Kiedy Partner Jest Gerontofilem

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

KIEDY PARTNEREM JEST GERONTOFIL

Niedawno pracowałem z małżeństwem i natknąłem się na historię tak starą jak świat.

Tak więc rodzina ma być „zbawiona”. Ona, Inna - młoda, piękna 24-letnia dziewczyna - złożyła pozew o rozwód. Małżeństwo trwało rok, ale cienkie nitki wiązania rozciągały się jak syntetyczny sweter i nie trzymały już pary razem. On - w tym sensie, że jeszcze mąż Kostia - jest o 12 lat starszy, odnoszący sukcesy finansowo i aktywny społecznie - prosi, abyś nie śpieszył się w nadziei, że wszystko się ułoży.

"Jaki jest problem?" - Zadałem pytanie retoryczne. I otrzymałem od Inny następującą odpowiedź: „Problem tkwi w mojej babci”.

Babcia jest dla Kostyi wyjątkową osobą. Jego babcia wychowywała go od trzech miesięcy. Babcia zabrała go do szkoły i na sekcje sportowe. Możesz porozmawiać z babcią od serca do serca. Babcia jest niesamowitą kucharką i nie tylko robi biszkopt z kwaśną śmietaną, ale piecze makaron (czyli jak je poprawnie przechylić) z mąki migdałowej … A także gospodyni … A w wieku 74 lat wygląda na 50, a jest zawsze czesana i nigdy się nie męczy…

Ogólnie żona prawie się poddała. Babcia wygrała konkurs.

Jednak po drodze okazało się, że cała konkurencja jest wirtualna. Babcia mieszka po drugiej stronie miasta, nie jeździ z wizytą, nie ingeruje w interesy. Ale przez cały czas jest niewidzialna w rodzinie. „Pojednanie z babcią” dzieje się cały czas, a młodej żonie nie ma już środków – mimo wszystko babcia jest najlepsza. Kostia nieustannie sprawdza, czy Inna przestrzega wzorca „babci” – a żona nigdy nie jest „najlepsza”. Inna raz za razem oblała wszystkie „testy”. W najlepszym przypadku Inna dorabia do 20%, a więc jej prace są zwykle mierzone w decy- i mili-babkach.

Kostia smakuje zupę, jakby przyznawał gwiazdkę Michelin. Pociąga nosem, marszczy brwi, ostrożnie wkłada go do ust, podnosi wzrok, bierze łyk - i… Kąciki ust opadają, uniwersalny żal osiada na jego twarzy… Ach!!! Znowu rozczarowanie! Znowu nie to… Ale babciu!!!

Inna rozmawiała z Kostią. Wyjaśnione. Zapytałam. On – z jego punktu widzenia – poprawił się. Prawie nigdy nie krytykuje Inny. Ale nie możesz ukryć maski na twarzy. Nie można jednak zmienić niezadowolonych westchnień i piskliwego wyrazu twarzy. A Inna zdecydowała się na rozwód - bo dla niej jest to łatwiejsze niż ciągłe castingi, w których ciągle przegrywa. Teraz jedno jest nie tak, potem drugie … Nawet plecy Kostii są podrapane przez babcię lepiej niż jego żona.

Oczywiście zrobiłem wszystko, aby nawiązać komunikację w parach. Uczyła wiadomości bezpośrednich i wypowiedzi Ja. Pracowała z traumami z dzieciństwa. Zabroniła im obu porównywać swojego partnera z kimkolwiek innym…

Ale przyszli do mnie. I zapukałem obu w głowę, nerki, wątrobę i inne miejsca.

A ile par żyje i torturuje się nawzajem bez konsultacji z psychologiem? Ile żon i mężów przeżywa codziennie traumę, słysząc teksty "Ale mój tata …", "A moja ciocia …" "Mama nie tak …", "Dziadek to powiedział …"

« Gerontofil „To oczywiście metafora. Ale „opowieść jest kłamstwem, ale jest w niej wskazówka”. Brak akceptacji partnera, niezadowolenie i ciągłe porównywanie się z innymi prowadzi do tego, że na początku silne relacje zaczynają topnieć, jak sopel lodu na wiosnę. Ciekną łzy, gotują się wyrzuty, pojawiają się ochłodzenie i wyobcowanie… Nikomu nie podoba się, że obok niego zawsze jest uroczysty portret tow. Stalina i przy najmniejszym błędzie małżonki mówi: „Ale tow. Stalin by tego nie zrobił”. Tak, towarzysz Stalin już dawno by ją zastrzelił - ale ona nie wyszła za niego, ale za męża.

Jeśli więc mieszkasz z „gerontofilem” – nie rozpaczaj (od razu powiem – lepiej niż z „pedofilem”, bo nowe pokolenie jest mądrzejsze, szybsze, piękniejsze:)). Jego miłość do kogoś doskonałego jest silna i prawdziwa, ale zazwyczaj związki partnerskie z przedmiotem podziwu są niemożliwe. Nawet starzec Zygmunt pisał o sytuacji Edypa, w której jest pociąg do rodzica płci przeciwnej. Ale los tej atrakcji ma przerodzić się w czułość, czułość, szacunek dla taty/mamy z akceptacją potrzeby szukania partnera „na świecie”. Dlatego młoda żona powiedziała mężowi: „Wszystko w porządku, ale nie możesz spać z babcią”. Może oczywiście - ale dlaczego?

