Mentalizacja I Psychosomatyka. Pierre Marty

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Jesteśmy jednostkami, które często ulegają pewnemu pobudzeniu z powodu naszych instynktów i popędów. Zdarzenia i sytuacje, w których się znajdujemy, mniej lub bardziej ważni, wpływają na naszą afektywność i prowokują te podniecenia, którym należy dać wyzwolenie lub ujście. Głównymi możliwościami wyjścia i rozładowania są z jednej strony praca umysłowa nad przepracowaniem odczuwanego pobudzenia, z drugiej strony zdolności motoryczne i sensoryczne, w różny sposób związane lub niezwiązane z pracą umysłową. Generalnie można przyjąć, że gdy podniecenie, które w nas występuje, nie rozładowuje się lub nie znajduje wyjścia, kumuluje się, prędzej czy później wpływając patologicznie na aparat somatyczny. W szczególności skupię się na sposobie wyjścia, przedstawianym inaczej dla każdego, biorąc pod uwagę dynamikę naszego aparatu umysłowego w moim nieustannym zadaniu wypracowywania naszych pobudzeń. W tym celu za każdym razem pokrótce rozważę następujące tematy:

- Pojęcie mentalizacji, odwołujące się do naszych wyobrażeń, do naszych wyobrażeń mentalnych, a także ich dynamizmu.

- Postępująca organizacja reprezentacji podczas rozwoju indywidualnego.

- Przyczyna fundamentalnej niewystarczalności przedstawień i niemożności ich użycia, co stwarza przeszkody dla pracy umysłowej.

- Główne kliniczne formy mentalizacji, czyli ich klasyfikacja semiologiczna.

- Wyjaśnienia niezbędne do lepszego zrozumienia indywidualnej ekonomii zachowań i konfliktów.

- Związki różnych form mentalizacji z głównymi procesami somatyzacji.

Mentalizacja

Pojęcie mentalizacji powstało w latach 70-75 [XX wiek]. Mentalizacja zajmuje się parametrami aparatu psychicznego, które do tej pory nie były przedmiotem specjalnych badań. Parametry te odnoszą się do ilości i jakości reprezentacji mentalnych jednostki.

Reprezentacje mentalne stanowią podstawę życia psychicznego każdego z nas. Zwykle na przykład w ciągu dnia dostarczają nam tego, co nazywamy fantazmatami. Jednak w nocy [reprezentacje psychiczne] dostarczają elementów do snów. Reprezentacje pozwalają na realizację skojarzeń idei, myśli i wewnętrznej refleksji. Są również stale używane w naszych bezpośrednich lub pośrednich relacjach z innymi.

Tak więc trzymam w rękach na przykład chusteczkę. Pamiętam, że podarowała mi go moja kuzynka, która dziś zmarła. Wtedy zaczynam myśleć o śmierci kuzyna, o który zabiegali jego koledzy. Jestem im bardzo wdzięczny za pomoc podczas jego choroby. Myślę też o mojej rodzinie, którą właśnie widziałem na prowincji i czuję pewną winę, zwłaszcza że nie odwiedziłem wdowy po kuzynie. Nie miałem na to czasu. Na pewno zrobię to latem przyszłego roku.

Przykład ten wydaje się słuszny, ponieważ oferuje realną percepcję, która jest przedłużana poprzez reprezentację, a ta reprezentacja jest powiązana, poprzez skojarzenia idei i wewnętrznego rozumowania, pełnego uczuciowości, z przeszłością, jak również z przyszłością, która dotyczy relacji z innymi osoby.

Psychiatrzy doskonale zdają sobie sprawę z roli reprezentacji, ich elementarnej [składnikowej] roli w halucynacjach, które bezpośrednio o nich świadczą, oraz bardziej złożonej roli w stanach urojeniowych, kiedy wewnętrzne powiązania między różnymi typami reprezentacji, różnymi w czasie, tworzą nową organizację psychiki.

Lekarze potrafią również docenić rolę reprezentacji, na przykład gdy pacjent opowiada im historię swojej choroby. Ta historia może okazać się sucha, mało reprezentatywna, jeśli weźmie się pod uwagę tylko patologiczne fakty i ich przepisanie; i przeciwnie, może być bogaty, gdy jakikolwiek patologiczny przypadek (jeśli to konieczne z pomocą konsultanta) wiąże się z afektywnymi wydarzeniami danych okresów.

