Dziewczyny, Same Rozpieszczacie Mężczyzn

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Z racji swojego zawodu widział dość setek kobiet, które wierzyły mężowi, a po 10-15 latach spakował się i wyjechał. A ona jest bez zawodu i bez pracy, w wieku 40 lat jest zupełnie bezradna. I dobrze, jeśli pomaga dziecku lub coś jej zostawił, zdarzają się jeszcze gorsze przypadki.

Często kobiety prowadzą związek w ślepy zaułek, podążając za typowymi „wzorami” zachowań i nie zdając sobie sprawy, że ich działania negatywnie wpływają zarówno na charakter mężczyzny, jak i jego zachowanie.

Zacznę od tego szkicu: w rodzinie pojawia się dziecko. Po pierwszych dniach, kiedy podniecenie i szok opadły, mąż mówi do żony: „Kochanie, muszę wstać wcześnie rano do pracy, daj mi spać”. W 90% przypadków kobieta przyjmie to za pewnik i zrobi wszystko, aby dziecko nie zakłócało snu własnego ojca w nocy.

Przy specjalnych okazjach kładzie się nawet spać w innym pokoju, aby mąż spał normalnie. Jego logika jest prosta: wyżywia rodzinę, potrzebuje odpoczynku. Jakby, gdy jej mąż wyjdzie do pracy, sama kobieta położy się spać, dochodząc do siebie po nieprzespanej nocy.

Tak, ale w weekendy chłopowi też nie należy przeszkadzać: musi odpoczywać, pracował! Co więcej: jeśli w weekend mąż wyrazi chęć na spacer z wózkiem, będzie bohaterem i fajnym facetem! Czy to w porządku, że sama chodziła 2 razy dziennie przez wszystkie dni powszednie? To przez chwilę nie jest jej osobiste, ale ich wspólne dziecko!

I w tej sytuacji, niestety, to kobieta jest winna, ponieważ pomaga jej w każdy możliwy sposób. I to jest błąd nie tylko dlatego, że kobieta wypędza się, przepracowana, ale także z punktu widzenia integralności rodziny (powstaje „diaspora” matka + dziecko, ojciec istnieje osobno).

Prawdopodobieństwo, że w przyszłości ojciec i dziecko będą mieć ciepłą, pełną zaufania relację, jest znacznie zmniejszone. Najbardziej obraźliwe jest to, że rodzina traci poczucie koleżeństwa, poczucie jedności, gdy nie ma oddzielnych uczestników projektu z rozdzielonymi obowiązkami, ale jest zespół, który wspólnie radzi sobie ze wszystkimi zadaniami.

„Kiedy mogę zostawić dziecko u ojca?” niektórzy pytają mnie. Odpowiedź brzmi: jak tylko przybyliśmy ze szpitala. Nakarmili ich - i poszli do fryzjera, na spacer lub do dziewczyny. Na 1-2 godziny noworodka można przypisać tacie. Przyniesie to korzyści tylko wszystkim.

Wtedy nasze dziecko dorasta, kończy 3 lata, można iść do ogrodu, a mama do pracy. I tu często ze strony mężczyzny następuje takie podejście: „Dlaczego musisz pracować? Zarabiam na życie, opiekuję się moją rodziną.”

Oczywiście pensja żony będzie niższa, bo pracował przez trzy lata, podczas gdy ona była z dzieckiem, on jakoś już awansował, a ona musi zacząć po trzyletniej przerwie. I tutaj bardzo ważne jest, aby nie ulegać tej prowokacji.

Z racji wykonywanego zawodu widziałam dość setek takich kobiet, które wierzyły mojemu mężowi, który po 10-15 latach spakował się i wyjechał. A ona jest bez zawodu i bez pracy, straciła już swoje umiejętności i w wieku około 40 lat okazuje się zupełnie bezradna. I dobrze, jeśli pomaga dziecku lub coś jej zostawił, zdarzają się jeszcze gorsze przypadki.

