Jak Wygląda Związek Małżeński? Jeden Ze Sposobów Diagnozowania Relacji W Parze

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

W prawie każdej rodzinie zdarzają się sytuacje, w których jeden lub oboje partnerzy mają wątpliwości, czy kontynuować związek. Małżonkowie przychodzą do psychologa, aby lepiej zrozumieć siebie i swojego partnera, zobaczyć perspektywy ich związku. Jedną z technik pozwalających to zrobić jest przedstawianie relacji za pomocą figurek. Praktyczny przykład. Na konsultacjach - małżonkowie, którzy mają „nieco ponad trzydzieści”. Razem od pięciu lat. Istnieje wiele roszczeń do siebie. Wymienię je - Masza i Misza. Od klientów uzyskano zgodę na opublikowanie fragmentu sesji terapeutycznej. Oferuję małżonkom kolekcję figurek, aby każdy mógł wybrać te, które przypominają siebie i swojego partnera. Każdy z małżonków stawia figurki tak, jak widzi swój związek. Żona jako pierwsza tworzy jej kompozycję. Widzi siebie jako Potwora stojącego za swoim mężem - Prosiaczkiem. W jakich postaciach Masza wybrała i jak je ułożyła, jasne jest, że postrzega siebie bardziej, „bardziej znaczącą” niż jej mąż i stawia go przed sobą. Ta pozycja odpowiada relacji - matka i syn. W jej rodzinie rodzicielskiej jej rodzice mieli ten sam związek. Matka Maszy nieustannie „wychowywała” męża, który nie dojrzał. Apeluję do męża:

Jak ci się podoba opcja zaproponowana przez Maszę?

- Zgadzam się z obrazem, sam wybrałbym tego Prosiaczka. Jest wesoły, dziarski. A Masza dla mnie to Piękno.

Stawia obok siebie figurki - po prawej Pretty Woman, po lewej Prosiaczek.

Wariant ułożenia figur Mishina pokazuje, że chce on partnerstwa, a nie relacji rodzicielskiej. Przekazuje jednak przywództwo swojej żonie. Jej postać jest po prawej stronie. „Kto jest po prawej, ma rację” – podsumowała Masza. I Misha się z tym zgodziła. Korzystanie z figurek pozwala małżonkom zobaczyć ich związek „z zewnątrz” i porównać poglądy nawzajem. Apeluję do żony.

Jak ci się podoba opcja zaproponowana przez Mishę?

Masza patrzy „w dno oczu” i mówi lekceważąco: „Nie obchodzi mnie, czy uważa mnie za piękność, czy za potwora. Chce partnerstwa, niech zachowuje się jak partner: często przychodzi do domu, pomaga. A potem cały czas ma wymówki: polowanie, wędkarstwo, przyjaciele. I sam ciągnę całe gospodarstwo domowe.

Jak nazywasz "gospodarstwo domowe"?

- To jest dom, działka ogrodowa, dwa samochody. W domu zawsze jest pełna lodówka. To moja odpowiedzialność. Zawsze jest trzydaniowy lunch. Utrzymuję idealny porządek w naszym trzypokojowym mieszkaniu. - Tak doskonałe, że aż obrzydliwe. Wyobraź sobie, że codziennie wyciera kurz wszędzie i żąda ode mnie przeniesienia mebli, nawet sofy. - Nie zostaniesz o to poproszony. A ja muszę wszystko przenosić sama.

Masza, co się stanie, jeśli nie zetrzesz kurzu?

- Zapadnę się we własne oczy, jak kochanka.

Czy w domu rodziców panował idealny porządek?

- Tak, moja mama zawsze mnie uczyła, że w domu nie było ani odrobiny kurzu.

A dla ciebie, Misha, czy porządek ma znaczenie?

- Nic. Dużo ważniejsze jest dla mnie, żeby Masza była w dobrym nastroju i cały czas narzekała. Cały czas czegoś ode mnie żąda. Więc chcę uciec z domu. Szukam powodu. - Szuka powodu! Nawet nie waha się przyznać, że chce uciec z domu. Zachowuje się jak nastolatek. Powinien się bawić cały czas. Odstawił swój samochód jak statek i używa mojego. Obwiniaj to, ale znowu muszę posprzątać. - Mój samochód się zepsuł, naprawa jest droga. Oszczędzam budżet rodzinny.

Misha, ile masz lat sam się czujesz?

- Piętnaście. Wiek psychologiczny Miszy to piętnaście lat. W tym wieku mieszkał na wsi z matką i siostrami, bardzo pomagał w pracach domowych. Rodzice rozwiedli się. Misha musiała wykonać całą męską pracę. Charakterystyczne dla tego wieku potrzeby komunikacji z rówieśnikami pozostały niezaspokojone. Teraz Misha próbuje nadrobić to, czego nie otrzymał jako nastolatek. Masza zawsze uważała się za brzydką. Już jako dziecko matka powiedziała dziewczynce, że była rozczarowana, widząc, że noworodek ma ciemne włosy, a nie blond, jak jej matka. A ciało dziewczyny jest za duże. A usta są duże. A nos jest taki: „siedem dorosło, jeden dostał”. Słucham tej słodkiej, ładnej kobiety i jestem zaskoczona różnicą między tym, jak widzę, a tym, jak siebie opisuje. W dzieciństwie bezkrytycznie przyswajamy przesłanie naszych rodziców: jak postrzegają nas nasi bliscy - tak my sami siebie uważamy. Gdy dziewczyna nie ma wartości swojej kobiecości, jest zmuszona wykształcić w sobie cechy, które ten brak rekompensują. Masza zrezygnowała z dekorowania się, kierując swoją energię na ciężką pracę, na pragnienie, by stać się ideałem. Sednem tego jest pragnienie bycia „dobrą dziewczynką”, aby moja mama pokochała. Jej perfekcjonizm przejawia się nie tylko w stosunku do niej samej, ale także do otaczających ją osób. Przede wszystkim mężowi. Jednocześnie, potępiając swoją kontrolującą, krytyczną matkę, Masza nie zauważa, że na wiele sposobów kopiuje jej zachowanie.

Co was do siebie pociągało w czasie małżeństwa?

- Podobało mi się, że Masza jest odpowiedzialna, aktywna, aktywna. - I podobało mi się, że Misha jest lekka, wesoła, miła.

A teraz jesteś niezadowolony z tych właśnie cech, dla których wybrałeś siebie nawzajem?

- O dziwo tak się okazuje. Tworząc rodzinę, małżonkowie wchodzą w relację, każdy z własnym doświadczeniem, indywidualnym wyobrażeniem o funkcjonowaniu rodziny. Idee „młodych” mogą być diametralnie przeciwstawne. Początki tych koncepcji sięgają dzieciństwa. W małżeństwie konieczne jest zjednoczenie dwóch pierwotnych światów. Poznając specyfikę rodziny, w której dorastał partner, małżonkowie zaczynają się lepiej rozumieć. Jeśli nie zainwestujesz w związek, z czasem się załamie. Dla rozwoju relacji konieczne jest podjęcie wysiłków, aby zwiększyć wzajemne zrozumienie, zaufanie, wzajemną pomoc. I dzieje się to stopniowo w trakcie terapii.