Nie Uderza, Ale Nie Pozwala żyć: Formy Przemocy Psychicznej W Rodzinie

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Często myślimy o przemocy domowej jako o regularnym bicie, ale przemoc psychiczna może być równie niszczące, a jej skutki trwają znacznie dłużej niż siniaki. Amerykański psychoterapeuta Lundy Bancroft, który od wielu lat pracuje z mężczyznami stosującymi przemoc, napisał książkę, w której próbował odpowiedzieć na pytanie partnerów tych samych oprawców płci męskiej: „Dlaczego on to robi?”

Przemoc fizyczna to tylko wierzchołek góry lodowej. Miliony kobiet nigdy nie zostały pobite, ale każdego dnia słyszą nadużycia i nadużycia, przymusowy seks i inne formy psychologicznej presji. Blizny psychicznego upokorzenia mogą być tak głębokie i długie jak ślady po pobiciach, ale są znacznie mniej widoczne. Nawet wśród kobiet, które padły ofiarą przemocy fizycznej, połowa uważa, że przemoc emocjonalna jest gorsza.

Charakter przemocy domowej

Przemoc fizyczna i emocjonalna różni się znacznie mniej, niż się wydaje. Mają te same powody, a proces ich przezwyciężania – dla nielicznych, którzy się zmieniają – jest bardzo podobny. I te dwie kategorie mocno się pokrywają: agresji fizycznej prawie zawsze towarzyszy werbalna, a werbalna często przechodzi w fizyczną. Jedną z głównych trudności w rozpoznaniu ciągłego upokorzenia w związku jest to, że tacy mężczyźni nie wydają się okrutnymi oprawcami. Mają wiele zalet, w tym życzliwość, współczucie i poczucie humoru – szczególnie na początku związku. Są „dzwonki”, ale kobiety ich nie zauważają: coraz częściej pojawiają się obraźliwe uwagi; hojność ustępuje miejsca chciwości; partner „eksploduje”, gdy coś mu się nie podoba; kiedy jest z czegoś niezadowolona, strzały są skierowane na nią, jakby zawsze była za wszystko winna; zachowuje się tak, jakby wiedział lepiej od niej, co jest dla niej dobre. Wiele kobiet czuje się coraz bardziej uciskanych i zastraszanych. Ale postrzegają swoich mężczyzn jako kochających i troskliwych i chcą pomóc im pozbyć się wahań nastroju i dziwactw w zachowaniu.

Dlaczego to robi?

Rozgoryczony panujący mężczyzna często niczym odkurzacz wysysa z kobiety jej życie i wolę, ale zawsze jest szansa na odzyskanie życia dla siebie. Pierwszym krokiem jest nauczenie się rozpoznawania tego, co robi twój partner i dlaczego. Ale po zanurzeniu się w głąb jego świadomości równie ważne jest wypłynięcie na powierzchnię, a w przyszłości trzymanie się jak najdalej od wody. Nie chodzi mi o to, że musisz opuścić swojego partnera – to trudna i całkowicie osobista decyzja, którą tylko Ty możesz podjąć. Ale niezależnie od tego, czy zostaniesz, czy nie, możesz przestać pozwalać partnerowi na zmianę swojego spojrzenia na życie i postawić się w centrum kadru. Zasługujesz na życie. Głównym problemem męskiego oprawcy jest przesunięcie jego koncepcji dobra i zła, jego zdaniem poniżanie partnera jest dopuszczalne. Zatem partner lub inna bliska osoba dopuszcza się przemocy psychicznej, gdy:

Kontroluje twoje ruchy

Dyktuje ci, gdzie możesz i gdzie nie możesz iść, niekoniecznie rozkazującym głosem: oczywiście „po prostu poleca, dla twojego własnego dobra, a ty oczywiście możesz robić, co chcesz, ale bardzo go zdenerwujesz, ale on kocha cię tak, jak nikt inny cię nie kochał i nie będzie cię kochał, więc nie ma potrzeby go denerwować.” Pamiętaj, że Ty decydujesz, co jest dla Ciebie dobre. Nie jesteś psem, nie dziewczyną i nikt nie ogłosił, że jesteś ubezwłasnowolniony. Dlatego sam decydujesz, gdzie i kiedy jedziesz. Kto się nie zgadza - dzięki, do widzenia.

Izoluje Cię od innych ludzi

Robi to, gdy najbardziej potrzebujesz przyjaciół i rodziny, pozbawiając Cię ich wsparcia. Prowokuje kłótnie i dolewa oliwy do ognia starych nieporozumień, zapewnia cię, że wszyscy ci ludzie wokół są hipokrytami, głupcami i nie życzą ci dobrze. Nie żeby był. Dlatego niech „będzie tylko my dwoje – przeciwko wszystkim”.

