Strategie Osobowości W Okresie Starzenia

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

W okresie dojrzałości pojawiające się po raz pierwszy sygnały nieuchronnego fizjologicznego procesu starzenia (zmniejszona aktywność fizyczna, w tym atrakcyjność fizyczna, seksualność, sztywność itp.) są często psychologicznie odrzucane i odrzucane przez jednostkę.: paszport wskazuje rzeczywisty wiek osoby ("powyżej 40 lat"), aw lustrze widzi swoje "25-letnie odbicie". Ta rozbieżność między zewnętrznym postrzeganiem siebie a rzeczywistymi zmianami związanymi z wiekiem jest spowodowana różnicą, sięgającą poziomu krytycznego, postrzegania siebie między „jestem realny” a „jestem idealny”. Te dwa współzależne czynniki zwielokrotniają swoje negatywne skutki wraz z pojawiającymi się negatywnymi zmianami życiowymi, prowadząc osobę do wewnętrznych sprzeczności (do problemów z samooceną), a te z kolei do zjawisk kryzysowych (kryzys tożsamości) i włączenia podświadomy strach osoby starzeje się.

Rozwiązanie wszystkich problemów starzenia się, z jakimi boryka się osobowość, rozwiązuje się za pomocą trzech głównych strategii

Strategia komfortu, w procesie starzenia realizuje cel: godną akceptację zmian związanych z wiekiem i siebie w nich. Aby osiągnąć ten cel, wykorzystuje się psychoemocjonalną adaptację osobowości do zmian związanych z wiekiem, opartą na świadomości nieuchronności zmian fizjologicznych w procesie starzenia, na przemyśleniu i wyznaczeniu nowych celów życiowych/wartości/znaczeń, na dobrowolnym odejściu strefa komfortu, na tworzeniu nowych granic osobistych, na spokojnym i godnym rozwiązaniu nowych problemów związanych z wiekiem pojawiających się na każdym etapie starzenia się itp. Ta strategia jest żywym przejawem podstawowego życia, aktywnego, strategii wybranej w młodości lub dojrzałości. Ci, którzy wybierają tę szczególną strategię starzenia się, tradycyjnie prowadzą bogate życie, we wszystkich jego przejawach, w tym w komunikacji i związkach - to główny czynnik poczucia zadowolenia z życia i stanu szczęścia. Dla tych ludzi „szklanka jest zawsze w połowie pełna”, a nie pusta.

W tej strategii wszelkie działania osoby po 40. roku życia mają celowy charakter świadomego działania opartego na dobrowolnym i samodzielnym wyborze. Ani opinia publiczna, ani presja ze strony najbliższego otoczenia nie wpływa na te działania, ani na wybór, ponieważ istnieje już niezależność materialna, niezbędna elastyczność i doświadczenie życiowe, obiektywność (brak agresji, histeria, litość dla siebie/dla innych) oraz umiejętność słuchaj / słuchaj rozmówcy (miłego rozmówcy), pewność siebie, optymizm i pozytywność, świadomość własnych pragnień itp.

W tej strategii osoba stara się stworzyć harmonijną równowagę między tym, co materialne i duchowe, między stroną zewnętrzną i wewnętrzną, co wyraża się w tworzeniu nowego wizerunku osoby. Nowy obraz osobowości powstaje na tak zwanej kompozycji obrazu, która opiera się na czterech głównych obrazach „wielorybów”:

* na konkretne cele na nowy okres życia, * na istniejącym rzeczywistym wyglądzie;

* na temat i treść komunikacji;

* do grupy docelowej, do której dana osoba będzie transmitować swój nowy wizerunek.

Tworząc nowy wizerunek osobisty, który nadaje osobie osobistą przewagę konkurencyjną, należy wziąć pod uwagę dwa ważne czynniki: starzenie się jest procesem nieodwracalnym i zgodność zaktualizowanego wizerunku z wyznaczonym celem. Na przykład:

* szacunek dla ich wyglądu można wyrazić w stosowaniu medycznego lub kosmetycznego Anti-Aging;

* w wykazaniu istniejących wartości przymiotów osobistych (kultura wewnętrzna i zewnętrzna, inteligencja i dobre wychowanie, światopogląd);

* w korekcie istniejących i rozwoju nowych modeli behawioralnych i reakcji (metody i środki interakcji i komunikacji);

* w rewizji strategii życiowej (światopogląd i postawy) itp.

Mała wskazówka: użyj analizy SWOT, która jest aktywnie wykorzystywana w biznesie. Ten format pozwala docenić cenne cechy osobiste, które wiążą się z doświadczeniem życiowym, które człowiek ma pełne prawo zachować, pielęgnować i demonstrować innym.

