Co Jest Ważne, Aby Wiedzieć O Traumie

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Zdarzenie traumatyczne może składać się z jednej sytuacji lub kilku długotrwałych i/lub powtarzających się, co może prowadzić do całkowitego stłumienia zdolności osoby do integracji myśli i doświadczeń, które się w niej pojawiły. Prowadzi to przez długi czas do poważnych negatywnych konsekwencji. Trauma może być spowodowana różnymi zdarzeniami, ale istnieją pewne wspólne aspekty: dochodzi do łamania ustalonych wyobrażeń o świecie i prawach człowieka, co prowadzi do stanu skrajnej niepewności (zamieszania) i naruszenia bezpieczeństwa. Aby mieć potencjalnie traumatyczny skutek, zdarzenie musi stanowić zagrożenie dla integralności osoby, przekraczać jej zdolność do reagowania, wystąpić nagle i nieoczekiwanie, towarzyszyć mu uczucie i doświadczenie terroru, katastrofy, przerażenia, porzucenia, odmowy itp..

Gottfried Fischer i Peter Riedesser podają następującą definicję: „ Trauma to istotne doświadczenie braku równowagi między groźnymi okolicznościami a indywidualnymi możliwościami ich przezwyciężenia, któremu towarzyszy poczucie bezradności i niepewności oraz wywołujący długotrwały szok w zrozumieniu siebie i świata.»

Typowe przyczyny traumy psychologicznej to: - przemoc seksualna, stalking, przemoc domowa, ataki, wypadki, katastrofy, wojny, branie zakładników, wszelkie inne sytuacje zagrażające życiu lub, jeśli dana osoba była świadkiem trudnego zdarzenia, zwłaszcza w dzieciństwie, a także zjawisk naturalnych: trzęsienia ziemi, wulkany erupcje, powodzie, tsunami.

Pojęcie traumy jest względne, ponieważ różne osoby mogą różnie reagować na to samo wydarzenie. Dla jednej osoby może to być traumatyczne, podczas gdy dla innej może to być stres. Zależy od wrażliwości psychicznej, mechanizmów obrony osobistej i środowiska zewnętrznego.

Ta tabela podsumowuje główne różnice między traumą a stresem

Co się dzieje podczas kontuzji

Nowe informacje pochodzące ze środowiska zewnętrznego zwykle pozostają w pamięci długotrwałej. W sytuacjach traumatycznych informacja o środowisku, z pominięciem kory mózgowej, przekazywana jest do układu limbicznego, który odpowiada za instynktowne mechanizmy obronne zachowania (zaangażowane jest wzgórze i ciało migdałowate, odpowiedzialne za agresję, ostrożność, strach, uczucia, doznania). Oznacza to, że informacja wydaje się być testowana pod kątem niebezpieczeństwa i jeśli zostanie potwierdzona, ciało migdałowate przestaje wchodzić w interakcje z hipokampem, obszarem odpowiedzialnym za pamięć długotrwałą.

Tak więc, jeśli chodzi o traumatyczną sytuację, której nie można się oprzeć lub której nie można uniknąć, zatrzymanie w pamięci długotrwałej nie występuje, zdarzenie pozostaje zatrzymane w pamięci utajonej / motorycznej. Istnieje oddzielenie systemów pamięci w ciele migdałowatym i hipokampie, co uniemożliwia zachowanie świadomych wspomnień traumatycznej sytuacji jako całości doświadczenia. Mechanizm przetrwania przeważa nad zapamiętywaniem.

Podział ten prowadzi do tego, że z czasem, gdy uruchomione zostaną jakiekolwiek mechanizmy wyzwalające i w pamięci osoby pojawi się traumatyczne wydarzenie, ciało migdałowate rozpoznaje to jako zagrożenie, połączenie z hipokampem ponownie się zrywa, jak to miało miejsce w prawdziwej traumatycznej sytuacji oraz powstawanie sygnału, że alarm jest fałszywy i nie ma realnej sytuacji zagrażającej, nie występuje.

To pozwala nam wyjaśnić obsesyjne powtarzanie i wszelkie różne patologiczne zjawiska towarzyszące traumie psychicznej

Reakcja na traumatyczne wydarzenie

Po wejściu w traumatyczną sytuację dochodzi do:

1. Ostra reakcja. Zanikanie reakcji (przywspółczulny układ nerwowy), osoba może popaść w osłupienie (poznawcze, emocjonalne, ruchowe) lub reakcja ataku / ucieczki (układ współczulny), panika, a także objawy nerwicowe (napad histerii, fobia), a nawet psychotyczne (majaczenie, dezorientacja).

2. Opóźniona odpowiedź przychodzi w ciągu 2-3 dni i może trwać do miesiąca, przedłuża się. Zdarzenie traumatyczne można postrzegać jako:

- fala ostrego stresu (przeżywanie traumy, bezsenność) przeplatają się z niepokojącymi objawami (poczucie niepewności, niepokój);

- szok lub chaos emocjonalny;

- objawy depresyjne (poczucie bezradności, dezorientacja, kryzys sensu życia).

3. Opóźniona odpowiedź - 7-10 lat po kontuzji. Z biegiem czasu reakcje mogą objawiać się takimi objawami, jak nadmierne pobudzenie (pobudzenie, lęk), nawracające natrętne wspomnienia, koszmary senne, dysocjacja, unikanie (sytuacyjny, lęk społeczny). Objawy te odpowiadają objawom zespołu stresu pourazowego (PTSD). Ten stan może stać się przewlekły, na tle którego powstają inne problemy (alkoholizm, depresja, lęk, zaburzenia snu, choroby somatyczne).

Na co zwykle narzekają ludzie, którzy przeżyli traumatyczny epizod

1. Objawy cielesne, zmęczenie, brak energii. Na zapewnienie przemieszczenia przeznacza się dużą ilość zasobów, nie ma energii na życie.

2. Intelektualna. Ma trudności z koncentracją, łatwo się rozprasza.

3. Manifestacje somatyczne. Zaburzenia snu (bezsenność, straszne sny, na przykład ktoś goni, dogania, ale samo traumatyczne wydarzenie nie występuje), nieświadomość nadal wykazuje zagrożenie.

4. Bardzo często w mowie używa się słowa „NAGLE”.

5. Zaburzenia odżywiania, osoba może dużo jeść i nie poprawiać się.

6. Ciągła obecność lęku (zaufanie do ludzi i do świata, staje się niepewne).

7. Powstający ból mięśni przy braku aktywności fizycznej.

Niewłaściwa pomoc lub jej brak może prowadzić do zachowań dewiacyjnych i aspołecznych, neurotyzacji, chorób psychosomatycznych, zachowań samobójczych. Im wcześniej dana osoba zwróci się do specjalisty, tym łatwiej i łatwiej mijają główne objawy i doświadczenia, a mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia ciężkich warunków.