7 Bolesnych Problemów Dla Pierwszoklasistów. Jak Rodzice Mogą Pomóc?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

1. Stres psycho-emocjonalny

Pierwsze 2-3 tygodnie są najtrudniejsze dla pierwszoklasistów. W tym okresie przeciążenie układu nerwowego i innych układów i narządów dziecka może powodować zwiększone zmęczenie, bóle głowy i inne dolegliwości, zaburzenia apetytu, problemy ze snem i osłabienie układu odpornościowego.

Tak objawia się syndrom 7 września, o którym wiedzą wszyscy pediatrzy i psychologowie. „Dzieci zagrożone to astenicy” – wyjaśnia Ludmiła Owsianik.

„Dla nich szczególnie ważne jest przestrzeganie codziennego schematu, całonocny sen, na życzenie dziecka - sen w ciągu dnia, zbilansowana dieta, wystarczający pobyt na świeżym powietrzu, możliwa aktywność fizyczna, spokojna atmosfera w Dom."

2. Odhamowanie

Trudności z koncentracją, roztargnienie, nerwowość, niepokój, niezręczność ruchowa - z takimi problemami boryka się nawet jedna trzecia pierwszoklasistów. Dzieci pozbawione zahamowań nie rozumieją roli nauczyciela, nie potrafią wytłumaczyć, dlaczego chodzą do szkoły – jak mówią psychologowie, nie wykształciły motywacji wychowawczej.

Wyeliminowanie objawów zespołu odhamowania motorycznego pomoże: zrównoważony codzienny schemat, codzienne spacery, kojące kąpiele, spokojna rozrywka przed snem. Dla rozwoju uwagi i arbitralności konieczne jest wprowadzenie dziecka w gry intelektualne z zasadami (warcaby, szachy, tryktrak, go itp.).

3. Nowe warunki reżimu

Z wielkim trudem przyzwyczajają się do nowego stylu życia dzieci zależne i niepewne siebie, które z tego czy innego powodu nie chodziły do przedszkola i padły ofiarą matczynej nadopiekuńczości. Takich pierwszoklasistów dręczy lęk przed nowym i nieznanym (tzw. neofobia). Aby uwolnić dziecko od tego lęku, zarówno dziecko, jak i rodzice muszą współpracować z psychologiem.

4. Nieatrakcyjne obowiązki

Dzieci z niedojrzałością emocjonalną mają trudności z przedłużającym się ograniczeniem aktywności fizycznej, prawdziwą torturą jest dla nich wypełnianie nowych obowiązków szkolnych – czasem trudnych, nudnych i nieciekawych. Rodzice powinni skupić się na rozwijaniu w dziecku cech wolicjonalnych. „Upewnij się, że twój uczeń ma wykonalne obowiązki w domu i zamień dla niego nieatrakcyjną pracę w ekscytującą grę. Tak więc, zamiast myć podłogę w pokoju, dziecku można zaproponować reinkarnację jako chłopiec kabinowy i posprzątać pokład statku”- podaje przykład psycholog Ludmiła Ovsyanik.

5. Pierwsze porażki w szkole, realne i urojone

Strach przed porażką rodzi się u dziecka, gdy nadmiernie wymagający rodzice wpajają mu: „Zawsze powinieneś być pierwszy!”, Denerwują się lub są karani z powodu niskich ocen. Bardzo boleśnie przeżywa brak wsparcia ze strony najbliższych – zaczyna wątpić, czy matka i ojciec go kochają, czuje się winny, że nie spełnia ich oczekiwań.

Aby zapobiec takim traumom, psycholog Ludmiła Owsianik radzi rodzicom: „Jeśli dziecko ma trudności w nauce, przede wszystkim przekonaj go, że kochasz go po prostu dlatego, że jest, a nie za jego sukces w szkole. Jak to zrobić? Po powrocie dziecka ze szkoły nie spiesz się z zaspokojeniem swojej ciekawości pytaniem: „Jaką ocenę dzisiaj dostałeś?” - lepiej opowiedz nam, jak minął Twój dzień, a potem delikatnie zapytaj syna lub córkę: „Jakie ciekawe rzeczy ci się przytrafiły?”, Nieco później – „Jakich nowych i ciekawych rzeczy nauczyłeś się dzisiaj w szkole?”

Kiedy twój uczeń jest zajęty pracą domową, nie krytykuj! Znajdź powód, by go chwalić – nawet jeśli popełnia wady i błędy. Na przykład: „Ten hak okazał się dziś dla Ciebie świetny – znacznie dokładniejszy niż wczoraj!” Nie odmawiaj pomocy, jeśli Twój syn lub córka Cię o to poprosi, ale nie ulegaj pokusie odrobienia całej pracy domowej – niech Twoje dziecko poczuje satysfakcję, że poradziło sobie z trudnym zadaniem. Nigdy nie porównuj swojej pierwszej równiarki z innymi dziećmi - to negatywnie wpływa na jego samoocenę”.

