Jak Wyznanie Miłości Do Mamy Przeradza Się W Złość Na Nią?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Tęsknota za „matczyną miłością” i jej akceptacją dla wielu trwa przez dziesięciolecia, nawet na całe życie. Dorośli mężczyźni i kobiety dosłownie „schodzą z drogi”, by zadowolić matkę – zdradzają swoje potrzeby i odrzucają swoją drogę, czasami rodzą dzieci, gdy matka mocno naciska. Ale wszystko na próżno. Nie ma „miłości matki”, nie ma pocieszenia i uznania „że jesteś dla niej dobry i najlepszy”.

Niektórzy, tuż obok matki, doświadczają dotkliwego uczucia samotności i pustki, a następnie projektują i przenoszą je na wszystkie sfery życia. Inni, tuż obok matki, spotykają się z ich agresywnością i trwają do końca życia w wewnętrznej walce o maskę „Jestem dobra i poprawna, w rzeczywistości nie gniewam się”.

Tak, nie jest to błąd statystyczny, dość często w relacjach rodzic-dziecko dochodzi do współzależności lub nadużyć, a nawet w ciężkiej formie. Jedni popadają w rozpacz, inni w wiecznym poszukiwaniu dobrej i kochającej matki. W obu przypadkach nie jest to zgoda z rzeczywistością, chęć zmiany lub przerobienia przeszłości, a co najważniejsze, matki.

O jakiej matce wielu marzy? Miły, kochający, cierpliwy, wyrozumiały, uśmiechnięty 24/7 i zawsze gotowy do pomocy. Nie ma własnego życia, swoich smutków i smutków, swojej samotności czy traumy, które ukrywa przed dzieckiem przez całe życie, po prostu dlatego, że się wstydzi. Powinna trzepotać, bawić się, śmiać się, zwracać uwagę i kochać przez cały czas. Bo ona a priori nie może mieć złego humoru, kozła swojego szefa, ukochanego męża, zdrajców przyjaciół, bólu i rozczarowania życiem i losem.

Tak, możemy iść do mamy z czułością i ciepłem, zaufaniem i otwartością, a w zamian otrzymać chamstwo, pogardę lub kpiny. Tylko dlatego, że jesteśmy inni – jesteśmy dziećmi, a mama jest rodzicem. A matki nie muszą być jednostronne, słodkie i słodkie dla swoich dzieci. Bo to przez mamę uczy się życia – nieprzewidywalnego, nagłego, czasem prześmiewczego, czasem cynicznego.

W swojej praktyce klinicznej widziałem ogromną liczbę dzieci, które oczekiwały od matki cudu i dla których była tym, kim była. „Moja matka jest zła”, powiedziała mi jedna dziewczyna, „po prostu ma ciężkie życie, nie ma dokąd pójść”. „Nienawidzę mojej matki”, powiedział chłopiec, „kochałem ją, a ona mnie zdradziła”.

Matki są inne: okrutne, kłujące, dewaluujące, słabe, obojętne, ale dzieci nigdy ich nie przerobią. Ale zawsze jest wybór - chronić swoją złość na mamę za to, że okazała się nie być tym, o czym marzyła. Lub zmień swoją reakcję na swoją mamę. Dokładniej, aby w końcu zobaczyć swoją mamę dokładnie taką, jaka jest w rzeczywistości, z jej siłą, wyjątkowością i wszystkimi prezentami, które są przeznaczone tylko dla Ciebie.

To pozwala sobie na dorastanie, pozwalanie sobie na spotkanie z prawdziwą matką i wyrzeczenie się wszelkich złudzeń i próżnych oczekiwań.