Wiadomość Rodzicielska. Jak Brzmi Głos W Głowie Twojego Dziecka?

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Głos, którym teraz rozmawiamy z naszym dzieckiem, pozostanie z nim na zawsze.

Tym głosem będzie mówił do siebie, stając się dorosłym. Wszelkie wyrzuty, moralizatorstwo, nasze niezadowolenie z niego będą traktowane jako podstawa jego własnego stosunku do siebie.

To, czy będzie w stanie się utrzymać, pocieszyć, czy będzie miał stanowczą wiarę we własne siły, jak dobry będzie dla siebie i czy w ogóle będzie mógł być dla siebie miły, zależy od tego, kim jesteśmy mówiąc mu teraz.

Głos matki, postawa matki, wymagania i oczekiwania matki – oto to rodzicielskie „ja”, które przez całe życie będzie pełniło rolę „sumienia” i stanie się „wewnętrznym krytykiem” dorosłego. Od nas zależy, czy ten krytyk będzie wsparciem, czy inkwizytorem.

Słowa rodzicielskie i wyobrażenie mamy i taty o nim dla dziecka to absolutna prawda. Jakby sam Bóg powiedział mu raz na zawsze, kim jest i kim jest.

Bardzo trudno jest przerobić rdzeń osobowości wyznaczony przez rodziców, przemalować go na inny kolor. A im więcej min i czarnych, odbijających się echem dziur ciągnących się w przepaść, tym trudniej człowiekowi polegać na sobie.

Wiara i wsparcie mamy, uznanie taty dla bezwarunkowej urody i wdzięku jej córki składają się na kobiety spokojne i pewne siebie.

Rolą ojca w życiu dziewczynki jest wspieranie i docenianie jej doskonałości. Dla dziewczynek tata jest idealnym mężczyzną. Nieosiągalny ideał. Mądrość ojca polega na kochaniu żony i córki, ale na różne sposoby. Być parą z żoną, kochankami, dwojgiem ludzi, którzy się kochają. To zgodnie z tymi relacjami, widocznymi w dzieciństwie, dziewczyna zbuduje swoją rodzinę.

A w córce pokładać wiarę w to, czego nie można się oprzeć. Wstawiaj się w słowa. Córka widzi swoją kobiecość oczami ojca. Jego opinia jest opinią całej męskiej połowy ludzkości. Uznanie jej urody i kobiecości oraz bezwarunkowe wsparcie buduje głębokie poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie.

Wiara mamy w syna, w jego odwagę i niezależność, a jednocześnie bezwarunkowe wsparcie, gdy potrzebuje pomocy; Szacunek i uznanie taty tworzy rdzeń osobowości. Głębokie uczucie bycia silnym, spełnionym, prawdziwym. To daje wsparcie i stabilność. Niewzruszone przekonanie, że świat Cię kocha i zawsze będzie Cię wspierać.

Co pozostanie z naszymi dziećmi, gdy nas już tam nie będzie?

Nasze głosy, słowa, które do nich mówiliśmy w dzieciństwie.

Nasze ulubione zwroty. To, co powtarzaliśmy z dnia na dzień. To, co powiedzieliśmy z wściekłością i rozpaczą, z wielkiej miłości i chęci ochrony.

To, co powiedzieliśmy z naszej bezradności. To, co nam powiedziano, i powtarzamy bez wahania, bez zagłębiania się, bo tak trzeba, tak się wszyscy wychowują.

To na tych słowach, wypowiadanych przez nas z zapałem i zapałem, w całkowitym przekonaniu o Jego sprawiedliwości, nasze dziecko będzie polegać, gdy dorośnie.

**************

Niedawno moja ośmioletnia córka spóźniła się ze szkoły. Na drugiej zmianie jest już ciemno i zapomniała telefonu w domu. Koleżanka córki, z którą wracała, zostawił ją, by przy wejściu czekała na jakiegoś chłopca.

Przebiegłem nocną dzielnicę, mając nadzieję, że w głębi placów zabaw dostrzeżę białe rękawy jej blezera. Odległość od domu do szkoły w normalnych czasach jest niewielka, ale w tamtym momencie wydawała mi się niezrozumiale ogromna, jak ocean, w którym nigdy nie mogę znaleźć mojej córki.

Kiedy wróciłem, w domu czekała na mnie przerażona córka. Najstarszy syn, któremu kazano rzucić się na poszukiwania, spotkał ją z drugiej strony domu.

Myślę, że moja córka była tak samo przerażona tym, co się stało, jak ja. Była gotowa powiesić na sobie wszystkie psy, napiętnować się we wszystkich grzechach śmiertelnych, jako osoba, która nigdy nie zasługiwałaby na przebaczenie.

Przemówienie do niej, dobranie każdego słowa wymagało ode mnie ogromnego wysiłku. Aby wyjaśnić, dlaczego tak się boję, czego naprawdę się boję. Wyjaśnij bez przerażenia i opowieści rodzicielskich, ale tak, jakbym mówiła do siebie.

Powiedziałem, że jest mądra i wszystko z nią w porządku, a jej zachowanie mnie przerażało. Mam wielką nadzieję, że nasza rozmowa pomoże jej stać się dorosłym Bole, a gdy znów będzie musiała podjąć decyzję, będzie mogła wszystko przeanalizować i naprawić.

*******************

Nie możemy postawić na słomkę w każdej sytuacji, która może przydarzyć się dziecku. Ponadto rodzice są pełni absurdalnych, całkowicie irracjonalnych lęków. A w naszym dążeniu do ochrony zabijamy wszystkie żywe istoty.

Wszystkie orędzia rodzicielskie, które dla dorosłego stają się murem nie do pokonania, zostały wypowiedziane z wielkiej miłości i w jednym celu – aby chronić

Moja praca to rozmowa z dorosłymi. Wspieraj, pomóż to rozgryźć i znaleźć wyjście.

A czy wiesz, na co ludzie się natykają, gdy nie mogą zrobić kroku, robią najgłupsze rzeczy, zwalniają i zatruwają swoje życie w każdy możliwy sposób?

Do wiadomości rodziców.

Tym jesteś i kim jesteś. Na co cię stać, a na co nie. Niezależnie od tego, czy masz inteligencję, piękno, talent, czy nie.

Bardzo długo patrzymy na siebie oczami naszych rodziców. I to im, będąc już dorosłymi, udowadniamy, że możemy, osiągniemy i staniemy się. Niektórzy z nas przeżywają dzięki, a niektórzy wbrew.

Nie jesteśmy wszechmocni, ale dla dzieci jesteśmy bogami. I to na naszych przesłaniach nasze dzieci będą polegać przez całe życie.