Związek Z Narcyzami

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Znowu o żonkilach. Potem pytają mnie, dlaczego tak dużo o nich tutaj piszę.

Najpierw miałem doświadczenie z narcyzem.

Po drugie, prawie wszyscy klienci, z którymi teraz pracuję, są w taki czy inny sposób związani z tym tematem, a ja często piszę teksty o takim charakterze informacyjnym, żeby później odbyła się bardziej merytoryczna rozmowa.

Po trzecie, narcyzm w swoich przejawach na poziomie zaburzeń osobowości wyraźnie rośnie. Wielu ludzi młodych i w średnim wieku było „dziećmi pierestrojki”. Rodzice zajmowali się jedzeniem, rewolucjami, zakładaniem biznesu itp., podczas gdy dzieci w tym czasie były pozostawione samym sobie i swoim doświadczeniom. Ponadto część społeczeństwa zachęca obecnie do cech narcystycznych. Z tego powodu, neurotycznie, poziom narcyzmu dryfuje w kierunku zaburzenia osobowości.

Po czwarte, każdy ma potencjał, by wejść w związek z narcyzem, a ludzie muszą być świadomi tego, jaki owoc znalazłeś i wniosłeś do swojego życia.

Mam teraz kilka ważnych dodatków na temat żonkili, więc będzie kilka wpisów z rzędu. O partnerach narcyzów pisałem już dość krótko, będzie to dodatek i nieco inna perspektywa. To jest „streszczenie” na temat tego, czy twoja postawa nie reprezentuje „tego samego”.

Dziś porozmawiamy ponownie o relacji z narcyzem i jej dynamice. Innymi słowy, jak się zmieniają i jakich narzędzi używa narcystyczna osobowość, aby je formować i utrzymywać.

Pierwszą rzeczą, którą chcę powiedzieć, jest to, że wszystkie te procesy zachodzą w głowie narcyza nieświadomie. Te. nie siedzi wieczorami w kuchni nad szklanką herbaty i nie planuje żadnych okrucieństw. Nie jest świadomy powodów, dla których to robi. Ale on to robi.

Na początek pamiętaj, że narcyz praktycznie nie ma granic w swojej osobowości. Wszystko, co jest wokół, to ja. Jest świadomy siebie tylko z pomocą otoczenia. Każdy z jego związków jest próbą zobaczenia siebie w odbiciu innych. Nie rozumie swoich pragnień, uczuć, myśli i wierzy, że wszystko, co zrodziło się w jego głowie, należy do kogoś innego. Całe jego doświadczenie i rozumienie świata jest wspólne dla wszystkich ludzi i dlatego muszą działać w jego rozumieniu poprawności.

Narcyz może, ale nie musi uwzględniać innych w swojej osobowości lub go wypychać. Wypycha tych, w których widzi swoje problemy. Obejmuje tych, w których odbija się jego wielkość i piękno. Ale jest niuans. Narcyz nie ma granic w nasyceniu swoich pragnień. Zwykle jest perfekcjonistą. A to, co lubił wczoraj, jutro może być bez znaczenia, niegodne i denerwujące. W rzeczywistości frustracja ta pojawia się w różnym tempie. Czasem jest to tydzień, czasem lata. Ale najbardziej typowy przypadek dramatycznego przejścia od jednego do drugiego, zmiana statusu partnera. Partner traci pracę, nabawi się jakiejś choroby lub niepełnosprawności, żeni się z narcyzem, a dla kobiet jest to narodziny dziecka.

Celem relacji narcyza jest przełamywanie granic partnera. I zaczyna to robić metodycznie od samego początku związku. Ten proces jest również nieświadomy. Narcyz czuje się w ten sposób lepiej. Granice partnera uniemożliwiają mu pełne zaakceptowanie partnera jako części siebie. Ale kiedy tak się dzieje, partner jest przestarzałym modelem. I tak jest albo odrzucany, albo wykorzystywany jako skrajny przykład obrzydliwego i niegodnego w porównaniu ze wspaniałym narcyzem. Aby wzmocnić to wrażenie, dochodzi właśnie do różnych rodzajów przemocy: emocjonalnej, seksualnej i fizycznej.