Jeden z moich klientów spotykał się z facetem od dwóch lat i słyszał o jego cudownej matce - jaka jest po prostu super-duper we wszystkim. A kiedy pierwszy raz dotarłem do ich domu, zauważyłem zarówno nieumyte naczynia, jak i nieświeży ręcznik, a jedzenie było takie sobie… Ale była mądra – mimo młodego wieku – i zdała sobie sprawę, że to bardzo ważne aby jej przyszły mąż zachował wyidealizowany wizerunek matki. I w odpowiednim momencie powiedziała: szanuję twoją mamę, wiele dla ciebie zrobiła, jestem jej bardzo wdzięczna. Ale teraz mieszkasz ze mną i proszę cię, żebyś nigdy więcej mnie do niej nie porównywała. Nigdy nie dam ci tego, co ona dała - życia. Ale mogę ci dać dużo więcej, jeśli MNIE zobaczysz. Wydaje się, że słyszał. Pomogło. A relacje z jego mamą są dobre, a nie "W rzeczywistości twoja mama jest gnuśna, popełnia błędy w stresie i chodzi z nieświeżym manicure" nie musiał słuchać (byłem całkiem odpowiedni do roli do słuchania - dyskutować - zawierają - wyślij na składowisko).

Nie możemy być klonami siebie nawzajem.

Inaczej pachniemy, rozmawiamy, reagujemy, śpimy, śmiejemy się, gotujemy, bawimy się, kochamy, denerwujemy.

Jesteśmy pod pewnymi względami podobni, ale pod pewnymi względami bardzo różnimy się od siebie.

A czasem ktoś chce płakać, bo nawet jak ruszy na siłownię, to nie będzie miał mięśni i brzucha jak jego brat Wania; i nigdy nie zrobiłaby dokładnie takiej francuskiej zupy cebulowej, jaką robiła jego matka; a dzieci - i one też są w temacie - najprawdopodobniej nie będą bawić się jak mały Mozart, nawet jeśli będą dręczone i bite w taki sam sposób, jak dręczony Wolfgang przez swojego tatę…

Każdy z nas ma ideał i często kształtuje się on w dzieciństwie, pod wpływem znaczących krewnych, pierwszych nauczycieli, sąsiadów… To normalne, oczywiście idealizacja jest ważnym etapem w tworzeniu relacji. Jak jednak i rozczarowanie.

Ale co zrobić, jeśli twój partner za każdym razem wyjmie upragnione niebieskie pudełko ze zmumifikowanymi reliktami księżniczki Maryi Aleksevny, patrzy na ciebie z wyrzutem i mówi: „Mój Boże! Co powie …”

A teraz dołączam część pedagogiczną i próbuję opisać kilka zaleceń dotyczących korekty „gerontofila”.

1) Pomyśl, co jest "Cyngiel", wyzwalać słowami partnera. Że jesteś do kogoś porównywany? Że przegrywasz konkurencję? Że byłeś upokorzony? Pomyśl i zapisz otrzymaną odpowiedź.

2) Kim jesteś? czuć w tym momencie? Gniew? Ból? Smutek? Czy te uczucia szybko przeradzają się w gniew? Zapisz to.

3) Jak się masz? zacznij postrzegać siebie po tych słowach (jestem przegrany; znowu mi się nie udało; jakoś się mylę itp.). Jak w tej chwili postrzegasz swojego partnera (obojętny, obojętny, agresor itp.). Zapisz to. Jeśli jest to trudne, użyj metafory (jestem Kopciuszkiem, on jest Macochą; jestem głupią Małą Syrenką, on jest złą Czarownicą).

4) Pamiętaj, co zwykle robisz w tej chwili: zamknij się, odwróć, wszcząć konflikt, wyjdź, trzaskając drzwiami… Zapisz to.

5) Pomyśl o tym, kim jesteś czekaj, chcę od partnera: uwaga, uznanie, wdzięczność, szacunek, aby zauważył… Zapisz to.

6) A teraz, na koniec, spróbuj powiedzieć partnerowi, jak nieprzyjemne są dla ciebie porównania z jego mamą, tatą, siostrą, ciocią i dziadkiem. Ale nie rób tego po piętach konfliktu, ale kiedy się uspokoisz, przeprowadź analizę, odrób pisemną pracę domową. Zrób to zgodnie z poniższym schemat:

7) Wyjaśnij swojemu partnerowi, że każdy – łącznie z Tobą – również ma ideał, ale kochasz goa nie abstrakcyjnym czy konkretnym okazem ludzkiej natury. I tego samego oczekuj od niego.

To nie jest proste. Wiele par rozpada się z powodu porównania drugiego męża ze świętym pierwszym (co potem się rozwiodło, można się zastanawiać), z sześcioręką mamą lub byłym chłopakiem, który wydaje się być prototypem Flasha lub X- Mężczyźni. Ale porównania są generalnie destrukcyjne dla naszego życia, gdy jest ich zbyt wiele i zawsze nie są na naszą korzyść.

Dlatego zadaniem dobrych partnerów, którzy chcą żyć razem dłużej, jest nauczenie się patrzenia na Innego z miłością, a nie z krytyką; z troską, a nie z głodnym wymaganiem; z czułością, nie z surowością; chętnie przyjmuj i wybaczaj, nie odrzucaj i nie potępiaj …

I będziesz, jak już wiesz, WIELKIE LUDZKIE SZCZĘŚCIE.