Agresywne Dziecko Lub Jak Rodzice Mogą Przestać Cierpieć I Obwiniać Się Za Wszystko?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Współcześni rodzice nie są teraz słodcy. Nieco tam, gdzie dziecko wyróżniało się w negatywnym sensie - pokłócił się, złamał coś, był niegrzeczny. I od razu winni są rodzice - nie skończyli tego, nie uczyli się, nie byli zainteresowani.

Dorośli są szczęśliwi, mogąc coś zmienić, ale często nie wiedzą, który wątek sięgnąć.

Oczywiście samo dziecko nie będzie tylko szaleć, walczyć i płatać figle. Coś się w nim dzieje i coś się dzieje na polu rodzinnym. Czasami swoim zachowaniem może odzwierciedlać bardzo głębokie i rozległe procesy rodzinne, na które żaden dorosły nie ma wpływu. Po prostu te procesy istnieją, kropka. Nie ma siły, by je zmienić, a jeśli będziemy udawać, że w naszej rodzinie tego nie ma, to z dzieckiem będzie tylko gorzej. Na przykład w rodzinie jest wiele niespokojnych losów lub mężczyzn, którzy piją, lub z pokolenia na pokolenie kobiety przechodzą kilka aborcji i oszukują się, że nawet nie zauważyły swojej ciąży. Dziecko może to wszystko odczytać z pola rodzinnego, tak układa się psychika jego dziecka. A tutaj rodzice są bezsilni. Ważne jest, aby zrestrukturyzować swój stosunek do tego, co dziecko odzwierciedla swoim nieprostym zachowaniem - a wtedy stanie się to znacznie łatwiejsze dla wszystkich.

Najgorsza sytuacja jest wtedy, gdy rodzice są pogrążeni w poczuciu winy, że jakoś „nie mają racji lub nie są idealni”, a dziecko zaczyna to „nosić”, obraza za obrazą. Co się naprawdę dzieje?

W dorosłym zaczęło się cierpienie, otworzył się ból z powodu czegoś, co się nie spełniło - posłusznego i dobrego dziecka, szczęśliwego i łatwego rodzicielstwa. To z powodu tego cierpienia zrywa się kontakt między rodzicem a dzieckiem, coś się psuje w ich komunikacji, nie słyszą się i nie rozumieją. I dziecko odzwierciedla dokładnie to naruszenie, a także nieświadomie „podtrzymuje” cierpienie w rodzicu. Wszakże we wszystkim posiadamy swoją "wtórną" korzyść. Nawet w cierpieniu, że dziecko jakoś „zawiodło”, jakoś „myli się” lub zawsze „wstydzi się”.

I tutaj rodzic może bardzo dużo nawet ustalić wszystko – i kontaktować się z dzieckiem i komunikować się z nim oraz uwidocznić jego „drugą korzyść” związaną z cierpieniem i odbudować wiele jego toksycznych przekonań. Wiedza, którą zgromadziła psychologia, już na to wszystko pozwala.

Trudno też dzieciom, gdy nie dogadują się z rodzicami. Jak się o tym dowiedzieć? Każdego dnia dzieje się z nimi coś złego: kłótnie, bójki, skandale, napady złości, kaprysy. Po prostu nie mogą znieść bólu, że nie wiedzą, jak poprosić rodziców o pomoc, jak powiedzieć im, co jest trudne dla ich dusz. Tak zaczyna się błędne koło. To do rodziców należy decyzja, czy go wesprzeć, czy zerwać i zacząć odbudowywać kontakt i komunikację z dzieckiem.