W strategii „Komfort” relacje są rozważane i rewidowane pod innym kątem, w którym dana osoba jest nie tylko pewna, że ma zapas aktywności życiowej na około 30 lat, ale także poprawia nowy poziom swojego dalszego szczęśliwego życia nowe standardy życia w jego nowym wizerunku osobowości, które czasami wymagają i sugerują drastyczne i radykalne zmiany w ich własnym życiu.

Na przykład.

Popęd seksualny i potrzeba seksu nie tylko trwają, ale również nasilają się, dostarczając inną, najwyższą, bardziej czułą i drżącą przyjemność, pomimo obniżającego się poziomu hormonów płciowych. Wystarczy spojrzeć na zakochanego mężczyznę w wieku 40-50 lat i widać, jak młody, energiczny jest i nie ma problemów z popędem seksualnym. Sekret jest prosty:

* funkcje werbalne, myślowe, aktywnie rozwijają się, osiągają szczyt i opierają się ogólnemu procesowi starzenia (badania K. Blanc, V. Frolskis, D. Bromley);

* Funkcje seksualne mężczyzn stają się lepsze niż w wieku 30-35 lat, ponieważ wraz z wiekiem ustępują niektóre zaburzenia, takie jak przedwczesny wytrysk czy nerwica, w postaci niespokojnego oczekiwania na niepowodzenie seksualne, wzrasta potrzeba seksu u kobiet i stają się doznania seksualne. mocniejszy i żywszy.

Samotni ludzie budują jakościowo nowe relacje i związki miłosne, oparte na rodzącej się światowej mądrości i tolerancji, zmienionych postawach. Rozważają i aktywnie wykorzystują wszelkiego rodzaju opcje dla nowych znajomości, znacznie rozszerzając format budowania nowych relacji miłosnych: od współżycia bez zobowiązań, od małżeństwa legalnego lub gościnnego, po przelotne związki itp.

Małżonkowie często przeceniają swoje życie rodzinne i siebie w nim. Wybierają albo nowy format relacji rodzinnych, definiując nową architekturę budowania relacji rodzinnych, albo kończą relacje rodzinne itp.

Na przykład:

* Jeśli oboje małżonkowie szczerze uważają swoje małżeństwo za szczęśliwe, jeśli czują się szczęśliwi w małżeństwie, dążą do utrzymania szczęśliwego związku rodzinnego przez wiele lat do końca życia, są dość ostrożni, jeśli chodzi o ustalony, zwyczajowy związek małżeński. Ta kategoria małżonków jest psycho-emocjonalna zainwestowana w relacje rodzinne, co pozwala im z powodzeniem przenieść relacje na jakościowo nowy poziom. W razie potrzeby i ze wspólnym pragnieniem małżonkowie zwracają się do psychologa rodzinnego.

* Jeśli jeden z małżonków uważa się za nieszczęśliwy w małżeństwie, podejmuje stanowczą decyzję o odejściu, często wykazując wyzywająco kategoryczną odmowę dalszego życia w małżeństwie, co stało się dla niego bolesne i trudne. Małżonek ten nie może już być powstrzymywany przez uzasadnioną opinię i chęć uratowania małżeństwa przez drugiego małżonka.

Według dostępnych statystyk para rozpada się nawet po 20-25 latach małżeństwa, co powoduje ogólne zdezorientowanie i niezrozumienie, kto uważał parę za „idealną”, a ich małżeństwo za „idealne”. Zgadzam się, dla małżonków niezadowolonych ze wspólnego życia jest bardzo trudne i trudne, prawie niemożliwe, aby ślizgać się gładko, pięknie i z gracją w łyżwiarstwie parowym nie na lodzie, ale na boisku piłkarskim.

Ci, którzy wybierają tę strategię starzenia, starają się, aby ich życie było interesujące i ekscytujące. Są wypełnione niesamowitymi planami życiowymi, kreatywnymi pomysłami, kreatywnymi projektami, a czasem znajdują najbardziej nietypowe możliwości ich realizacji. Na przykład mogą zbudować pospieszny biznes z hobby, odkrywać i cieszyć się nowymi lub odkrytymi możliwościami, realizować i spełniać swoje najskrytsze pragnienia marzeń.

Strategia oporu. Cel strategii: przedłużyć młodość i zatrzymać proces starzenia. Aby osiągnąć ten cel, wypowiada się otwartą „wojnę” ze starzeniem się związanym z wiekiem, z wykorzystaniem całego arsenału wojskowego nowoczesnej medycyny kosmetycznej i prozdrowotnej (kremy, witaminy, zastrzyki, operacje itp.), przejście do prawidłowy styl życia (siłownia, prawidłowe odżywianie, odrzucenie złych nawyków itp.), aktywizacja życia seksualnego.