Obrażanie w duchu złego dokuczania

Świadome powiedzenie czegoś komuś, wiedząc, że to go skrzywdzi, jest przemocą słowną. Ale wielu próbuje ukryć obraźliwe uwagi jako specyficzny humor. Przy okazji, czy to partner, czy jakakolwiek inna osoba, ale jeśli po jego żartach i uwagach czujesz się zdenerwowany, niepewny siebie, to stałeś się ofiarą przemocy psychicznej.

nawiedza cię

Na początku mogą to być „niespodzianki”. Jesteś w pracy? Telefon: „Gdzie jesteś?” To nie jest romantyczna pasja. W każdym razie, jeśli te „niespodzianki” powtarzają się po tym, jak wyraźnie powiedziałeś, że ich nie lubisz.

Oświetlenie gazowe

„Gaslighting” to termin, który powstał po premierze filmu o tym samym tytule, w którym mąż zorganizował różnego rodzaju dziwne incydenty, a następnie przekonał żonę, że je widziała, ponieważ była szalona, ale w rzeczywistości nie było nic takiego. Innymi słowy, ktoś próbuje cię przekonać, że biały jest czarny, no cóż, ale ty po prostu się odpychasz, ponieważ „nie możesz zobaczyć rzeczywistości”, którą po prostu widzi bardzo wyraźnie. W końcu zaczniesz wątpić we wszystko, co myślisz. Zaufaj sobie, swojej intuicji i doświadczeniu. Osoba, która Cię kocha, będzie Cię wspierać i cieszyć się Twoim rozwojem, a nie próbować Cię ciągnąć w dół.

Pamiętaj, że w związku, w którym ma miejsce jakakolwiek przemoc, nie ma miejsca na miłość, wszystko kręci się wokół kwestii władzy. A jeśli niektóre techniki, za pomocą których nauczyłeś się zachowania ukochanej osoby, wydają ci się nieszkodliwe, pamiętaj, że z czasem stają się coraz gorsze. Dlatego z góry zadbaj o swoje bezpieczeństwo, nawet jeśli oznacza to zerwanie związku.

Co ci nie pomoże

Czy przerodzi się w przemoc fizyczną? Odpowiedz na następujące pytania: Czy kiedykolwiek zamknął cię w pokoju? Groził ci pięścią, jakby chciał uderzyć? Czy rzucał przedmiotami w ciebie lub w pobliżu? Złapany, przytrzymany siłą, nie pozwolił ci uciec? Grozi Ci zranienie?

Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na którekolwiek z tych pytań, nie musisz się martwić, że stanie się agresywny - już jest. W ponad połowie przypadków, w których kobiety mówią o przemocy werbalnej, występuje również przemoc fizyczna. Problemy emocjonalne oprawcy nie są przyczyną jego zachowania. Zdając sobie sprawę z tego, co go niepokoi, pomagając mu zwiększyć poczucie własnej wartości, czy zmieniając dynamikę twojego związku, nie zmienisz jego zachowania. To nie uczucia, ale przekonania, wartości i nawyki leżą u podstaw kontrolowania zachowania. Powody, dla których sam oprawca sam tłumaczy swoje zachowanie, to głównie wymówki. Nie da się przezwyciężyć nawyku poniżania partnera, pracując nad technikami samooceny, samokontroli lub rozwiązywania konfliktów. Oprawca nieustannie stara się zmylić innych. Jesteś absolutnie niewinny. Problem twojego partnera jest całkowicie jego problemem.

Co z tym zrobić?

Oprawca nie zmienia się, bo się wstydzi, bo nagle przejrzał albo usłyszał głos Boga. Nie zmienia się, gdy widzi strach w oczach swoich dzieci lub gdy czuje, że nie chcą się z nim komunikować. Nie rozumie, że jego partner zasługuje na lepsze leczenie. Ponieważ oprawca jest egocentryczny i zyskuje wyraźne korzyści w kontrolowaniu ciebie, może się zmienić tylko wtedy, gdy sam czuje, że musi się zmienić. Dlatego jedyne, co można zrobić, to postawić go w sytuacji, w której nie ma innego wyjścia. Czasami, po dużej ilości pracy i znaczących zmianach, motywacja oprawcy może stać się bardziej wewnętrzna. Ale do rozpoczęcia procesu potrzebny jest bodziec zewnętrzny. Albo partner żąda zmian i obiecuje odejść, albo sąd żąda zmian i obiecuje iść do więzienia. Mężczyźni, którzy przybyli do grup z własnej woli, zawsze po kilku tygodniach opuszczali program.

Możesz więc wykonać następujące czynności. Po pierwsze, bądź świadomy konsekwencji. Przygotuj się do wyjazdu, jeśli to możliwe, lub zaangażuj organy ścigania. Po drugie - jasno wyartykułuj swoje oczekiwania dotyczące jego stosunku do Ciebie: co Ci odpowiada, a czego nie zamierzasz znosić. Po trzecie, skup się na sobie i swoich celach i zadaniach. Daj mu jasne poczucie, że jeśli się nie zmieni, to go opuścisz.

Na podstawie materiałów: lundybancroft.com, psycologytoday.com