Mentalizacja dotyczy więc ilości i jakości reprezentacji w danej jednostce. Koncepcja ta, która ujrzała światło dzienne dzięki francuskim specjalistom psychosomatyki, głównie psychoanalitykom, była stopniowo formułowana w przyszłości w wyniku ich regularnych spotkań (w trakcie wywiadów wstępnych i w psychoterapii) z licznymi pacjentami somatycznymi różnego rodzaju.. Charakterystyki i różne defekty w funkcjonowaniu psychicznym badanych, w zwyczajnych czasach, czy podczas chorób somatycznych, okazały się rzeczywiście odmienne od tych, które były charakterystyczne dla neurotyków badanych przez psychoanalizę.

Mentalizacja nie była celem pracy Freuda, a jedynie do tego stopnia, że interesowały go pewne patologiczne organizacje, które obfitowały w jego czasach: nerwice psychiczne [psychoneurozy]. W klasycznych nerwicach psychicznych reprezentacje mentalne mają dość bogaty zespół. Ich ilość i jakość nie przykuwają więc zbytniej uwagi.

Jednak bez odkryć i osiągnięć Freuda dotyczących funkcjonowania psychicznego i bez określenia jego miejsca i bez przypisania przez niego, począwszy od 1915 roku, pierwszego tematu, który definiuje „przedświadomość” jako miejsce, w którym pojawiają się dokładnie reprezentacje, pojęcie mentalizacji z pewnością nie pojawi się.

Postępująca organizacja reprezentacji

Reprezentacje polegają na przywoływaniu pierwotnych percepcji, które są odciśnięte w pamięci i pozostają w śladach pamięciowych. Uchwyceniu percepcji i późniejszemu ich przywołaniu towarzyszą najczęściej przyjemne lub nieprzyjemne tony afektywne.

„Przedświadomość” wskazuje na miejsce wyobrażeń i powiązania tych wyobrażeń ze sobą.

Psychoanaliza zajmuje się reprezentacjami rzeczy i reprezentacjami słów.

Reprezentacje rzeczy przypominają doświadczane rzeczywistości porządku zmysłowo-percepcyjnego. Wywołują skojarzenia czuciowe i percepcyjne, a także behawioralne (np. robienie czegoś w określonej kolejności). Mogą być kojarzone z afektami, ale same w sobie nie odpowiadają skojarzeniom idei i nie są zdolne do mobilizacji z aparatu umysłowego.

Reprezentacje słów powstają z percepcji mowy innych, od najbardziej elementarnych do najbardziej złożonych. Na początku porządku zmysłowego wyobrażenia słów są także wyobrażeniami rzeczy. Stopniowo opuszczają ten status reprezentacji rzeczy podczas indywidualnego rozwoju.

Rodzą się z komunikacji z matką, następnie wspierają i organizują komunikację z innymi osobami, stopniowo umożliwiając komunikację z samym sobą: mówimy o wewnętrznych refleksjach.

Reprezentacje słowne stanowią podstawową podstawę skojarzeń idei.

Zazwyczaj reprezentacje słów kojarzą się z reprezentacjami rzeczy i razem tworzą system przedświadomości.

Na przykład pewna „lalka”, która początkowo dla niemowlęcia jest postrzegana jako rzecz widzialna i namacalna, stopniowo nabiera afektywnego znaczenia „dziecka”, a później dla nastolatka i dla osoby dorosłej znaczenie metaforyczne „seksualnej kobiety”. Cały ten zespół jest odciśnięty w przedświadomości.

Powinieneś wiedzieć, że przeciwnie, przy możliwej dezorganizacji przedświadomości, w patologii reprezentacje słów mogą zostać zredukowane do reprezentacji rzeczy, tracąc większość afektywnych, symbolicznych i metaforycznych składników, które nabyły podczas rozwoju.

Słowo „lalka” będzie wtedy mogło przywołać tylko „dziecięcą zabawę” na dany temat.

Ogólnie rzecz biorąc, sny nocne dobrze oddają w tej chwili przynajmniej jakość wyobrażeń danej osoby. Czasami te sny składają się tylko z przedstawień codziennych rzeczy, nie odbiegając od rzeczywistości faktów już zrealizowanych lub tych, które jeszcze nie zostały zrealizowane. Wcale nie dają podstaw do skojarzeń idei. Innym razem, nawet na podstawie prostych obrazów, są w stanie otworzyć drogę dla mnogości skojarzeń idei przeładowanych afektami czy symbolami, a następnie ulegając, poza ich jednoznaczną treścią, odkrywaniu ich ukrytej treści, ich realnej oznaczający.

Mówiłem już kilka razy o ilości i jakości psychicznych reprezentacji przedświadomego systemu.

