Zdejmij Ubranie, Połóż Się, Odkąd Przyszedłeś

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

W literaturze, piosenkach, filmach popularny jest temat związków nerwicowych. Na przykład piosenka Svetlany Lobody „Do piekła z miłością”: zgodnie z fabułą piosenki mężczyzna nieustannie zdradza kobietę, ale nadal utrzymuje z nim stosunki seksualne na żądanie, ponieważ jest uzależniona emocjonalnie i jest w „ poddanie się”, boi się zostać sama i dlatego toleruje takie zaniedbanie i dewaluację. Film pokazuje również alegorycznie temat nadużyć.

Relacje neurotyczne zawsze opierają się na własnym zniekształconym postrzeganiu świata i manipulacji partnerem.

Temat manipulatorów zapewne zawsze będzie popularny. Każdy z nas w takim czy innym stopniu ucieka się do manipulacji. Ludzie, dla których manipulacja jest stylem życia, są popularnie nazywani „psychopatami”.

Ogólnie słowo „psychopata” jest negatywną oceną osoby. W środowisku zawodowym termin „psychopatia” od dawna jest zastępowany przez zaburzenie osobowości (pograniczne, narcystyczne, schizoidalne itp.).

Zaburzenie osobowości charakteryzuje się takimi objawami, jak częste wahania nastroju z przewagą dysforii, lęk przed intymnością, odrzucenie, deprecjacja, chęć podejmowania ryzykownych działań, hobby, poza którymi osoba doświadcza nudy, intensywność rozwoju relacji, ale szybkie ochłodzenie lub uzależnienie, często zmniejszona odpowiedzialność wobec bliskich, przemijające epizody psychotyczne (napady złości, ryzyko samobójcze, napady paniki, urojenia, izolacja), rozproszona tożsamość, gdy nie ma integralnego obrazu „ja”, nie ma jasnego wyobrażenia osobowość, niestabilny światopogląd, stosunek do czegoś, ciągła obecność w świadomości sprzeczności, dwoistość standardów, czarno-białe myślenie, słabe granice, gdy człowiek nie czuje się dobrze granice własne i cudze itp.

Cechy te, z braku opracowania, znajdują odzwierciedlenie w naturze relacji międzyludzkich, które można pomylić z manipulacjami.

Z mojego doświadczenia w doradzaniu parom, w których oboje partnerzy mieli zaburzenia z pogranicza, ich związek zawsze rozwijał się szybko i gwałtownie, czemu towarzyszyło silne natężenie emocji, ale nie mogli być ze sobą przez długi czas i wkrótce w wyniku kłótni, rozproszyli się na różne terytoria. W chwilach kłótni z reguły jeden chciał podporządkować sobie drugiego, ustanowić nad nim kontrolę, dlatego można było stosować samobójczy szantaż, groźby i po prostu dewaluację. Ze względu na naruszenie przywiązania takim osobom bardzo trudno jest tworzyć relacje oparte na zaufaniu, dlatego kontrola często wydaje im się jedynym skutecznym sposobem na utrzymywanie relacji, które z reguły zawsze budowane są w prowokacyjnej formie w przyszłości. W takim związku bardzo trudno jest utrzymać odporność na stres i stabilność, są one zawsze nieprzewidywalne.

Jeden z partnerów częściej realizuje model zachowania unikowego, wyłączając swoje uczucia, drugi – zależny, niepotrzebnie „przyklejający się” do myśli o przedmiocie namiętności.

Takie relacje potocznie nazywa się neurotycznymi, gdyż nasilenie w nich namiętności i brak przewidywalności jednocześnie silnie neurotyczne, co prowadzi do spadku poczucia własnej wartości, wzrostu niepokoju, zmuszając albo do przywiązania do partnera, albo zostawić go.

Manipulacja często pojawia się spontanicznie i jest wynikiem frustracji, a nie dobrze przemyślanego działania. Chociaż zdarza się również, że człowiek świadomie posługuje się wzorem jako metodą kontroli, jeśli jest przekonany o jego skuteczności. Na przykład dziewczyna zdała sobie sprawę, że groźby popełnienia samobójstwa silnie wpływają na jej chłopaka, zmuszając go do pozostania z nią i znoszenia wszystkich jej wybryków, a ciągła deprecjacja innych pomaga jej czuć się znacząca.

Zależność od drugiego, która zmusza nas do pozostawania w toksycznych, a nawet brutalnych związkach, wynika również z poczucia winy, gdy ofiara wmawia sobie „tak bardzo mnie kochał, że chciał się powiesić, a dlaczego go zostawiłam, kto jeszcze będzie mnie kochał jak ta ofiarna miłość?”, także ze strachu przed samotnością, niską samooceną i wewnętrzną pustką.

Wiele osób ma ubogie dziecko, które potrzebuje miłości i ucieka przed intymnością z obawy przed odrzuceniem lub na próżno stara się zasłużyć na tę miłość. A wszystkie współzależne sojusze są budowane na haku naszej projekcji w wyniku traumy po niestabilnym, deprecjonującym związku (spalony w mleku, dmuchający na wodę).

Pomimo pewnego odsetka świadomej manipulacji, wiele z nich pozostaje niewidocznych dla samego manipulatora z powodu zniekształconej percepcji i przeszłych doświadczeń w relacjach z bliskimi, gdzie takie zachowanie uważano za normę.

Nawet jeśli człowiek manipuluje nieświadomie, z powodu zaburzonej osobowości, nie oznacza to, że nie ma potrzeby przepracowywania swoich „ślepych” stref i dążenia do konstruktywnej interakcji. Nikt nie jest zobowiązany zaakceptować nas takimi, jakimi jesteśmy.