Jaki Kierunek W Psychologii Wybrać?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

„Twoja opinia jako terapeutki Gestalt jest interesująca. Wszedłeś teraz w psychoanalizę. Słyszałem, że te dwa kierunki są bardzo różne i raczej trudno je połączyć. Myślisz, że uda Ci się zmienić? Dlaczego zdecydowałeś się na psychoanalizę? Czego brakowało w gestalt?

Uporządkujmy więc kwestię subskrybenta w kolejności.

Wyszedłem nie z kierunku, ale bezpośrednio od osoby. Chciałem porozumieć się z innym terapeutą i ten moment był dla mnie fundamentalnie ważny. Znałem swojego terapeutę od 10 lat, mieliśmy 7-8 lat wspólnej terapii i moim zdaniem utknęliśmy. Chciałem usłyszeć odmienne zdanie w odpowiedzi na moją sytuację, jakbym ponownie poddał się terapii. Stosunkowo niedawno poświęciłem psychoanalizie rok, nie było już czasu, więc zainteresowałem się od środka.

Drugim czynnikiem, który wpłynął na moją decyzję, była sceneria. Kiedy zmieniłem terapeutę, zależało mi na tym, żebym brał terapię częściej niż raz w tygodniu, a psychoanaliza przewiduje 3 sesje tygodniowo (lubię i mi to odpowiada).

„Czy wyjaśnienie motywów zachowania osoby z psychoanalizy i kontaktu z nim bezpośrednio podczas sesji gestalt nie przeszkadza? Jak i co przyciągnęło cię po gestalt, była psychoanaliza?

Rozumiem na pewno, że teraz jest wiek integracji, wszystkie kierunki są mniej lub bardziej ze sobą powiązane. W zasadzie nigdzie indziej nie ma tak czystego kierunku. Absolutnie wszystkie dziedziny psychologii i psychoterapii, które teraz znasz, pochodzą z psychoanalizy. Założycielem jest wujek Freud, wszyscy już za nim podążają. Frederick Perls, twórca terapii gestalt, studiował u Freuda, potem obraził się na niego i postanowił stworzyć własny kierunek, trochę mieszając fundamentalne zasady z różnymi buddyjskimi poglądami (o tu i teraz, o uczuciach). Ogólnie jednak nawet nauczanie Gestalt opiera się na psychoanalizie.

Czym różnią się inne kierunki? Psychoanaliza, gestalt, psychoterapia głębi, psychoterapia egzystencjalna są do siebie mniej więcej podobne. Podejścia behawioralne, terapia poznawczo-behawioralna, NLP, programowanie neurolingwistyczne – te podejścia są bardziej skoncentrowane na działaniu (boisz się – idź i zrób; jesteś niespokojny – przestań robić, a stanie się to mniej niespokojne). To działa na niektórych ludzi, komuś pomaga. Hipnoza na ogół zajmuje osobną niszę, choć gdzieś przecina się z behawiorystyką (badanie punktowe). Jestem skłonny wierzyć, podobnie jak wielu moich klientów, że zarówno podejście behawioralne, jak i hipnoza "odlatują" - nadal chcesz dogłębnie zrozumieć swoją psychikę, traumy, uświadomić sobie sytuacje traumatyczne i świadomie wymyślić, co robić jeśli te doświadczenia pojawią się ponownie. Psychoanaliza, psychoterapia gestalt i głębia bardzo dobrze sprawdzają się w przypadku retraumy - tutaj jak najgłębiej badamy wszystkie aspekty problemu i reakcji ludzkiej psychiki. Oto kolejny przykład związku między kierunkami – jeden z twórców podejścia Gestalt w przestrzeni rosyjskojęzycznej, Daniił Chłomow, był w przeszłości behawiorystą.

W naszych czasach wszystko jest tak splecione i splecione, że trudno jest znaleźć granice. Żyjemy w stuleciu psychologii zintegrowanej i psychoterapii – każdy mniej lub bardziej z powodzeniem praktykujący psychoterapeuta zna przynajmniej 2 kierunki (ewentualnie trzy). Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że choć jestem przeciwnikiem podejścia behawiorystycznego, to jednak okresowo daję klientom zadania typu „bierz i zrób” i to działa bardzo dobrze. Dlatego tak ważna jest umiejętność żonglowania kierunkami.

Z którym specjalistą lepiej się skontaktować, jaki kierunek wybrać, czy to nie jest ze sobą sprzeczne? Odpowiedź jest prosta – jak mogą zaprzeczyć, skoro wszystko wyszło z psychoanalizy? Moim zdaniem nie ma sprzeczności nawet w ezoterycznym kierunku czy religii, w astrologii czy wedyjskich zasadach! Wszystkie kierunki są ze sobą powiązane, w każdym gatunku jest ziarno prawdy psychologicznej. Wiele punktów zapisanych w Biblii jest dość współmiernych z ważnymi czynnikami psychicznymi. Inną rzeczą jest to, jak to wszystko czytamy! Naucz się czytać proporcjonalnie do siebie, ponieważ nawet wysokiej jakości, głęboką literaturę psychoanalityczną można czytać, przechodząc odpowiednio przez traumatyczną percepcję i zniekształcając informacje, postrzegając wszystko nie do końca. Trudno jednak teraz powiedzieć, co jest dobre, a co złe - każda osoba powinna mieć swoje własne zasady.

Jeśli wybierzesz psychoterapeutę, nie rozłączaj się z kierunkiem, wybierz osobę, która Ci się podoba - z przyjemnością go słuchasz i słyszysz, chcesz się otworzyć. Jest coś w jego twarzy lub wyglądzie, co wywołuje reakcję w twojej duszy, czujesz, że mógł cię poczuć i usłyszeć. Zwróć uwagę na wewnętrzne chwile, na swoją percepcję zmysłową. Oczywiście w biurze możesz być zawiedziony – oczekiwałeś, że osoba dobrze cię wysłucha, ale dużo mówi, a ty chcesz odwrotnie.

Spróbuj głośno wyrazić swoje pragnienia, nie wyszło - może to nie twoja osoba. Spójrz dalej - co najmniej 1-2 wstępne konsultacje są uważane za normę. Na przykład przy wyborze psychologa znajomi ominęli 3-4 specjalistów przed podjęciem ostatecznej decyzji. Tak, z jednej strony to ryzyko i pieniądze - nie jest to przyjemne, że wydałeś pieniądze na 1 konsultację, ale to nie tylko to! Po pierwsze, chcesz mieć świetnego terapeutę. Po drugie, mimo wszystko opowiedziałeś się, powiedziałeś coś o sobie i tym samym usunęłaś część stresu ze swojej psychiki, a to jest również ważne dla twojego ciała.