Pierwszym etapem relacji i pierwszą strategią jest idealizacja partnera. Przyszły partner spotyka osobę, która jest absolutnie idealna, charyzmatyczna, pełna wdzięku i innych niewyobrażalnych pozytywnych cech. Jesteś nim zachwycony, on jest zachwycony tobą. Czujesz, że to przeznaczenie, ponieważ całkowicie je uzupełniasz. Te same zainteresowania, te same myśli, te same pragnienia. Nawet cię ściga, robiąc wszelkiego rodzaju szaleństwo i udowadnia, że wszyscy inni ludzie to żałosne krasnoludy.

On cię uwielbia, a ty jesteś zachwycony, że ktoś TAK cię kocha. Ale to złudzenie. Narcyz kocha cię jako niesamowity wybór, potencjalną okazję do zdobycia czegoś pięknego i nowego, co sprawi, że będzie jeszcze bardziej nieodparty.

Stopniowo narcyz zaczyna wchłaniać partnera przez swoje granice. To na tym etapie zaczyna być odczuwalne to samo niesamowite podobieństwo.

Partner narcyza kłóci się, bo skoro jesteśmy tak podobni, to mogę opowiedzieć wszystko, wszystkie moje sekretne pragnienia i marzenia. I w pełni rozumie. Natychmiast rozbrzmiewa pierwszy dzwonek. Zaczynasz robić to, co nie jest dla Ciebie typowe, a może było to dla Ciebie nie do pomyślenia, a nawet całkowicie zaprzecza Twoim poprzednim poglądom. Kobieta może zacząć nosić ubrania, których nigdy nie nosiła; karierowicz zaczyna mówić o tym, że kobieta powinna porzucić krzątaninę zawodową i oddać się domowi i życiu codziennemu itp. Cóż, to jest miłość!

I to wcale nie jest uważane za poświęcenie czy ustępstwo. Po prostu pochodzi gdzieś z podwórka świadomości, jako najbardziej realna rzeczywistość. Narcyz niejako kieruje biegiem tych zmian, aby nie cofały się one, nie daj Boże. Gdy tylko partner zaczyna sobie przypominać, że kiedyś był inny, narcyz stygnie, aż partner porzuci swoje pomysły, by wrócić do przeszłości. I często wraca, „bo nie da się zrujnować tak wspaniałego związku”.

Następnym etapem jest zastraszanie. Nie, nie myśl, że narcyz mówi: „Zabiję cię” i tak dalej. Chociaż jeśli naprawdę jest zdesperowanym klinicznym narcyzem, to może tak być. Zasadniczo odbywa się to bardzo subtelnie i umiejętnie. Jakby przypadkiem mówi o partnerze: o swojej pracy, o swoich umiejętnościach, o guście, figurze itp. Znaczenie tego rozumowania jest takie, że zawsze byłeś bezwartościowy, a teraz jesteś dobry tylko dlatego, że jestem z tobą piękna. Ale jeśli cię zostawię, zginiesz pod płotem i nikt cię nie będzie potrzebował. Wszystko to podaje się w małych porcjach, a nie na czole. W postaci indywidualnych faktów pokazujących porażkę partnera, z którymi trudno się nie zgodzić. Ale na podstawie tych faktów wyciąga się globalny wniosek. A partner to akceptuje. Zgadzając się 10 razy na drobiazg, trudno odmówić globalnego wycofania się. A potem „ukochany nie będzie życzył zła”.

Kolejny etap to „ofiara i winny”. Narcyz zaczyna wyrażać myśli, że generalnie w związku nie jest szczęśliwy z powodu tego, że partner nie daje mu tego, czego chce. Nie ma pociechy, zrozumienia, partner znudził się, przytył, przestał być taki sam jak był. Nie zwraca się na to należytej uwagi. To wszystko również nie zawsze jest powiedziane wprost. Tyle, że narcyz wraca do domu z kwaśnym wyrazem twarzy, robi kilka ostrych uwag na temat jedzenia („tu spaliło się, ale nic, zjem”), wzdycha, patrzy na swojego partnera i przez okno, wyraża myśli, że „ostatnio nie chce mi się wracać do domu”. Te. partner wyraźnie zdaje sobie sprawę, że jest winny wszystkiego i stara się być lepszy, zrozumieć, uświadomić sobie, znaleźć wymówkę dla narcyza. Tutaj ludzie zaczynają bardzo mocno „psychologizować”, aby szukać uznania, że narcyz nie jest za nic winny. Jest trudne dzieciństwo, jest osobą kreatywną, jest zbyt emocjonalny itp. Dlatego „musisz się dostosować, stworzyć warunki, milczeć, gdy nie zostaniesz o to poproszony, rób wszystko, co chce”.

