2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Wyznania gejszy
Dałem mojemu klientowi zadanie domowe: napisz metaforę mojego stanu zapytania-sytuacji.
I tu siada przede mną i zaczyna opowieść (dziewczyna wyraża zgodę na publikację):
Z jakiegoś powodu wyobrażałem sobie moją sytuację w porównaniu z moim domem, moim ulubionym zadbanym mieszkaniem. W które zainwestowałem pieniądze, moją miłość i duszę. Urządziłem je z taką miłością, jakby to była moja forteca, moja cicha przystań, moje gniazdko, gdzie mogę odpocząć, odzyskać siły i nabrać sił, kocham swój dom.
Przyznaję tylko kilka wybranych. To są mi ludzie bliscy, którym ufam, których kocham. I wierzę, że oni też mnie kochają. Kiedy ci ludzie są w moim domu, jestem od nich naładowany pozytywami, a moje życie staje się bogate, radosne i pełne. To dzięki tym ludziom, którzy nie są przypadkowi w moim trudnym życiu. Ci ludzie dobrze mnie znają. Nie, nie wiedzą o mnie wszystkiego. To moje terytorium. Chociaż na przykład moi rodzice pamiętają, jakim łobuzem byłem jako dziecko. I moje szkolne koleżanki, co miałem na początku w szkole. Moi koledzy ze studiów wiedzą o mojej szalonej miłości….
Chociaż ani jedna osoba z mojej teraźniejszości nigdy nie weszła do mojego ukochanego klasztoru. Ludzie, z którymi pracuję ramię w ramię, są tak samo dziwni jak ja. A tym bardziej ci, z którymi pracuję. To jest zrozumiałe. Moi klienci są tak daleko od moich wybranych. Stoją dokładnie na przeciwległym brzegu mojej cichej przystani… i stanowią dla mnie zagrożenie. Tak je postrzegam.
Dlatego nigdy nie przekroczą progu mojego domu. Jest to wykluczone a priori! Bo w domu jestem sam dla swoich, a tam, w tej dziwnej pracy, jestem inny.
I już jestem zdezorientowany, gdzie jestem prawdziwy. Dlatego poszłam do psychologa po pomoc.
Kiedy zleciłeś mi zadanie „metaforycznego porównania swojego życia”, chciałem porównać je z tym, co jest mi szczególnie bliskie, z moim domem.
Gdzie są paralele, pytasz? Wyjaśnię teraz. Widzisz, przedstawiłem swoje ciało jako mój dom. I nagle zdałem sobie sprawę, że nie panuję nad swoim ciałem. Wydaje się, że już nie należy do mnie. I coraz bardziej się gubię…. I trzeba coś z tym zrobić.
Po co mam swoją fortecę, skoro każdy może kontrolować moje ciało? Tak, zdałem sobie sprawę, że to mój osobisty wybór. Stało się. Dlatego postrzegam siebie jako brudne, zaśmiecone terytorium. Moje ciało należy do każdego przez godzinę lub dwie… dzień… miesiąc… rok. W zamian za pieniądze. Słyszałem, że pieniądze mają energię. Ale jak byłem przekonany, ta energia jest skrajnie niewystarczająca, aby uzupełnić to, co daję w mojej pracy, rozdaję na lewo i prawo. To nie jest równoprawna wymiana.
Okazuje się, że nikogo wpuszczam do mojego domu. Jakby mnie to nie obchodziło. To tak, jakbym siebie nie kochał.
Zdałem sobie sprawę, że wymieniłem swoją rzeczywistą wartość na kilka banknotów. Wydaje się, że to mój osobisty wybór. Więc dlaczego jestem taki gówniany?
Zatrzymała się i spojrzała na mnie pytająco.
Zadałem jej klasyczne pytanie: „Jak myślisz sam? W zasadzie odpowiedź była w twojej historii. Znajdź to”.
Wiesz, dalszego dialogu nie będę opisywał. Chcę, abyście, moi czytelnicy, sami znaleźli tę odpowiedź w historii klienta.
Jednak na prośbę dziewczyny, co powinna teraz zrobić, ponownie zadałem klasyczne pytanie: „Co byś poradził swojej przyjaciółce lub siostrze… gdyby była na twoim miejscu?”
Jak myślisz, dlaczego zadałem klientowi to pytanie?
Psychoterapia jeszcze się nie skończyła. Wychodzę z założenia, że dziewczyna sobie poradzi i będzie w stanie zmienić priorytety. Stało się to szczególnie widoczne po przedstawieniu metafory. Widziałem w metaforze wyznaczony problem, związki przyczynowo-skutkowe, wystarczającą świadomość moich pragnień. Czy będzie w stanie odwrócić sytuację w przeciwnym kierunku i zacząć pracować z poczuciem winy w sobie?
Zobaczymy. Przynajmniej nikt nie odwołał formuły „chcę, mogę, mogę!”
kursy internetowe
+ Warsztat psychologa „Kształtowanie instytucji rodziny –
1. Początkujący psycholog do pomocy
2. Psychologowie sportowi, trenerzy! Zestaw technik …
3. Praktyczna działalność mediatora konfliktu. Sprawa
i dalej
Zalecana:
Dobre Dziewczyny Idą Do Nieba, Złe Dziewczyny Idą Tam, Gdzie Chcą
Podział na „złe” i „dobre” znamy od dzieciństwa. Przez całe życie kształtujemy własny „obraz siebie” pod wpływem bliskiego otoczenia, kultury, stereotypów społecznych i oczekiwań. Czasami ten obraz pokrywa się z obrazem zewnętrznym, czasami nie.
Spowiedź żony „syna Mamy”
Czy wiesz, dlaczego zdecydowałem się podzielić tą historią? Faktem jest, że my, dziewczęta, jesteśmy odpowiedzialni za pojawienie się na świecie „synów mamy” – dorosłych mężczyzn, którzy nie wyrosli z gier wideo, piwa i polegania na emeryturze mamy.
Spowiedź-biografia Psychologa
Szczerze mówiąc, zacząłem pisać ten artykuł tylko dlatego, że dostałem pracę domową z projektu szkoleniowego Jedna rodzina. Rzeczywiście, umiejętność autoprezentacji jest niezwykle ważna i przydatna, jeśli jesteś zainteresowany promowaniem swoich usług.
Spowiedź Pięćdziesięcioletniego Narcyza
Witaj mamo. Jutro skończę pięćdziesiątkę. Wszyscy mówią, że to nie wiek. Ale ja się boję. Jaki jest sens życia, jeśli nigdy nie będziesz tak piękna jak wcześniej. A o co chodzi? Wiesz, mamo, przez całe życie zastanawiałam się, dlaczego inni udają, że kochają swoje żony, mężów, dzieci, mają psy, koty i biegają z nimi.
Spowiedź „Kosza Na śmieci”
Witam, jestem Kosz! Mogę być zarówno mężczyzną jak i kobietą. Mogę mieć 1 rok, a nawet 35 lat i więcej, wiek nadal nie odgrywa tu żadnej roli. Wewnątrz nadal nie rozumiem, ile jestem, ani co naprawdę czuję, ani gdzie i dlaczego jestem w takiej roli.
