Uciec To Zostać Na Zawsze

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 21:02

Anna opuściła dom zaraz po ukończeniu szkoły. W przeszłości pozostało małe miasteczko, zabawki dla dzieci, a także surowa mama, która zawsze wie „co najlepsze”. Teraz za plecami stołecznego instytutu, w teraźniejszości - wspaniała kariera i osiem lat małżeństwa. Ale kiedy dzwoni jej matka, nastrój Anny psuje się na kilka dni. Kiedy mama przyjeżdża w odwiedziny na tydzień, Anna znów czuje się obok niej jak bezradna dziewczyna, która musi chodzić po linii i relacjonować każdy krok. Załamuje się na niewinnych współpracownikach i na własnym mężu - to bardzo dzikie i przerażające czuć się jak zabawka w rękach niezrozumiałej siły, zmuszającej do ponownego bycia tym „mną”, przed którą dawno uciekła.

Anna bardzo chce mieć dzieci, ale z jakiegoś powodu „nie wyszło”, chociaż lekarze nie znajdują pomocy ani u niej, ani u jej męża. Oznacza to - powodem jest uraz psychiczny, bardzo starożytny, dawno zapomniany. Anna nigdy nie chce być taka sama jak jej matka, ale jak inaczej – nie wie, nie była uczona, nie pokazywana. Zostawiła ją na długo, tysiące kilometrów stąd, żyje własnym życiem, w żaden sposób od niej nie zależy. W każdym razie ona sama jest tego pewna.

Lena rozwiodła się z mężem sześć lat temu. Nie komunikuje się ze swoim „byłym” - on jest dla niej przeszłością. Nawet bez niego prowadzi pełnoprawne, pełne wydarzeń życie: ma ulubiony biznes, wspaniałych przyjaciół. Od kilku miesięcy spotyka się z mężczyzną. A wcześniej spotkałem się z jeszcze jednym. A przed nim – z jeszcze jednym… W rozmowie z koleżankami Lena często wspomina moment, kiedy „ex” powiedział jej, że już jej nie potrzebuje, że ma dwóch przyjaciół – młodszą, ładniejszą i mądrzejszą od niej. Ale kiedy nosił na rękach, powiedział, że nie ma nikogo lepszego od niej. Prawdę mówiąc, nie lubiła go aż tak bardzo, zrobiła mu, można powiedzieć, przysługę, że wyszła za mąż - i tak mu „dziękował”! Ale teraz to zabawne, że nawet pamięta to wszystko, pozwól mu robić, co chce, nie obchodzi jej to.

Tylko przyjaciele nie słyszą już tej historii, z tymi samymi intonacjami, jak zacięta płyta. I z jakiegoś powodu od niechcenia porównuje wszystkich swoich mężczyzn z „byłymi” - są młodsi, piękniejsi i mądrzejsi. Co prawda związek z nimi nie trwa dłużej niż kilka miesięcy, ale są one najdokładniej rejestrowane na Facebooku – „romantyczna kolacja w restauracji”, „piknik w parku z ukochaną osobą”, „poranna kawa”. po szalonej nocy. Tak, „były” był od dawna zakazany, ale jest z nim wiele wspólnych znajomych, ponieważ pracują w tym samym obszarze.

Anton zmienił kilka prac i nie mógł nigdzie dogadać się ze swoimi przełożonymi. Spotykał się wyłącznie z tyranami, którzy nic nie rozumieli z przywództwa, którzy nie potrafili jasno wyznaczyć zadania, docenić swoich podwładnych i zapewnić godziwe warunki pracy. Ale Anton był jednym z najlepszych na kursie, kiedy studiował, jest dobrze zorientowany w najtrudniejszych dyscyplinach i zawsze miał doskonałe relacje z nauczycielami. Anton dochodzi do wniosku, że praca nie jest dla niego. Przywódcy są wyłącznie samolubnymi, ale ograniczonymi do przegranych, tak błyskotliwymi i utalentowanymi jak Anton, których nienawidzą i tłumią. Anton postanawia zostać freelancerem

Ale i tutaj czeka go straszne odkrycie - wszyscy klienci, z którymi musi się porozumieć, okazują się głupimi, niezdolnymi do jasnego ustalenia zadania, chcą uzyskać ogromną pracę w nierealistycznych warunkach i za trzy kopiejki. Nie dbają o jego talent, błyskotliwy umysł i inne zasługi. Czego innego można oczekiwać od samolubnych, zazdrosnych przegranych?

Wszyscy trzej nasi bohaterowie są pewni, że skończyli ze swoją przeszłością, która im nie odpowiadała. Anna - z uzależnieniem od super-surowej matki, Lena - z urazą do zdradzającego męża Antona - z uzależnieniem (znowu) od głupich tyranskich szefów. Ale dlaczego przeszłość ich prześladuje, jak duchy z horroru? Co więcej, jest to zauważalne dla wszystkich wokół, z wyjątkiem samych naszych bohaterów.