2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Kryzys wieku średniego nadal jest popularnym tematem badań psychologów i dyskusji wśród zwykłych ludzi.
Dla większości ludzi okres kryzysu mieści się w przedziale od 30 do 45 lat, może trwać od kilku miesięcy do kilku lat, może być bardzo ostry lub mieć „niewyraźne objawy”.
Kryzys wieku średniego nie powoduje różnic płciowych, zdarza się zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet, ale u mężczyzn okres kryzysu wiąże się przede wszystkim z utratą jego głównych życiowych znaczeń. Kobieta z życiowymi sensami z reguły ma się dobrze: po urodzeniu dziecka zapewnia sobie już co najmniej jeden z najważniejszych sensów własnego życia.
Dlatego skupimy się na mężczyznach i ich kryzysach wieku średniego.
Psychologowie identyfikują szereg czynników, które mogą przyspieszyć początek męskiego kryzysu. Tutaj są:
- niezadowolenie z dzisiejszego życia (brak równowagi między osiągnięciami a poświęconym na to czasem i energią);
- obecność wszelkiego rodzaju problemów (finansowych, problematycznych relacji z bliskimi itp.);
- brak spełnienia osobistych pragnień i młodzieńczych marzeń (np. z powodu braku czasu i energii);
- związany z wiekiem spadek poziomu testosteronu, a w rezultacie zmniejszenie stopnia aktywności seksualnej.
Wszyscy mężczyźni są podatni na kryzys wieku średniego, bez podziału na komponenty finansowe, intelektualne, kulturowe czy mentalne. Jeśli mężczyzna wejdzie w okres kryzysu wieku średniego, nie będąc człowiekiem rodzinnym, ale zbudował karierę, będzie skłonny obwiniać swoją pracę za brak spełnienia życia rodzinnego. Pod wpływem takich nastrojów mężczyzna może zdecydować się na odejście z pracy lub radykalną zmianę pola działania, nie zastanawiając się nad konsekwencjami.
I odwrotnie, jeśli mężczyzna ma rodzinę i dzieci, to pod wpływem kryzysu wieku średniego jest w stanie opuścić rodzinę, postrzegając ją jako największą przeszkodę w swojej zawodowej porażce.
Również w tym okresie mężczyźni zaczynają dotkliwie uświadamiać sobie, że tracą formę fizyczną. Świadomość utraty kondycji zastępuje obawa, że starość jest tuż za rogiem, a mężczyzna może zacząć zarówno intensywnie uprawiać sport, jak i szukać młodej kochanki, aby udowodnić (przede wszystkim sam), że nadal jest bardzo niczym!
Co ma zrobić kobieta? Jak może stwierdzić, czy jej mężczyzna ma kryzys wieku średniego? Jakie reakcje behawioralne są typowe dla tego okresu?
- cisza, apatia, niezadowolenie z siebie.
- manifestacja chamstwa ze strony mężczyzny.
- nieprzewidywalność w działaniu, bliscy ludzie są postrzegani jako irytujący czynnik.
- uczucie pustki i dezorientacji, bezsenność.
Oczywiście takie zachowanie mężczyzn, którzy znajdują się w niewoli w kryzysie wieku średniego, powoduje niezrozumienie i potępienie bliskich. Ogólnie rzecz biorąc, staje się to złe nie tylko dla samego mężczyzny, ale także dla wszystkich innych obok niego.
Jak i jakimi działaniami człowiek może złagodzić przebieg swojego kryzysu, aby nie musiał żałować konsekwencji? W Internecie można znaleźć wiele informacji tematycznych, ale nie ma tak wielu skutecznych rekomendacji.
- Naucz się doceniać to, co już jest w Twoim życiu: przyjazną rodzinę, ciekawą pracę, cudowne dzieci.
- Postaraj się spełnić swoje dziecięce i młodzieńcze marzenia.
- Znajdź sobie nowe hobby, którego nigdy wcześniej nie robiłeś. Pomoże Ci to uzyskać nowe emocje i wrażenia.
- Jeśli Twoja praca nie daje Ci satysfakcji, może czas na zmianę? Dokładnie przeanalizuj sytuację, oceń swoje kompetencje zawodowe, możliwości i działaj!
- Jeśli pozwalają na to możliwości, zmień się na chwilę. Podróżuj do miejsc, w których nigdy nie byłeś.
- Postaraj się pozbyć złych nawyków, zacznij tworzyć przydatne: sport, zdrowe odżywianie.
- Nie izoluj się, nie trać kontaktu z bliskimi i bliskimi - rozmawiaj, dyskutuj, ufaj, rozmawiaj o swoich doświadczeniach i uczuciach. Bardzo ważne jest, aby w tym okresie bliscy ludzie nie potępiali, nie grozili ani nie wyrzucali.
Ale jakie działania warto podjąć dla żon mężczyzn w okresie kryzysu:
- Jeśli to możliwe, nie bądź zazdrosny i nie wyrzucaj mężczyźnie, że woli samotność od komunikacji z tobą.
- Nie przytłaczaj człowieka radą, co robić.
- Nie dawaj upustu swoim emocjom w postaci łez i błagań przed mężczyzną.
