Szukasz Szczęścia, A Nie Sensu życia I Tego, Jak Ci Ono Zagraża

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Logoterapia jako idea zrodziła się podczas pobytu Viktora Frankla w obozie koncentracyjnym. To właśnie w takich warunkach, gdy szansa na wydostanie się stamtąd żywym była w stosunku 1:29, pojawił się nurt psychologiczny o znaczeniu sensu życia i wolnej woli. Psycholog zaczął więc dostrzegać wzorzec między ludźmi, którzy zginęli, a tymi, którzy byli w stanie przetrwać w tak nieludzkich warunkach. Wewnętrznym rdzeniem, który utrzymywał ludzką duszę w niezachwianym porządku i przejrzystości, był sens życia. Frankl miał na myśli swoich bliskich, którzy jego zdaniem czekali na niego i liczyli na powrót (później dowiedział się, że cała jego rodzina nie żyje). Później zaczął dostrzegać sens w swoich pracach naukowych, które mogły przejść do historii i przekazywać jego idee nawet po śmierci. Przykładem pracy logoterapii, według samego psychologa, było nadanie sensu pobytowi dwóch innych więźniów, którzy byli z nim w obozie. Mieli skłonności samobójcze, więc Frankl próbował odkryć w ich życiu to, co potencjalnie mogłoby stać się dla nich latarnią morską, do której będą dążyć i do czego zniosą wszelkie tortury. Dla jego towarzyszy broni sens życia stał się małym dzieckiem, które czeka na powrót ojca i serią książek, których więzień nie zdążył jeszcze skończyć. Mechanizm ten nie jest wcale nowy, opisał go Nietzsche: „Jeśli rozumiesz dlaczego, to wytrzymasz jakkolwiek”, ale to Viktor Frankl był w stanie sformułować pełnoprawną teorię znaczenia znaczenia życie.

Wydawałoby się, że sens życia i szczęścia to rzeczy tożsame, szczęście jest sensem, prawda? Ale nadal nie, zgodnie z definicją Frankla, szczęście to dogadzanie sobie, a sens życia to wkład w świat, ludzi, historię. Szczęście zabiera, a sens życia daje. Przykładem jest historia życia samego psychologa, który w 1941 roku otrzymał wizę na wyjazd do Stanów Zjednoczonych, gdzie mógł znaleźć schronienie, bezpieczeństwo i szansę na rozwój własnej pracy psychologicznej. Jednak w tych samych latach naziści rozpoczęli aktywną tajemnicę Żydów, zwłaszcza emerytów, i Victor zdał sobie sprawę, że to kwestia czasu, aby Niemcy odwiedzili dom jego rodziców. I postanawia zostać i bierze na siebie odpowiedzialność, że pomoże rodzicom w obozie koncentracyjnym, nawet w obliczu ogromnego zagrożenia życia. Przeprowadzka do USA dawałaby mu szansę na szczęście, by chronił się, zaspokajał swoje potrzeby, ale sens życia sprawił, że przeszedł przez niesamowicie trudną ścieżkę życiową, która w końcu dała mu poczucie spełnienia i wewnętrznego Harmonia. Najważniejsze jest to, że w poszukiwaniu szczęścia poczujesz się jeszcze bardziej nieszczęśliwy, a po jego osiągnięciu nie zbliżysz się do zrozumienia sensu życia. A jeśli będziesz starał się wnosić wkład w świat, zrozumiesz dokładnie sens życia - szczęście nadejdzie również, gdy przestaniesz go szukać.

Los też pojawia się w niezwykły sposób, zdaje się dotykać człowieka, ale jednocześnie nie jest widziany przez pryzmat fatalizmu. Frankl bardzo trafnie porównał los do krainy, po której chodzimy. Owszem, ma swoją fakturę, ma siłę przyciągania, która na nas działa, ale bez niej nie moglibyśmy biegać, stać, skakać – korzystaj z jego zasobów, jak nam się podoba. Czyli los jest tłem, na którym już gramy te sceny z życia, które nam się podobają. A człowiek zawsze ma coś, co nie będzie ograniczane żadnymi więzami – wolność postrzegania sytuacji w taki sposób, w jaki człowiek tego pragnie. To właśnie dzięki tej wolności myśli psycholog dostrzegł fakt przebywania w obozie koncentracyjnym. Tylko umarli nie mogą mieć wolnej woli, bo śmierć to brak możliwości. Dlatego póki żyjesz, walcz, jakbyś miał pewność zwycięstwa. Możemy robić wszystko, co dusza zapragnie, każdą sytuację życiową musimy wykorzystać na swoją korzyść, a nie posłuszeństwo zrządzeniem losu. Ogólnie rzecz biorąc, postrzegał los bardziej jako doświadczenie, zbiór faktów, jeśli zinterpretować jego słowa w nowoczesny sposób.

Ogólnie rzecz biorąc, idea wolnej woli rozszerzyła się na wszystkie opcje losu jednostki. Były trzy z nich: naturalne, społeczne i psychologiczne. Naturalne przeznaczenie to wszystkie wrodzone cechy człowieka. Można je postrzegać jako instrument muzyczny, który podarowała nam natura, ale sami musimy znaleźć nuty i nauczyć się grać. Ktoś może dostać luksusowy fortepian, na którym zagra pies walc, a ktoś drewniane łyżki, na których nauczy się wygrywać prawie siedemnastą sonatę Beethovena. Przeznaczenie społeczne to cechy naszych interakcji społecznych, nasz wpływ na społeczeństwo i jego wpływ na nas. Poprzez społeczeństwo możemy odgrywać pewne nasze wewnętrzne aspiracje, ale często sens życia może nie dotyczyć relacji społecznych, mimo że człowiek jest jednostką czysto społeczną. Psychologiczny los to wszystkie dane naszej postaci. Każda z naszych cech, subiektywnie negatywna lub pozytywna, powinna grać dla naszego zespołu na polu życia. Powstał mechanizm pozytywnej reinterpretacji, dzięki któremu każdą cechę można było postrzegać nie jako przeszkodę w osiągnięciu szczytu aktualizacji, ale jako dodatkowy zasób, z którego po prostu trzeba się nauczyć.

To obecność sensu życia jest kryterium ostatecznego wypisania pacjentów, którzy próbowali popełnić samobójstwo. Tak więc teraz można sprawdzić, czy dana osoba otrzymała lekcję życia, która może zmienić jej wizję świata i dać jej motyw do życia. Moim zdaniem bezczynność i pojednanie z własnym losem, jakim było większość więźniów obozów koncentracyjnych, to także samobójstwo. Pogrzebanie się przed czasem to już śmierć psychiczna.

Dlatego uważam, że zmiana postrzegania sytuacji na taką, która byłaby dla Ciebie przydatna, jest podstawą dobrego samopoczucia psychicznego. Nic nie jest nam dane ot tak, musimy wykorzystać wszystko, co mamy w naszym arsenale do samorealizacji, do realizacji naszej życiowej misji. Szczęście jest czymś mimowolnym, samolubnym i ulotnym, dlatego to właśnie sens życia nadaje naszej egzystencji znaczenie i spełnienie.