Jednak w walce z naturalnym procesem starzenia ludzie zawsze przegrywają. Zawsze. Bez względu na to, jak bardzo człowiek stara się czuć młodo i jak bardzo chce zawsze widzieć siebie młodym, ujrzyj swoje odbicie w lustrze tylko przez „25 lat, a nie rok więcej”, bez względu na to, jak bardzo się stara „ zachowaj jego młodość, niestety! W jego ciele rozpoczęły się już nieodwracalne fizjologiczne procesy starzenia. Na przykład. U mężczyzn: znacznie zmniejsza się liczba spontanicznych erekcji, penis w stanie wzwodu zaczyna tracić jędrność, zmniejsza się potrzeba orgazmu itp. U kobiet: aktywnie traci kolagen, słabną mięśnie, pojawiają się zmarszczki, pogarszają się procesy metaboliczne itp.

Pomimo tego, że w wieku 40-55 lat znacznie wzrasta potrzeba miłości, przejawiająca się silnymi więzami komunikacyjnymi i intymnymi seksualnie w rodzinie i poza nią, ma niezadowolenie ze swojego życia seksualnego - jest to jeden z najczęstszych i najbardziej bolesna „sypialna tragedia” (L. Tołstoj) Zmiany fizjologiczne prowadzą do pojawienia się problemów z samooceną seksualną. Wiele osób próbuje poprawić swoją samoocenę seksualną za pomocą „efektu nowości”.

Na przykład: flirtowanie w pracy lub w mediach społecznościowych; romanse z boku; w zwróceniu uwagi nierównego partnera wiekowego (tradycyjnie, z młodszym i niedoświadczonym, ale z ważnym pytaniem „jak się czuję w łóżku?”) itp.

To właśnie niezadowolenie seksualne i wynikający z niego dysharmonia są najczęstszymi przyczynami rozpadu par, rozwodów i chorób nerwowych. Co więcej, według statystyk kobiety zdradzają swoich partnerów seksualnych (mężów/konkubentów) częściej niż mężczyźni. Ce la vie.

Według statystyk urzędów stanu cywilnego liczba rozwodów w tym okresie jest katastrofalna: rozpada się 700 na 1000. Według statystyk medycznych neurologów 66,1% pacjentów neurologicznych ma problemy seksualne i rodzinne.

Strategia „Infantylizm” / lub strategia „Samoogrzewanie” … Jest to w rzeczywistości strategia desperacji, w której stosuje się cały arsenał „samoogrzewania”. Cel: bezczynność w „strefie komfortu”. Fizjologiczne zmiany zachodzące w ramach strategii „Infantylizm” prowadzą do niezadowolenia seksualnego, oskarżeń i wyrzutów seksualnych, do nieuzasadnionej odmowy seksu z partnerem lub unikania go itp. Według statystyk np. seks w strategii „Infantylizm” przestaje przynosić oczekiwaną satysfakcję 51,8% kobiet i mężczyzn

Głównym sposobem samorozgrzewania się w strategii „Infantylizm” jest przejaw aktywnego użalania się nad sobą, który charakteryzuje się np. „nagle” uświadomioną rozbieżnością między rzeczywistym stanem małżeństwa (kohabitacji) a oczekiwaniami jednostka z niego; oskarżenia i roszczenia wobec partnera w niespełnionych marzeniach, w istniejących problemach (emocjonalnych, seksualnych, materialnych i społecznych) itp.; samoidealizacja i samousprawiedliwianie własnych błędów, pomyłek i problemów; zawyżone wymagania wobec partnera, niewspółmierne do jego osobowości; staranne gromadzenie, kultywowanie i przechowywanie negatywnych emocji (obojętność na rozwiązywanie własnych problemów, uraza, rozczarowanie, agresja, irytacja); nastroje depresyjne (bierność, obojętność, apatia); żal z powodu bezpowrotnie utraconej młodości i straconych szans; zaostrzenie istniejących lub nadejście nowych rozczarowań, z późniejszą utratą szacunku dla partnera/partnera; alkoholizacja / uzależnienie od alkoholu itp.

Odmowa rozwiązania problemów związanych z wiekiem i kryzysami, od zdobycia nowego światopoglądu i elastyczności (mentalnej, psychologicznej i duchowej), prowadzi osobę do ich ignorowania, do słabej woli „płynięcia rzeką wieku”, do odmowy aktywności, „przylgnięcia” do przeszłości, do zdobytych pozycji, do słabych prób wzmocnienia własnego autorytetu i do zawiści, co w niektórych przypadkach prowadzi do otwartej nienawiści do młodych i energicznych ludzi, których starzejący się człowiek postrzega jako groźba. W rzeczywistości osoba całkowicie dewaluuje siebie: swoje Ego i swoje poprzednie życie, w tym miłość, doświadczenie, co prowadzi do poczucia beznadziejności i problemów z układem nerwowym, które stają się głównym negatywnym kanałem, którym płyną wszystkie kolejne okresy życia, często prowadzące do życiowych i osobistych tragedii i dramatów.