najbliższej dzielnicy. Małżonkowie mają stabilną pracę. Córka. Bogaci rodzice. Są obsługiwane. Nie doświadczają problemów materialnych. Żonaty od ponad 8 lat.
Powodem apelu była kwestia ciągłych rodzinnych skandali na temat cudzołóstwa. Inicjatorem apelu był jej mąż. Należy zauważyć, że w ostatnich latach coraz częściej to mężczyźni inicjują apel do psychologa.
Po bliższym zbadaniu okazało się, że partnerzy nie cierpią na żadną chorobę psychiczną charakteryzującą się rozwiązłością seksualną. Cudzołóstwo używane raczej jako przyciągnięcie uwagi partnera i otrzymanie potwierdzenia własnego znaczenia w związku. Własna wartość i potrzeba partnera. Biorąc pod uwagę zaburzoną komunikację w ramach komunikacji rodzinnej i niemożność mówienia o własnych stanach (bez obawy, że zostaniemy wysłuchani lub nawet bardziej aktywnie odrzuceni), w arsenale małżonków znajdują się tylko mechanizmy wywołujące reakcje bardzo silne w określenia stopnia doświadczenia (afektów), których partner nie może zignorować.
Członkowie tego systemu rodzinnego wydają się nie mieć dostępu do rejestru przeciętnych uczuć.
Wartość partnera może wynikać tylko z groźby utraty
Taka sytuacja jest bardzo typowa dla uzależniających relacji, które rozwijają się na tle traumatyzacji uczestników rodzin rodzicielskich.
Na początkowym etapie, w takich przypadkach, bardzo przydatne jest nauczenie uczestników, aby opowiadali o jakichkolwiek doświadczeniach we własnym imieniu, a nie próbowali obwiniać za to partnera. Na przykład wyrażenie „wyprowadziłeś mnie, obraziłeś itp.” może brzmieć jak „Byłem zdenerwowany, byłem obrażony itp. Ta forma pozwala każdemu z uczestników wziąć odpowiedzialność za to, co się dzieje. Na przykład, jeśli jeden z partnerów coś robi, może nie mieć na celu urazić lub obrazić drugiego, ale może kierować się inną motywacją. Jednak jego działania ze strony partnera mogą naprawdę wyglądać obraźliwie i obraźliwie. Wtedy ważne jest, aby podzielić się odpowiedzialnością.
Osoba popełniająca czyn nie jest winna celowego wyrządzenia „szkody” i ma możliwość niejako skorelowania swoich działań z reakcją partnera. Co więcej, było to z wyraźną reakcją, dźwięczne i słyszane. Jeśli partner jest zobowiązany do „przewidywania” reakcji na własne działania, ta wiadomość pociąga za sobą nieunikniony konflikt. Dla osoby obrażonej lub zdenerwowanej konieczna jest jego część odpowiedzialności za taką sytuację, ponieważ to właśnie jego reakcje na tę sytuację i to on doświadcza tych uczuć.
Taki podział odpowiedzialności pozwala na wyobrażenie sobie własnych granic i dostrzeżenie granic swojego partnera. Dzieje się to dzięki zrozumieniu własnych ograniczeń, a co za tym idzie, dzięki zrozumieniu ograniczeń partnera.
Kiedy czujemy, że jesteśmy nieadekwatni, mamy tendencję do wzmacniania jakiegoś zewnętrznego obiektu. Tak jak dla dziecka do pewnego wieku, rodzic jest postacią wszechmocną zdolną do zaspokojenia wszystkich jego (dziecięcych) potrzeb, tak później, nie osiągając wewnętrznej dojrzałości, obdarzamy wszechmoc bliskiej osobie i nadal domagamy się od niej aby domyślnie zaspokoić wszystkie nasze potrzeby.
Gdy oboje małżonkowie mają trudności w porozumiewaniu się, gdy poza wzajemnymi roszczeniami nic nie wydaje się istnieć. To bardzo trudne (ale praktycznie niemożliwe!) Samodzielne rozgryzienie tej „plątaniny”, tk. stracił główny element - wzajemne zaufanie. Straciłem możliwość wysłuchania partnera, ponieważ własne doświadczenia, własny ból i uraza przesłaniają wszystko, co dzieje się wokół.
Wtedy konieczne staje się zaangażowanie w rozważanie tej sytuacji osoby z zewnątrz. Nie krewny jednej ze stron, znajomi lub przyjaciele (którzy są również emocjonalnie zaangażowani w sytuację i nie mogą nie stanąć po żadnej stronie w konflikcie interesów). Tutaj potrzebujesz specjalisty, który mając umiejętności pracy z takimi sytuacjami, będzie w stanie zachować maksymalną neutralność i będzie wsparciem dla każdego uczestnika w trudnych kwestiach wyjaśniania relacji.
Zalecana:
O Zdradzie Siebie
Pokusa zdrady samego siebie, odwrócenia się od własnego życia i patrzenia na cudze z zazdrością, czasami pojawia się we mnie zupełnie niespodziewanie. Dla mnie zdrada to traktowanie tego, co się z tobą dzieje, za coś zupełnie nieważnego. Musisz wszystko zostawić - i znaleźć się gdzieś w czyimś cyklu życia.
„Mąż Wraca Z Podróży Służbowej…” Czyli Ludowa Opowieść O Zdradzie
„Mąż wraca z podróży służbowej…” czyli ludowa opowieść o zdradzie. Ludzie są mądrzy i nie zawsze wierzą, że „zakazany owoc”, czyli intryguje poza małżeństwem, uwalnia związki od rutyny i codzienności, daje poczucie nowości i wewnętrznego podniesienia oraz pozwala na zaskakująco przyjemną zmianę „dni powszednie” i „święta”.
Czy Mogę Zaufać Mężowi Po Zdradzie Męża I Pojednaniu?
W moim gabinecie psychologa codziennie brzmi pytanie: „Czy myślisz, że po zdradzie męża i pojednaniu z nim, możesz być pewien, że naprawdę uratowaliśmy rodzinę na zawsze? Czy jest jakaś gwarancja, że mój mąż wszystko zrozumiał, wyciągnął dla siebie właściwe wnioski i już nigdy nie skrzywdzi mnie zdradzając lub opuszczając rodzinę?
Jak Radzić Sobie Z Kryzysem Samobójczym. Opis Sprawy
Poniżej zwracam uwagę na krótką ilustrację pracy terapeutycznej w oparciu o zaproponowany model pomocy psychologicznej. Można w nim znaleźć sekwencję procesu terapeutycznego, który rozwija się w polu fenomenologicznym, zdeterminowany ostrymi tendencjami samobójczymi, które rozwinęły się na tle ostrego traumatycznego wydarzenia doświadczanego przez klienta.
Świat Po Zdradzie
Nie oczekują go. Nie pasuje do znanego i bezpiecznego świata, któremu można zaufać. Pojawia się nagle, jak cios w plecy. W momencie pojawienia się pozbawia zdolność oddychania, myślenia, postrzegania rzeczywistości, pozbawia siły i oparcia. A po chwili – umiejętność wiary, miłości, zaufania.