- Kontynuuj dostarczanie mężczyźnie emocjonalnego ciepła.
- Nie odpędzaj mężczyzny, nawet jeśli naprawdę chcesz (będziesz miał czas, aby go wyrzucić, gdy wyjdzie z kryzysu).
- Nie wymaganie od mężczyzny rzeczy niemożliwych i nie stawianie mu ultimatum (rozwód, opuszczenie domu itp.).
Oczywiście takie zachowanie nie będzie łatwe dla kobiety. Skąd kobieta może zdobyć siłę i środki, by wesprzeć swojego mężczyznę w jego trudnych czasach?
Jeśli mężczyzna zaczyna szukać winnych jego kryzysu w swoim najbliższym otoczeniu, żona jest pierwszą, która trafia pod ostrzał. Dla kobiety w tym okresie szczególnie ważne jest zachowanie siebie, swojej samooceny. Użyj następujących hacków na życie:
- staraj się nie przyjmować oskarżeń swojego męża, a także jego innych niepochlebnych wyrażeń, na własny koszt;
- tłumić wszelkie okrucieństwo wobec siebie, w żadnym wypadku nie przyjmować pozycji „ofiary”;
- Konflikt z mężem bez udziału dzieci, relacje między dorosłymi nie powinny wpływać na dzieci. Nie mówcie źle o sobie swoim dzieciom.
- nie szukaj ujścia w alkoholu lub związkach z innymi mężczyznami. W końcu kryzys mężczyzny minie, a konsekwencje twoich działań mogą być katastrofalne dla rodziny.
- kieruj uwagę na siebie, nie rezygnuj z hobby, angażuj się w swój rozwój, nadal dbaj o swój wygląd, rozpieszczaj się. Pomoże to utrzymać stabilną samoocenę i przyniesie korzyści nie tylko tobie, ale także twojemu mężowi.
Kryzys wieku średniego u mężczyzn, jakkolwiek dziwnie może to zabrzmieć, ma również swoją pozytywną stronę. Ma pomóc człowiekowi uświadomić sobie, że życie nie jest statyczne, jego dynamiki nie da się zatrzymać, a żeby nadążyć z duchem czasu, trzeba ciągle się zmieniać, uczyć się czegoś nowego. Kryzys uczy mężczyzn, jak zadowolić się dzisiejszymi, aktualnymi osiągnięciami i doceniać je.
Kryzys wieku średniego nie jest chorobą i nie ma na nią tabletek, jednak w radzeniu sobie z tym okresem może pomóc kompetentny psycholog, który pokieruje działaniami mężczyzny, aby ustabilizować jego stan emocjonalny, wesprzeć go w smutkach i wątpliwościach. I oczywiście nic nie zastąpi wsparcia i zrozumienia ze strony bliskich i bliskich.
Zadbaj o siebie i swoich bliskich!
Zalecana:
Kryzys Wieku średniego: Diagnoza Czy Postój Związany Z Wiekiem?
„Nic nie osiągnąłem w tym życiu, kompletne„ 0”. "To obrzydliwe patrzeć na siebie w lustrze." „Kto wpadł na pomysł, że życie dopiero zaczyna się w wieku 40 lat?!”. „W moim życiu są tylko czarne paski!” Coraz częściej słyszymy podobne wypowiedzi od osób nam bliskich i bliskich, staramy się pomóc znaleźć wyjście z tej sytuacji i bardzo rzadko znajdujemy odpowiedź na pytanie „o co tak naprawdę chodzi?
Czy Kryzys Jest Problemem Czy Szansą?
Chcę trochę opowiedzieć o warunkach kryzysowych. W ujęciu psychologicznym kryzys to niedopasowanie potrzeb ciała do możliwości otoczenia. Prościej: między tym, czego chcę, a tym, co mogę w tym szczególnym okresie. I jak sobie z tym poradzić.
Kryzys Wieku średniego. Kryzys Wieku średniego U Mężczyzn
Kryzys wieku średniego to chwilowe nieprzygotowanie świadomości człowieka do wyznaczania nowych celów życiowych po osiągnięciu około czterdziestu-czterdziestu pięciu lat, kiedy główny zestaw zadań biologicznych i społecznych albo został już pomyślnie zakończony, albo staje się oczywiste, że to na pewno się nie spełni.
Kryzys Jako Szansa
Istnieje wiele definicji kryzysu. Kryzys to zderzenie dwóch rzeczywistości: mentalna rzeczywistość osoby z jej systemem światopoglądowym, wzorcami zachowań itp. a ta część obiektywnej rzeczywistości jest sprzeczna z jego poprzednim doświadczeniem.
Pomoc Psychologiczna Dla Dzieci Specjalnych: Szansa Czy Konieczność?
Zdarza się, że w społeczeństwie rozwinęło się niewypowiedziane tabu dotyczące dzieci niepełnosprawnych, tj. z niepełnosprawnościami. I choć „włączenie” krąży po całym kraju, czyli reorganizowane są specjalistyczne przedszkola i szkoły, a dzieci ze specjalnymi potrzebami trafiają do masowych placówek – niewiele to zmienia w życiu tych dzieci i ich rodziców.