Kolejnym etapem i strategią jest odwracanie uwagi. Czasami partner próbuje porozmawiać z narcyzem o tym, co się dzieje lub jak sprawić, by jego ukochana osoba była naprawdę szczęśliwa. Albo ogólnie, jakoś uporządkujmy nasz związek. Wszystko to dzieje się już przy wystarczającym spadku zainteresowania narcyzem partnerem. Partner czuje, że traci ukochaną osobę i zaczyna podejmować działania, aby zachować to, co było tak piękne i czasami trwało kilka lat. Partner nigdy nie ma bezpośredniej odpowiedzi na pytanie. Żartuje, wychodzi z rozmowy, zmienia temat, milczy, opowiada o sobie, oskarża lub mówi coś, co cię buntuje. „Porozmawiajmy o naszym związku”. "Chodź, tylko chcę powiedzieć, że twoje mleko uciekło / przypadkowo stłukła twój ulubiony wazon / idź najpierw z włosami, inaczej patrzenie na ciebie jest obrzydliwe." Czasami w rozmowie natychmiast dewaluuje rozmówcę: „Założę tę czerwoną sukienkę na wakacje”. " Dobry. Czy to ten, w którym wpadłeś w błoto po ostatniej imprezie, kiedy byłeś pijany?” Partner natychmiast czuje „świąteczny nastrój” i zdaje sobie sprawę, że jest alkoholikiem, który nie może się kontrolować.

Kolejnym etapem jest krytyka. Teraz narcyz zaczyna bezpośrednio mówić partnerowi o wszystkich swoich roszczeniach. Jesteś brudną, tandetną gospodynią, szkoda wychodzić z tobą, a nie iść na imprezę. Naciskasz na mnie, nie pozwalasz mi oddychać. Należy zauważyć, że narcyz nie wysuwa żadnych przypadkowych twierdzeń. To wszystkie jego obawy i opinie o sobie. Partner dla niego staje się śmietnikiem, w który wkłada negatywność i wstyd. To mu ułatwia. Ogólnie rzecz biorąc, narcyści mogą to zrobić spontanicznie, jeśli otoczenie przedstawia im jakieś oznaki własnych lęków i tego, co powoduje ich wstyd. Na widok grubej kobiety zaczynają z całą pewnością wyrażać, że jest chora na taką a taką chorobę, jest leniwa, „zjada chipsy podczas oglądania serialu”, że odpuściła sobie, nie myje itp. Jeśli zapytasz ich, skąd mogą to wiedzieć, natychmiast dojdą do wniosku, że jesteś dokładnie taki sam jak „gruba kobieta”. I nie da się ich przekonać. Działa to jak rodzaj autohipnozy, która „boli” ich epifanię na swój temat. A sam narcyz może być w doskonałej formie fizycznej, ale nadal będzie się bał i wstydził. Nie mają granic, wszystko wokół nich jest ich częścią osobowości. Obecność grubych ludzi oznacza dla nich ich kompletność. Czasami dochodzą do agresji bezpośredniej, aby odrzucić tę grubą część siebie i żądać „usuwania grubych ludzi z miejsc publicznych”, ponieważ „bardzo cierpią przez to”.

A ostatnim etapem jest całkowite zniszczenie granic partnera. Partner nie rozumie, co się dzieje. Czuje się bezradny i boi się stracić kogoś, kto nie wykazuje już żadnych uczuć i oznak uwagi, a między innymi wykazuje wszelkie możliwe rodzaje agresji. Czuje się całkowicie bezwartościowy.

A teraz główną radą jest, co z tym zrobić. Zachowaj swoje granice. Zastanów się nad tym, co robisz i jak wpływa to na Twoje życie. Relacje te mogą rozwijać się nie tylko w małżeństwie, ale także w przyjaźni, w pracy, a nawet w jakimś ruchu społecznym kierowanym przez narcystyczną osobowość.