6. Niechęć lub obojętność nauczyciela

Dla dziecka w wieku 6-7 lat nauczycielem jest ta sama autorytatywna osoba dorosła co rodzice. A jeśli mały człowiek nie czuje i nie otrzymuje dowodów życzliwości nauczyciela, jest to dla niego katastrofa. Pierwsza równiarka nie była w stanie przystosować się do nauczyciela i cierpi? Rodzice powinni pomyśleć o zmianie nauczyciela. „Jednak decyzja ta musi być wyważona – ulegając emocjom rodzice ryzykują łamaniem drewna. Przejście do innej klasy lub innej szkoły jest ogromnym stresem dla młodego ucznia”- ostrzega psycholog Ludmiła Ovsyanik. - Dlatego ważne jest, aby nie stawiać nauczycielowi nadmiernych wymagań. Jeśli jest profesjonalistą, a nie tyranem, dziecko stopniowo się do niego przyzwyczai”.

7. Nieharmonijne relacje z kolegami z klasy

Bardzo ważna dla pierwszoklasisty jest umiejętność komunikowania się (tzw. dojrzałość społeczna). Przejawia się w chęci nawiązywania przez dziecko przyjaznych kontaktów z rówieśnikami, umiejętności podporządkowania swojego zachowania regułom wspólnej zabawy i rozwiązywania konfliktów bez użycia przemocy.

Kiedy rodzice powinni być ostrożni?

Dziecko nieustannie kłóci się z kolegami z klasy, wdaje się w bójki, obraża słabych. Źródeł zachowań agresywnych należy szukać w rodzinie: ważne jest, aby dowiedzieć się, jakie psychologiczne potrzeby dziecka są przez rodziców ignorowane (zakochane, w akceptacji, w komunikacji, w samodzielności) lub jaki model zachowania kopiuje. Rodzice mogą nie być w stanie samodzielnie rozwiązać tego problemu, lepiej skonsultować się z psychologiem.

Dziecko stało się przedmiotem wyśmiewania i zastraszania ze strony kolegów z klasy. Tyle dzieci ma niską samoocenę. Problemy zdrowotne i wady wyglądu (słaby wzrok, nadwaga itp.), wbrew powszechnemu przekonaniu, nie mają z tym nic wspólnego. Takie dziecko z odpowiednią samooceną w terenie będzie mogło zdobyć autorytet w klasie.

Jakie błędy rodzicielskie w wychowaniu prowadzą do tego, że dziecko w wieku 6-7 lat ma niską samoocenę? „Brak uwagi, nadmierne wymagania, częste kary i upokorzenia, niski poziom roszczeń wśród rodziców”, wymienia psycholog Ludmiła Owsianik i dodaje: „Jeśli mała osoba często słyszy w swoim przemówieniu od najważniejszych dorosłych:„ Nie wiesz wiesz jak!”, „Jesteś zły!”, „Nie odniesiesz sukcesu!”, wierzy im i dorasta z negatywnymi przekonaniami o sobie. Dlatego rodzice powinni być hojni w pochwałach, szczerze radować się nawet ze skromnych osiągnięć dziecka i zachęcać go do samodzielności w różnych zajęciach”.

Dziecko nie ma przyjaciół wśród kolegów z klasy. Jeśli półtora do dwóch miesięcy po rozpoczęciu roku szkolnego pierwsza klasa nie zaprzyjaźniła się z żadnym z nowych kolegów, rodzice powinni być zaniepokojeni. Mogą pomóc dziecku znaleźć przyjaciół, mówi psycholog Ludmiła Owsianik: „Na przykładzie bohaterów bajek, opowiadań, filmów dla dzieci i kreskówek wyjaśnij dziecku, jak się zachowywać, aby zaprzyjaźnić się z kimś, kogo lubisz; porozmawiajcie razem o tym, jakie cechy ma prawdziwy, wierny przyjaciel, a jakie są złe, bezwartościowe. Zachęcaj dziecko do wspólnej zabawy z rówieśnikami, ale nie nalegaj, jeśli stawia opór – weź udział w zabawie na równi z dziećmi. Nie narzucaj dzieciom zasad gry - pozwól im same je wymyślić. Upewnij się, że w grach nie ma rywalizacji, nie ma zwycięzców i przegranych - jest to ważne, aby zapobiec konfliktom między dziećmi. W razie kłótni wciel się w rolę rozjemcy.”

Oznaki udanej adaptacji dziecka do szkoły

Jeśli pierwszoklasista z przyjemnością chodzi do szkoły, nie doświadcza poważnych trudności w opanowaniu materiału edukacyjnego, z rzadkimi wyjątkami nie szuka pomocy u dorosłych przy odrabianiu lekcji i ciepło mówi o nauczycielu i kolegach z klasy, rodzice mogą być spokojni: dziecko jest z powodzeniem opanowuje dla siebie nową rolę społeczną - rolę ucznia.