Poznaj Toksyczną Rodzinę

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Po tych słowach prezentowany jest obraz twarzy powykrzywianych złośliwością lub obrazy z „Rodziny Adamsów”. Ale w rzeczywistości toksyczna rodzina jest urocza i odkrywcza jako ojczyzna Koreańczyków z Północy, gdzie zabiera się turystów i jest pełna współzależności i trójkątów Karpmana w różnych kombinacjach.

Taka rodzina może być przykładem, zazdrościć i chcieć się powtarzać. Pierwszy dzwonek będzie z ilością słodkości. Ci, którzy musieli wykonać badanie krwi na poziom cukru, wiedzą, że jednym z etapów analizy jest wypicie stężonego roztworu glukozy. Na pozór słodki napój byłby pyszny, ale w wysokim stężeniu napój wydaje się nieznośnie boleśnie słodki i powoduje bardzo nieprzyjemne doznania w ciele. Coś takiego dzieje się, gdy masz kontakt z toksyczną rodziną. Ich komunikacja i deklarowane wartości są bardzo poprawne. Wady nie są zauważalne. I tylko intuicja podpowiada, że z tymi ludźmi coś jest nie tak. W ich przekazie negatywy są jakby ukryte za „kurtyną”. A przesłanie brzmi „u nas wszystko jest super”. Ciekawe, że sami członkowie tej rodziny mogą w to szczerze wierzyć.

Bliskość rodziny wykracza poza orientacyjną „piękną” część. Z reguły toksyczna rodzina ma coś ukrytego za demonstracyjną piękną częścią. Prawdziwe i widoczne tylko dla członków tego głębokiego basenu. Przypadkowa osoba najprawdopodobniej zostanie odrzucona, zadając pytanie na tematy wewnętrzne, lub zostanie poinformowana, że wszystko jest w porządku. „Wyglądało na to, że z domu dobiegały krzyki. Wszystko w porządku”.

Szkielety w szafie. Tajemnice rodzinne … Jednocześnie rodzina ma „sekrety”, historie z przeszłości, tabu na historie spoza rodziny, bo „opowiadanie im to wstyd i wstyd”. Istnieją historie opowiadane dzieciom z toksycznej rodziny w dzieciństwie, aby „otworzyć oczy na świat”, w pewnym sensie zaszczepić dzieciom traumę porodową. Dzieciom podkreśla się, że tematami tymi nie należy dzielić się z innymi osobami spoza rodziny. Za opowiadanie nawet pozornie niewinnych wydarzeń poza rodziną dziecko może zostać surowo ukarane. Użyte jest przysłowie „Nie możesz brać kłótni od rodziny”.

Jeśli członek toksycznej rodziny pójdzie na psychoterapię, będzie mu niezwykle trudno otworzyć te historie nawet w wieku dorosłym. Będzie się trzymał tematu „mamy wspaniałą rodzinę” przez długi czas i nie zrozumie, dlaczego czuje się tak źle w sercu.

Jako dziecko jednocześnie jego dusza: była zraniona, trzymając w sobie niedziecięcą historię. W ten sposób dziecko przyzwyczaja się do lęku, że po powiedzeniu „obcym” stanie mu się coś złego i tworzącej podstawową nieufność do świata poza „jego rodziną”. W przyszłości takim dojrzałym dzieciom będzie znacznie trudniej opuścić tak toksyczny system.

Od szóstego roku życia Lidochka usłyszała, że ciocia Zina „przyniosła całun”, urodziły nieślubne. Dziecko okazało się słabe i szybko zmarło. Lidochka dorosła dawno temu, ale mieszka z matką i innymi przedstawicielami swojego klanu, nauczyła się, że „poród poza małżeństwem jest haniebny, bolesny i haniebny”. Przez wiele lat pracowała w swojej pierwszej pracy, gdzie kiedyś jej mama ją załatwiła i nigdy nie poszła na randkę, ponieważ „randki to zło, które wywołało wstyd” i „poszła na te randki, a potem przyniosła dziecko."

Role są formalne i realne … W toksycznej rodzinie oprócz ról, że tak powiem, oficjalnych, jak mama, tata, bracia-siostry, dziadkowie, są prawdziwe role ukryte przed obcymi. Role są rozdzielone zgodnie z "własnymi, od dawna ustalonymi wewnętrznymi" prawami - i różnią się od formalnych. Na przykład role mogą się odwrócić, gdy dzieci lub wnuki opiekują się infantylnymi rodzicami tak, jakby byli małymi dziećmi, grając rolę rodziców.

Jest Głowa dyktatora. Rodzina ma głowę, która podejmuje decyzje, kierując się własnymi i tylko własnymi wygodami, ze szkodą dla innych członków rodziny. Może to być siwowłosy patriarcha i jeden bracia, a nawet krucha babcia. Decyzje te mogą być niewygodne lub niepokojące dla niektórych członków rodziny. Dlatego szef ma obrońców, którzy pomogą mu obronić jego decyzję przed niezadowolonymi.