Zrozum jedną prostą rzecz: prosząc cię, abyś nie pracował, twój mężczyzna NIE troszczy się o ciebie. Dba o siebie. Jest to albo próba uchronienia cię przed kontaktami towarzyskimi, z zazdrości lub innych względów, albo próba ukrycia strachu przed niepowodzeniem na twoim tle, albo jest po prostu neurotyczny i chce cię stłumić, czerpie przyjemność z tego procesu samo.

Każda, co podkreślam, każda kobieta, która od lat siedzi w domu i zajmuje się tylko domem i dziećmi, poniża się. To nieuniknione. I w końcu mężczyzna nudzi się z żoną, zaczyna uważać ją za głupią, a potem pół kroku do rozwodu. I uwaga: początkowo mężczyzna nie nalegał na nic, to kobieta radośnie i klaszcząc w dłonie postanowiła zostać w domu.

Inny aspekt: kobiety często narzekają, że mężczyźni stali się chciwi. O nic nie można błagać, wszystkie ceny wydają im się zawyżone, nie chodzą do restauracji - jest drogo, nawet jeśli w rzeczywistości jest przystępny. Skąd są nogi? Z tego samego miejsca.

Jeśli mężczyzna powiedział zdanie „Och, co za droga restauracja!”, A kobieta odpowiedziała: „Chodźmy gdzie indziej”, to wszystko, przegrała. Prawidłowa odpowiedź: "Prawdopodobnie bardzo smaczne tutaj, spróbujmy?" Z drugiej strony błaganie o prezenty to także sposób na rozwinięcie w człowieku chciwości. Jest to przeciwna skrajność i należy jej również unikać.

Trzeci typ typowego kobiecego zachowania, który psuje mężczyznę, to zachowanie, które charakteryzuje się frazą „ja”. Sam to umyję, sam ugotuję, położę dziecko do łóżka, usiądę, odejdę, nie zawracam sobie głowy, odpocznę, ja sam. Wkrótce mężczyzna przyzwyczai się do tego, że jego pomoc nie jest potrzebna i bez wyrzutów sumienia położy się na kanapie. Zaproponował, powiedzieli „nie ma potrzeby”, no, świetnie.

Tak naprawdę wszystko sprowadza się do tego, o czym mówię na każdym wykładzie: nie musisz znosić, nie musisz stawiać się poniżej mężczyzny, nie musisz się poddawać. Jeśli potrzebujesz pomocy - powiedz mi, jeśli nie podoba ci się jego zachowanie - powiedz mi. Raz!

Kochanek usłyszy i zmieni swoje zachowanie, obojętny będzie kontynuował, jakby nic się nie stało. Działa też w odwrotnym kierunku: zdecyduj sam, przyjmiesz to z takimi osobliwościami - zaakceptuj i nie narzekaj, nie pij i nie wyjmuj sobie mózgu. Jeśli nie akceptujesz - odejdź, nie krępuj nerwami ani przed nim, ani przed sobą.

I ostatnia zasada: publicznie - bez rozgrywek. Publicznie jesteście drużyną, wspieracie się tylko nawzajem. Relacje są wyjaśniane na osobności. I nigdy nie potępiaj osoby, potępiaj działanie, czyn. „Nie pomagasz mi zbytnio w domu”, tak. "Jesteś leniwym brutalem", nie.

Co więcej, nie można porównywać osoby z innymi: "Ale Vasya …" Lub: "Ale mąż Lenkina …" Jeśli Vasya został szefem, ale twój mąż nie, oznacza to, że nie chce lub nie może być szef. Chcesz męża szefa? Spójrz, pełen bezczynnych szefów.

Nie pozwól też nikomu Cię porównywać. Chcesz szczupłą blondynkę i jesteś brunetką z nadwagą? Śmiało, niech szuka swojego ideału. Każda osoba jest cenna w kompleksie i nie można przybrać charakteru, zaprzeczać wyglądowi i vice versa. Nie poniżaj osoby, która nie odpowiada ideałowi w twojej głowie i nie daj się upokorzyć.