Ich liczba związana jest z kumulacją warstw przedstawień w różnych okresach rozwoju jednostki, przede wszystkim od wczesnego dzieciństwa do późniejszego. Widzieliśmy przykład kumulacji znaczeń słowa „lalka”.

Ich przedświadoma jakość to jednocześnie:

- W wolności swoich wspomnień.

- W dostępności, swoboda ich związku, gdy są pamiętane, z innymi przedstawieniami tego samego okresu (inne okoliczności rodzinne z dzieciństwa, w których była np. zabawa lalką) lub z innych okresów (np. trzy kolejne znaczenia słowa „lalka”), zespół dostarczający najbogatszych skojarzeń.

- W niezmienności poprzedniej dostępności; Jednak trwałość ta może zostać chwilowo przerwana lub poważnie podważona przez unikanie lub tłumienie reprezentacji, które jednak zostały nabyte przez dezorganizację przedświadomego systemu.

Niedostateczność i niemożność wykorzystania reprezentacji

Naturalny niedosyt przedstawień ma swoje korzenie na samym początku rozwoju tematu.

Wynika to z:

A - Albo z wrodzonych, albo przypadkowych niepowodzeń funkcji sensomotorycznych dziecka, funkcji, które stanowią percepcyjną podstawę reprezentacji. Na przykład z powodu obecności problemów ze wzrokiem, słuchem lub ruchem.

B - Albo z funkcjonalnej awarii matki tego samego rzędu, co poprzednie. Można rozumieć, że matka, która jest mniej lub bardziej głucha lub na przykład niewidoma, nie jest w stanie zapewnić wystarczającej komunikacji ze swoim niemowlęciem lub małym dzieckiem.

B - Albo z powodu nieadekwatności lub dysharmonii afektywnego wsparcia dziecka przez matkę, a jest to przypadek znacznie częstszy. Znajdziemy tu wiele problemów, jakie stwarzają zarówno matki chore somatycznie, jak i matki cierpiące na depresję, bardzo wzburzone, autorytarne lub obojętne, a także problemy, które pojawiają się w rodzinach wielodzietnych, w których matka nie do końca radzi sobie ze swoją złożoną funkcją.

We wszystkich tych przypadkach na różnych poziomach progresywnego rozwoju niemowlęcia, następnie małego dziecka (czuciowego, ruchowego, afektywnego, werbalnego) i wreszcie w sektorze organizacji reprezentacji występuje niedobór, deficyt lub nieadekwatność przyswajanie reprezentacji słów związanych ze znaczeniami afektywnymi i symbolicznymi.

Tego niedoboru lub niedostatku nie można później naprawić spontanicznie. Te [niedociągnięcia i braki] są również bardzo trudne do skorygowania, nawet podczas prawdopodobnie specjalistycznych rodzajów psychoterapii.

Należy zauważyć, że defekty te zasadniczo różnią się od tych występujących u oligofreników. Mogą istnieć jakieś nadbudowy mentalne, czasem bardzo rozwinięte, na przykład intelektualne.

Niedostępność nabytych oświadczeń.

Chodzi o unikanie lub tłumienie reprezentacji mentalnych, zjawisk, które czasami bardzo trudno odróżnić od siebie, lub o dezorganizację umysłową.

Ich pochodzenie wiąże się zwykle z trzema przyczynami:

A - Możemy mówić o szczególnie ostrym lub nieprzyjemnym zabarwieniu afektywnym niektórych wyobrażeń wczesnego dzieciństwa i dzieciństwa, które mogłyby zagrozić wyobrażeniom odpowiadającym tym wyobrażeniom.

Nie tylko zaangażowane reprezentacje podlegają następnie unikaniu (nie można o tym myśleć) lub tłumieniu, ale unikanie i tłumienie rozprzestrzenia się jak plama oleju na całą sieć innych reprezentacji, które są afektywnie powiązane z poprzednimi.

W tym przypadku mechanizmy wypierania (od przedświadomego do nieświadomego) wydają się nie być naruszone, ponieważ sieć afektowanych reprezentacji nie pozostawia miejsca na to, co nazywamy odstającymi, pochodnymi nieświadomości w różnych aspektach, ponieważ cała ta sieć te przedstawienia mogą w pewnych okolicznościach pojawić się ponownie w całości… by później zniknąć.

B - Możemy też mówić o konfliktach, które zderzają przedstawienia obciążone dużym obciążeniem, z instynktów lub z popędów, z mniej lub bardziej wczesnymi formacjami mentalnymi, porządkiem idei, które mają efekt cenzury. Pojawienie się bezpośrednio lub pośrednio erotycznych i agresywnych reprezentacji w systemie przedświadomości i w świadomości jest najpierw odrzucane, następnie [reprezentacje] są tłumione i modyfikowane w swojej naturze, w warunkach opisanych przez Katrina Para, które krótko streszczę:

- Na początku nie pojawiają się już zespoły wyobrażeń i związanych z nimi afektów.

