Śpiew W Blackthorn: Trauma

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Pamięć jest bardzo selektywna. A nieświadomość to na ogół podstępna otchłań wspomnień różnej wielkości. Tu jedziesz w ciepły wiosenny dzień, ptaki śpiewają, biedronka usiadła na okularach, puszyste chmury biegną po błękitnym niebie i życie jest piękne. I nagle ogarnia Cię wspomnienie ostatniego związku. Jak przynosił kawę do łóżka, jaki był uważny. Tak jak zrobiłam masaż stóp po długim biegu na szpilce. Tutaj siedzisz w swojej ulubionej kawiarni i planujesz kolejne wakacje, a na kolejnym slajdzie już razem spotykacie wschód słońca, owinięci puszystym kocem. A potem raz - i związek zniknął. I nie jest tak ważne dlaczego. Skończyły się i bardzo bolało. I we wspomnieniach wypłynęły, ponieważ zapach tak znajomych duchów bezdusznie wdarł się do świadomości.

Albo oto imię Ksyusha. To jest pospolite imię, nic takiego. Ale za każdym razem, gdy kobieta przedstawia się pod tym imieniem, jej serce się kurczy. Ponieważ to z Ksyushą jej mąż miał romans trwający dwa lata. Piękny romans z kwiatami, romantyczne wyjazdy i kolacje, podczas gdy Ty odchodzisz od trudnego porodu i zmagasz się z depresją. Brudnej bielizny nie można było prać ze wspólnej chaty, dyskutowaliście o wszystkim ze sto razy, on wszystko sobie uświadomił i teraz nie ma powodu do wątpliwości, a on po prostu uwielbia swoją córkę. Ale czasami serce wciąż skacze.

Tutaj entuzjastycznie opowiadasz przyjacielowi o swoich wakacyjnych planach, pamiętając jednocześnie, jak romantyczne były twoje ostatnie wakacje. A w odpowiedzi słyszysz prawie suche „bardzo się cieszę, że dobrze wypoczniesz)”. I bez pytań i wyjaśnień, bez lawiny emocji w odpowiedzi. A źle zamocowana szyba w wewnętrznej ramie okna zaczyna coraz głośniej grzechotać: nie jest zainteresowana, myśli tylko o sobie, samolubna! W rzeczywistości może być wiele powodów powściągliwej reakcji. Od zmęczenia i braku zasobów wewnętrznych po obecność poważniejszych problemów. A gdyby ta reakcja nie wpadła w twoją osobistą strefę turbulencji, byłabyś w stanie to zauważyć. Ale tutaj stoisz, zaskoczony taką totalną obojętnością, i nawet nie rozumiesz, co dokładnie spowodowało ucisk w gardle i łzy.

Tak działa trauma. Zwykle bez wypracowania można go jakościowo pokryć obronami i przez lata spokojnie siedzieć w kącie, nie wykazując żadnych oznak życia. I nagle coś ją dotyka, trauma, a ona kwitnie tak gwałtownym kolorem, że oślepia jej oczy. Każda myśl kiedyś związana z tą traumą, każde uczucie i fizyczne doznanie przebija się na powierzchnię gęstą, rozżarzoną lawą. O jakiej samokontroli możemy mówić, gdy serce jest ściśnięte w imadle?

Czasami trauma powtarza się z godną pozazdroszczenia konsekwencją. Zmienia się sceneria i postacie (chłopak, kolega, dziewczyna, kasjer w sklepie), ale rdzeń pozostaje niezmieniony. Być może będzie się powtarzał, dopóki nie zostanie „przepisany”. Być może znajomy już ból kryje w sobie zupełnie inny ból, silniejszy i straszniejszy, z którym nie wiadomo, jak sobie poradzić.