2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52
Tak stało się historycznie, że powszechnie przyjmuje się, że mężczyźni są bardziej zamknięci w związkach. Nie lubią tych wszystkich szczerych rozmów, unikają odpowiedzi, nie dają się pielęgnować, okazują słabość. A kobiety, które pełnią rolę strażników domu, są bardziej zdolne do dialogu i emocji
Czas wyeliminować ten stereotyp. Podczas mojej praktyki spotkałem się z wieloma różnymi rzeczami, a kobiety po prostu lubią unikać odpowiedzi, gdy rozmowa jest dla nich nieprzyjemna, nie chcą się otwierać i dyskutować o tym, co się dzieje.
Dlaczego to się dzieje?
1 - Pozdrowienia z dzieciństwa. Przykład rodziny, gdy dziecko z roku na rok obserwuje takie zachowanie swoich rodziców, mimowolnie powtarza ich los. Jeśli rodzice sądzą, że twoje uciszenie problemów pozostaje niewidoczne dla dzieci, to głęboko się mylisz. Dziecko może nie wszystko rozumie, ale doskonale czuje, że coś się dzieje. Wyciszanie problemu zatruwa Twoje życie i traumatyzuje Twoje dziecko
2 - Dorastanie. Rodzice próbują wyłudzić od dziecka informacje. A kiedy słyszą odpowiedź, która im się nie podoba, zaczynają go besztać. Jest podwójna trauma, najpierw rodzice udają, że są twoimi przyjaciółmi, dowiadują się prawdy, a potem karzą za twoją szczerość. A potem są zakazy oparte na sytuacji: nie komunikujesz się już ze swoją firmą, bo rodzicom się to nie podoba, albo nie robisz muzyki, bo w opinii mamy i taty źle na ciebie wpływa
3 - Nie akceptowanie emocji. Dzieje się tak, jeśli miałeś to w poprzednim związku lub wszystko zaczęło się w tym. Na przykład dzielisz się swoimi emocjami ze swoim partnerem: źle się czujesz lub martwisz się o jego chłód (nie będzie się publicznie przytulał). Ale zamiast jakiejś adekwatnej reakcji, widzisz jego gniew. Zamiast pomóc rozwiązać problem, zaczyna się skandal, kłótnia. Co się potem dzieje? Zgadza się, zamykasz. Czy ma sens mówienie czegoś, jeśli nie ma innego wyjścia niż przeklinanie?
Niechęć do otwarcia się najczęściej wynika ze strachu. Ufam, powiem ci coś, ale mnie nie zrozumieją, albo źle mnie zrozumieją. Z mojego doświadczenia w konsultacjach, następne miejsce zajmuje panika „jeśli się do czegoś takiego przyznam, wszyscy uznają mnie za słabego”. Na trzecim miejscu jest wstyd. To bardzo destrukcyjna emocja, której nie można usunąć. Jeśli z poczuciem winy można sobie jeszcze jakoś poradzić „powiedz mi, jaka jest moja wina, postaram się to naprawić”, to ze wstydem ta metoda nie zadziała. Wstyd sprawi, że znikniesz, schowasz się, uciekniesz
Wstyd jest najgorzej tolerowany przez człowieka, nie tylko emocjonalnie, ale i fizycznie. Zatruje twoją egzystencję, sprawi, że wycofasz się w siebie i tym samym go unikniesz. Jak powstaje wstyd? Na przykład twój partner przychodzi i mówi, że nie czuje się w związku tak samo jak wcześniej, teraz wszystko się pogorszyło. I rozumiesz, że już go nie uszczęśliwiasz, natychmiast zaczyna się samobiczowanie, w wyniku czego pojawia się uczucie wstydu. Czasami człowiek próbuje się bronić, nie biorąc odpowiedzialności za swoje czyny „wiesz, kim jestem, wybrałeś”
Jak rozwiązać ten problem?
Pomogą ci pozytywne opinie, samoujawnienie i szczerość drugiej osoby. Trudno oczekiwać od partnera szczerości, jeśli sam jej nie dajesz. Dlatego zacznij od siebie, mów, spowiadaj się, dziel się. Zwrot „podziel się ze mną swoim najskrytszym, zrozumiem cię lepiej i w końcu oboje będziemy szczęśliwsi” bardzo pomaga w nawiązaniu dialogu. Naturalnie żadnych agresji, wyrzutów i oskarżeń, dziel się i nie załatwiaj spraw. Mały sekret, jeśli będziesz mówić powoli, powoli, to nie stracisz kontroli nad emocjami i nie mów za dużo. Rozmówca nie odczuje niebezpieczeństwa i nie będzie się bronił, dialog się ułoży. Wprowadź tabu do wyrażenia „unieszczęśliwiłeś mnie” i zastąp „Czuję się nieszczęśliwy, ponieważ rzadko cię widuję”. Informacje zostały zgłoszone, a nie oskarżone, wspólnie znaleźliśmy wyjście z sytuacji - wszystko jest na plusie. Korzystaj z szablonów, które działają „Obawiam się, że jeśli nie będziemy rozmawiać o naszym problemie, staniemy się jeszcze bardziej odlegli. Kiedy zamykasz, czuję w sobie zwątpienie i niepewność. Gdybyśmy mogli częściej rozmawiać o poważnych rzeczach, czułbym się pewniej i szczęśliwszy.”
Zalecana:
Jak Rozmawiać Z Dupkami: Porady Znanego Psychiatry Marka Goulstona
Instrukcje postępowania z ludźmi nie do zniesienia, jak postępować z ludźmi, którzy zagrażają biznesowi. Autor wyjaśnia, jak przejąć kontrolę nad irracjonalnymi ludźmi i jak radzić sobie z lekkomyślnymi klientami, manipulacyjnymi kolegami i szalonymi szefami.
Pseudobliskość. Jak Zostać Z Kimś Zupełnie Sam?
Prawdziwa intymność zaczyna się od dialogu. Nie z uroczymi uściskami, pocałunkami i polubieniami na Facebooku. I nawet z czułymi słowami skierowanymi do rozmówcy. Rozpoczyna się wtedy, gdy może zaistnieć dialog – czyli tam, gdzie każdy może słyszeć i być słyszanym przez innych.
Jak Prawidłowo Rozmawiać Z Dziećmi I Nastolatkami O Seksie?
Za wprowadzenie i rozrywkę publiczności - sprawy z mojej praktyki. (wszystkie nazwy, szczegóły i inne szczegóły zostały zmienione - pozostała esencja). Pamiętam, że podekscytowana mama chłopca przychodzi do mnie na konsultację: dziecko ma 12 lat, ale zakochał się i opuszcza lekcje.
Jak Rozmawiać Z Dzieckiem O śmierci
Jako psycholog rodzinny często spotykałem się z pytaniem: „Czy powinienem powiedzieć dziecku o śmierci bliskiej osoby?” I czysto teoretycznie wiedziałem, że to konieczne. Wyjaśniła rodzicom, jak zrobić to lepiej, żeby nie przestraszyć dziecka.
Jak Rozmawiać Z Dzieckiem O Uczuciach?
Nie musisz specjalnie uczyć swojego dziecka mówienia, w zasadzie nauczy się mówić, naśladując ciebie. Ale jeśli we wczesnym dzieciństwie nie pokazałeś dziecku, czym jest język emocji, to będzie musiało się tego nauczyć w bardziej dojrzałym wieku, jako nieznany wcześniej język obcy.
