Michaił Labkowski: Dlaczego Mężczyźni Kochają Suki

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Gdyby dwie pierwsze i główne kobiety jego życia były kapralami w spódnicach, nigdy nie chciałby nieśmiałej łani …

Wielu mężczyzn uwielbia suki, nie potrafią bezpośrednio na nie oddychać i nie odrywają oczu, podczas gdy odpowiednie dziewczyny z dobrą organizacją umysłową są bardzo zdziwione - o co chodzi? „Kocham go i pielęgnuję, kupuję koszule, nie wpadam w histerię i nie zawracam sobie głowy obsesyjnymi pytaniami„ Gdzie jesteś? Kiedy będziesz?”, I znowu wrócił do swojej suki-żony, która cały czas krzyczała i biła go mokrym ręcznikiem w twarz.”

I wszystko jest naturalne.

Faktem jest, że zanim poznał swoją pierwszą suczkę i zakochał się w niej całym sercem, chłopiec urodził się najpierw swojej matce. A moja mama nie stała z nim na ceremonii: jeśli zrobił coś złego, to nie szlochała nad zlewem i nie zastanawiała się, tylko dała mu klapsa po głowie i pozbawiona słodyczy lub nie wypuszczała na spacer.

Zamiast „dzień dobry” usłyszał: czy jesteś głupcem? I zamiast aprobaty - ulubione proroctwo surowych matek - "Daj z siebie wszystko, bo inaczej będziesz dozorcą".

Prawdopodobnie, gdy był nastolatkiem, powiedziano mu coś w stylu „śmierdzisz jak koza” i „Teraz włożę ci te skarpetki do talerza” … Szczególnie wzniosłe matki zabrały się za pas.

Dorastając, tacy chłopcy tak naprawdę nie rozumieją, kiedy płeć przeciwna sepleni z nimi, pozwala sobie na ich brzydotę, przełyka urazę, a nawet szlocha na tylnym siedzeniu.

Ale złapawszy stal w kobiecym głosie, rozkazującym tonie i słowach typu „Zaczynam tracić cierpliwość” – od razu przyjmują postawę i tylko marzą o tym, by zostać rzuconym na smyczy. Tak zwane suki nie muszą nawet robić nic specjalnego, sami mężczyźni zaciągają je do urzędu stanu cywilnego, napełniają prezentami i zachowują się uprzejmie - uważniej niż z matką.

Ale zwykle jedna matka nie wystarczy, aby uformować kochankę suk. Efekt wzmacnia i utrwala „mój pierwszy nauczyciel”, który czule mówi: „aby napisać taki test, dziecko musi w ogóle nie mieć mózgu”, „Pracuję w szkole od 50 lat, ale to jest pierwszy raz takiego głupca widziałem”, a może nawet bije chłopaka wskazówką na palcach lub linijką po plecach. Teraz starają się temu zapobiec (głównie w szkołach Centralnego Okręgu Administracyjnego Moskwy, ogólnie w kraju, chamstwo ze strony nauczyciela nie jest niczym niezwykłym, a niektórzy rodzice nawet do tego zachęcają). Cóż, wtedy dziecko poszło do domu, gdzie czekała na niego jego ukochana mama ze słowami: „Nie sądziłem, że mój syn będzie taki przeciętny”.

Czy rozumiesz tak, mechanizm? Mama jest pierwszą kobietą, którą zobaczył w swoim życiu iw której od razu zakochał się na zawsze. A nauczycielka jest drugą wpływową kobietą, a jej autorytet w pewnym momencie jest nawet silniejszy niż autorytet matki. Gdyby dwie pierwsze i główne kobiety jego życia były kapralami w spódnicach, nigdy nie lubiłby nieśmiałej łani.

Teraz ma 20, 30, 40, a może nawet 50 lat i zgadnij, jakie dziewczyny lubi ten facet? Nie lubią ich spekulatywnie, ale na poziomie instynktów, podświadomości, starego dobrego libido. Oczywiście nieodparcie pociągają go samolubne kobiety, które niewiele dbają o jego pragnienia, dobre samopoczucie i plany. (Ale seks i dzieci są mu dane tylko jako nagroda za dobre zachowanie). Pod ich dowództwem czuje się jak zwykle, jak w domu…

A jak zbuduje relacje z sukami? Będzie starał się ich zadowolić, przykuć ich wzrok, odgadnąć pragnienia i bać się schrzanić - krótko mówiąc, będzie starał się być dobrym synem dla swojej nowej mamy. I oczywiście była z czegoś niezadowolona. (A jeśli jest usatysfakcjonowany, to nie na długo. A jeśli przez długi czas, to przestanie go podniecać).