„Blok mocy”. Niektórzy bliscy krewni, a raczej młodsze pokolenie, wychowywali się z brakiem miłości ze strony głowy klanu. Ze względu na pochwałę i akceptację staną po stronie głowy rodziny, bez wahania i wierzenia, że głowa ma rację.

Wieczni konkurenci … Pochwały i krytyka są powszechne w toksycznej rodzinie. Jednak konkurencja jest potężnym narzędziem. Członkowie rodziny są dla siebie przykładami, porównują sukcesy, zarobki i to, jak ktoś podoba się głowie rodziny. Członkowie rodziny ponownie przestają myśleć o tym, co będzie dla nich dobre, i rywalizują ze sobą o to, by zrobić dobrze dla głowy rodziny. Niekoniecznie rywalizując o dobro moralne, rywalizując o pochwałę, akceptację lub po prostu uwagę. Konkurencja dodaje odporności takiej rodzinie. Agresja uczestników będzie skierowana nie na głowę, ale na zawodników.

Jest toksyczna rodzina Bramkarz. Osoba, która całkowicie poświęca siebie, swoje pragnienia. Działa jako pośrednik między innymi członkami rodzinnego klanu, negocjuje, błaga, robi dla innych, jeśli to konieczne, następnie bierze na siebie winę, wstyd, odpowiedzialność za czyny innych. Tym samym staje się „kozłem ofiarnym” – osobą, na którą najczęściej projektowana jest agresja uczestników. W rzeczywistości ta osoba, podobnie jak klej, zapobiega przeformatowaniu systemu na coś nowego. Osoba „ratownik” ma niewielkie wyczucie swoich granic i od dzieciństwa przyzwyczajona jest sądzić, że jego rolą jest ratowanie uczestników i poświęcenie się dla nich.

Zdarza się, że ktoś nie może wytrzymać trudności systemu i próbuje z nim walczyć, zmieniać warunki i zasady. Może to być Strażnik, który nie wytrzymał stresu i ciężaru złożonych uczuć. A potem rodzina odrzuca tego, który łamie fundamenty. Okazuje się, że Wyrzutek.

A ponieważ wszelkie próby zmiany systemu są tematem tabu (bo groźne dla głowy rozpadu i utraty korzyści), buntownik jest po prostu odrzucany. Trudność polega na tym, że toksyczna rodzina jest jak cały organizm, a człowiek doznaje traumy odrzucenia przez cały klan. Jest to niebezpieczne z powodu utraty tożsamości rodzinnej i żalu. A osoba, która próbowała się wyrwać i rozstać, przez długi czas przeżywa traumę, a potem wraca do toksycznej rodziny. Dla niego i dla innych uczestników próba wyjaśnienia lub zmiany warunków jest niebezpieczna przez całkowitą izolację.

„Rewolucjonista” jest najpierw ostro krytykowany przez szefa i/lub większość uczestników. Wtedy wszelkie kontakty z nim zostają zerwane, jest ignorowany. Ta izolacja trwa przez chwilę, po czym zaczyna się wciąganie z powrotem do systemu. Może to być zaproszenie od głowy rodziny, w którym dana osoba otrzyma akceptację i przebaczenie (pod warunkiem, że prosi o przebaczenie i bierze na siebie winę). Albo mogą to być dalsi krewni, znajomi, którzy na prośbę członków rodziny będą grać na poczuciu winy „tu wyjechałeś, a twoja biedna babcia jest taka chora itd.”. „Ukarany rewolucjonista” jest przyjmowany przez rodzinę bardzo czule i może czuć się winny „moi bliscy są tacy mili, a ja jestem dla nich taka twarda…”. Po „miesiącu miodowym”, kiedy rewolucjonista w końcu powrócił, model rodzinny wraca do swoich zwykłych gier.

Częściowo wyjaśnia to, dlaczego uczestnicy tak rzadko opuszczają toksyczny system rodzinny, bez względu na to, jak bardzo był zły. System może się rozpaść wraz ze śmiercią znaczących uczestników lub jeśli uczestnikowi uda się jeszcze oddzielić i wygrać własne życie.

Konsekwencją życia w takim systemie rodzinnym może być niewielkie zrozumienie własnych granic. Były członek oddziela się zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. W ten sposób żyje w wielu poczucie winy, wstydu i strachu. Uczy się znajdować i kształtować swoje granice oraz je chronić.

Jak może pomóc oddzielenie od toksycznej rodziny? Człowiek uczy się rozumieć siebie i swoje pragnienia, odzyskuje swoje granice, ma możliwość tworzenia zdrowych relacji. Separacja następuje, gdy wspierana jest regularną psychoterapią. Człowiek otrzymuje wsparcie z zewnątrz i siłę, by nie zostać wciągniętym z powrotem w toksyczny związek i odnaleźć siebie. Często pracuję z tematami separacji. Proszę się skontaktować.