STRACH PRZED ŚMIERCIĄ. JAK TO PRZEKONAĆ?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Ktoś myśli o śmierci po przekroczeniu pewnego progu wiekowego. Ktoś w związku ze śmiercią przyjaciół lub krewnych. A ktoś jest nagle iw kwiecie wieku. W życiu każdego człowieka przychodzi moment, kiedy świadomie lub nieświadomie odczuwa lęk przed śmiercią.

Dość częsta prośba w mojej praktyce psychologicznej, gdy młodzi ludzie w wieku 35-45 lat zwracają się z napadami lęku, napadami paniki, z poczuciem „nie żyje swoim życiem”, lękiem przed śmiertelną chorobą, lękiem przed samotnością, bezradnością, stratą kontroli, poczucia winy i strachu przed karą za grzechy. A za tymi skargami ujawnia się nie tylko kryzys wieku, ale także lęk przed śmiercią.

Jak każdy strach, strach przed śmiercią ma również pozytywne intencje.

Strach przed śmiercią wzmaga pragnienie życia.

To jest morderstwo fałszywego życia, tego sposobu życia i ludzkiej natury, która już straciła sens. Strach jest umrzeć, kiedy zdajesz sobie sprawę, że życie jest skończone, a ty wciąż nie żyjesz tak, jak byś chciał. Chociaż nadal nie wiesz, co należy zmienić, już rozumiesz, że nie chcesz już tak, jak wcześniej żyłeś.

Pozbycie się strachu przed śmiercią oznacza odnalezienie swojego prawdziwego ja. Zacznij żyć „swoim życiem” bez masek i bez fałszu. Chociaż ludzie są początkowo przerażeni swoimi prawdziwymi pragnieniami, uświadomieniem sobie, że może być inaczej, żalem i strachem przed rozpoczęciem czegoś nowego, aby pokazać swoją prawdziwą istotę. I w tym momencie spotykają się lęk przed śmiercią i lęk przed życiem na wezwanie serca.

Przez całe życie człowieka istnieje kilka naturalnych okresów kryzysowych doświadczania strachu przed śmiercią:

- 4-6 lat - dziecko po raz pierwszy staje w obliczu śmierci. W tym wieku, jeśli umrze któryś z krewnych lub zwierząt domowych, dzieciom mówi się „w lewo”, „w lewo”, „uciekł”. Śmierć dziecku może wydawać się czymś wzniosłym. Lub zamień się w strach przed porzuceniem, jeśli rodzic umrze.

- 10-12 lat - bardziej niepokojące, a nawet smutne spotkanie z refleksjami śmierci. U nastolatków w związku z tymi doświadczeniami często pojawia się poczucie uniwersalnej pustki. Psychika dziecka nie jest jeszcze gotowa na to spotkanie i jest bardzo przerażona na głębokim poziomie mentalnym, emocjonalnym, nawet jeśli doświadczenia związane są z epizodem z książki lub filmu.

- 17-24 lata - w tym okresie młodzi ludzie częściej wykazują lęk przed samodzielnym życiem i odpowiedzialnością.

- 35-55 lat - to czas poszukiwania sensu życia, który nierozerwalnie wiąże się z pojęciem lęku przed śmiercią. Pokonując strach przed śmiercią na tym etapie ludzie zaczynają na nowo przemyśleć swoje wartości, podkreślać akcenty, wielu przemyśla i niespodziewanie zmienia swój sposób życia, opanowuje nowy zawód, tworzy nowe rodziny – przechodzi przez bardzo bolesny proces transformacji, ale potem prowadzi do wyjścia z kryzysu i wielkich zmian…

Sposób, w jaki osoba w tych okresach radziła sobie ze swoimi lękami, jest zintegrowany z jego doświadczeniem, co oznacza, że w przyszłości może się do niego zwrócić. A jeśli w okresie dojrzewania doświadczenie zakończyło się niepowodzeniem, to w wieku dorosłym osoba może potrzebować pomocy w radzeniu sobie z tymi lękami.

Każde spotkanie ze śmiercią jest impulsem do własnego rozwoju. I przełom w życiu. W końcu pokonując nasze lęki, rozwijamy się.

Strach przed śmiercią to kryzys, z którego wyjściem jest przyswojenie nowej ideologii życia i śmierć przestarzałej. Co więcej, podczas przezwyciężania wszelkich kryzysów życiowych - rozwód, utrata pracy, relokacja itp. spotykamy się również ze strachem przed śmiercią. Jak w piosence „rozstanie to mała śmierć”. Umiera zwykły sposób życia i stare wartości.

Poprzez doświadczenie rozczarowania, umieranie starego i kształtowanie nowego myślenia, odnajdujemy prawdziwy sens życia, nasze prawdziwe „ja”. Przejście tych etapów pozwala przezwyciężyć lęki i poprawić jakość swojego życia.

Irwin Yalom, znany psychiatra i psychoterapeuta, który przeszedł od psychoanalizy do egzystencjalno-humanistycznego terapeuty, w swoich pracach przypisywał ważną rolę przełamywaniu egzystencjalnego lęku przed śmiercią. W pracy „Zaglądanie w słońce. Życie bez strachu przed śmiercią”(2008) podsumowuje badanie tego problemu i pisze:„ Kiedy jesteśmy w stanie skonfrontować się z faktem naszej własnej śmiertelności, jesteśmy zainspirowani do ponownego dostosowania naszych priorytetów, głębszego komunikowania się z tymi, których kochamy, ostrzej doceniaj piękno życia i zwiększaj naszą gotowość do podejmowania ryzyka niezbędnego do samorealizacji.”

„Musimy nauczyć się żyć bez żalu”, mówi Irvin Yalom, „Wtedy kiedy nadejdzie czas wyjazdu, nie będziesz tak smutny i przerażony śmiercią. Ilość doświadczanego strachu przed śmiercią jest bezpośrednio związana z ilością życia, które pozostaje nie przeżyte. Zadaj sobie pytanie: czego w tej chwili najbardziej żałujesz? W rzeczywistości jest to bardzo ważne – postaraj się jak najgłębiej przeanalizować każdy ze swoich żalów. Teraz spróbuj spojrzeć w najbliższą przyszłość - na przykład nadchodzący rok. Jakie nowe żale możesz mieć i dlaczego? Co możesz zmienić w swoim życiu, aby ich uniknąć?”

Pomimo tego, że strach przed śmiercią ma wiele pozytywnych intencji, osobie, która pozostaje sama ze swoimi doświadczeniami, może być bardzo trudno znaleźć w sobie zasoby i poradzić sobie z niespokojnymi myślami. Ponadto im silniejszy staje się strach, tym bardziej nasilone będą objawy. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest zwrócenie się w odpowiednim czasie o pomoc psychologiczną do specjalisty, który pomoże ustalić obiektywną przyczynę lęku, znaleźć odpowiedzi na złożone pytania egzystencjalne, uznać, że życie i śmierć to naturalny cykl biologiczny, który istniał od zawsze, zrozumieć swoje prawdziwe wartości i zacznij żyć pełnią życia, robiąc to, co przynosi radość i pożytek.