Wydaje się, że przez cały czas jest za coś bardzo winny: mało zarabia, ma mało w domu, zapomniał o czymś, gdzieś się spóźnił, nie zwrócił należytej uwagi na problem, lub jej matkę, lub jej prośbę, i od ciebie idź: nie kochaj! Kim jestem dla ciebie, jakimś tanim?” I to wszystko, czego potrzebuje. Pędzi, aby naprawić nieistniejącą winę, zdobywa przebaczenie i natychmiast otrzymuje kolejną naganę. I tak w kółko, a raczej jak na huśtawce. Zapiera dech w piersiach i nie jest nudny.

Jeśli kobieta wie, jak wywołać u męża te szczęśliwe-nieszczęśliwe przeżycia, przypominające historie z dzieciństwa, może nie martwić się o przyszłość rodziny.

Psychika działa po prostu: człowiek chce przeżyć swoje dziecięce emocje, znajduje kobietę, która przypomina mu matkę i buduje podobne relacje. Jego matka zawsze była z niego niezadowolona, bał się jej i przez wiele lat stosował taktykę: tylko po to, żeby się nie denerwować. Z żoną też. Jednocześnie strach przed utratą drugiego dzieciństwa sprawia, że jest zazdrosny o żonę o każdy filar i często w tym modelu relacji nie jest to nierozsądne.

Takich mężczyzn jest więcej niż się powszechnie uważa, niż widać gołym okiem, ale widuję ich prawie codziennie podczas konsultacji.

Teraz o kobietach w takich parach. Uwielbiają narzekać na swój gorzki los, opowiadać z jaką infantylnością muszą umilić sobie dni. „Pracuję”, „wyszłam za dziecko”, „śniło mi się, że obok mnie będzie silne ramię, ale tutaj …”, „mam dwoje dzieci: mój mąż jest najstarszy”.

Z reguły są to dziewczęta z rodzin, w których matka mocno dominowała, a ojciec był swego rodzaju bezsłownym dodatkiem rodziny. Rozumie i zna taki model rodziny.

Zdecydowanie deklaruję: jeśli chłopak dorastał w atmosferze miłości i szacunku, był otoczony troską i wsparciem, nigdy nie będzie pożądał suki. Patologiczne pragnienie wszelkiego rodzaju suk jest oznaką poważnych problemów w relacjach z matką. Jednak emocjonalna potrzeba przebywania w takim właśnie związku z partnerem mówi o problemach obu stron.

Co powinni robić mężczyźni?

Po pierwsze, uświadom sobie, że sytuacja w związku z twoją kobietą jest bardzo niezdrowa, a ona jest niezdrowa z powodów dalekich od romansu i fatalnych namiętności. Nie robisz bazaru z wielkiej miłości. Powodem jest to, że jako uzależniony odczuwasz potrzebę konfliktu. Takie - burzliwe, namiętne, potężne konflikty, na tle których relacje są spokojne, zdrowe, "dorośli" wydają się wam mdłe. Trzeba użalać się nad sobą, obrażać i obrażać, aby w końcu zacząć lamentować: „Czy robię mało?”, „Czy nie zasługuję na szacunek?” i „po co mi to wszystko?” To wszystko są objawy nerwicowe o złych konsekwencjach. A takie objawy same nie ustępują.

Jeśli nie podejmiesz decyzji i nie zmienisz się, zawsze będziesz w stanie konfliktu, aby nie rozstać się z poczuciem winy i użalaniem się nad sobą, w statusie kata lub ofiary. To niezdrowe, złe i pełne napięcia, kiedy absolutnie wszyscy w rodzinie są przez lata nieszczęśliwi.

A tak przy okazji, nie zapominaj: osoba, która sprawia, że cierpisz, jest zawsze silniejsza od ciebie. Chcesz pozostać słabeuszem?

Radzę - jeśli kobieta podnosi na ciebie głos, obraża, manipuluje, trzaska drzwiami (a gwarantuję, że nie zachowuje się w ten sposób, to dla niej norma, a wyczuła w tobie odpowiednią ofiarę) - powiedz jej dobrze z dala od tego, że jeśli to się powtórzy, twój związek się na tym skończy.

Zdrowi psychicznie mężczyźni zatrzymują to wszystko w pierwszej histerii, ale lepiej późno niż wcale, a paradygmat można przełamać na każdym etapie i czasie trwania związku.

Zdając sobie sprawę, że ciągle pociąga Cię pewien typ kobiet i rozumiejąc, dlaczego tak się dzieje, znajdujesz się w połowie drogi do wyzdrowienia i w połowie drogi do kobiety, która się tobą zaopiekuje. W obliczu przejawów zdziczenia - nie schylaj głowy, opieraj się narzuconemu poczuciu winy, nie zanurzaj się w sytuacji, nie pozwól, by się powtórzyła.

Oczywiście nie od razu, po etapie korekty, załamania o różnym nasileniu, ale Twoje nienaturalne pragnienie suczek na pewno minie. I zaczniesz na nie reagować jak normalna osoba, a nie jako zwolennik BDSM. Normalny człowiek nie kontynuuje związku, w którym nie jest szanowany. Jednak nawet ich nie uruchomi.