- W późniejszym czasie, w różnych odległościach od poprzedniego, w zależności od przypadku, reprezentacje mogą pojawiać się ponownie w swojej elementarnej formie opisowej, ale już pozbawione tych afektywnych znaczeń, które im towarzyszyły na początku, czyli bez możliwości udziału w skojarzeniach idei życia psychicznego.

Należy pamiętać, że tłumienie wyobrażeń psychicznych z reguły łączy się z tłumieniem zachowań zawierających identyczne zarzuty ze strony instynktów lub popędów o charakterze erotycznym lub agresywnym.

B - Wreszcie możemy mówić o dezorganizacjach psychicznych, w których obserwuje się następujący wzór: wiadomo, że nadmiar pobudzenia zawsze prowadzi do dezorganizacji aparatu funkcjonalnego, który go postrzega. Ten nadmiar podniecenia uderza w aparat umysłowy, często na najbardziej rozwiniętym poziomie, jaki osiągnął, w tym, co uważa się za organizację genitalną Edypa.

W najlepszym przypadku w takich okolicznościach dokonuje się regresja (do tej koncepcji wrócę, gdy dotknę procesów mentalizacji i somatyzacji) do tych systemów życia, które wcześniej były odnotowane w ewolucji podmiotu, do systemów, które zwykle są zwane punktami fiksacji, i które tutaj powodują powstawanie symptomatologii psychicznej, nerwicowej (na przykład porządek ustny lub analny, pregenitalne etapy rozwoju indywidualnego); jednocześnie, jako całość, organizacja mentalna jako całość zachowuje swoje funkcjonowanie.

W najgorszym przypadku, gdy dotychczasowe systemy życia podmiotu nie zostały wystarczająco zaznaczone, nie można ustalić symptomatologii psychicznej, a sam aparat psychiczny ulega dezorganizacji (i wtedy widać, że nerwicowa organizacja psychiczna może być systemem obronnym przed prawdopodobieństwem). bardziej rozległej dezorganizacji). Pierwsze oznaki tej dezorganizacji są zawsze trudne do wykrycia, ponieważ są negatywne i dotyczą braku, niedostatku, składają się na nie:

- Depresja w dosłownym tego słowa znaczeniu [objawia się] spadkiem ciśnienia, spadkiem witalności, [depresja] nazywana zasadniczą ze względu na brak objawów pozytywnych (w szczególności brak objawów psychicznych).

- Zanik funkcjonalnego znaczenia przedświadomości. Reprezentacje słów, które wcześniej były zdolne do uczestniczenia w typowych dla podmiotu skojarzeniach idei w życiu psychicznym, nie są już spotykane.

W ten sposób, poprzez te różne procesy unikania, wypierania i dezorganizacji psychicznej, aparat umysłowy staje się niezdolny do przetwarzania pobudzeń, które z kolei nadal istnieją i kumulują się (nieświadomość odbiera, ale już nie przekazuje). Pomimo wcześniejszych nabytków przedświadomości (i pomimo wielkiej nadziei, jaką w tych przypadkach może dać psychoterapia), ponownie znajdujemy się w tym samym stanie psychicznej niestabilności funkcjonalnej, co we wskazanych na wstępie przypadkach głównych typów upośledzenia umysłowego. niniejszego paragrafu.

Główne kliniczne formy mentalizacji

W klinice pacjentów somatycznych, w zależności od jednostki, a dla części z nich, w zależności od momentów życiowych, zauważone różnice przejawiają się zarówno pod względem liczby, jak i jakości przedstawień.

A - Czasami przedstawienia wydają się być nieobecne.

Innym razem okazują się one zredukowane w swojej ilości (liczne wyobrażenia, które niewątpliwie istniały w różnym czasie, ale nie doprowadziły do pojawienia się przedstawień) i jakości (wracając do naszego przykładu, słowo „lalka” nigdy nie przypominało niczego innego niż dziecinna zabawa) …

Podmioty, w ten sposób ograniczone w swojej zdolności do myślenia, nie mają innych środków (i tylko wtedy, gdy mają ku temu okazję), poza działaniem wyrażanym w zachowaniu, w celu wyrażenia różnych egzogenicznych i endogenicznych pobudzeń, które przedstawia im życie.

Tak można by zdefiniować „nerwice zachowania”, a przy mniejszym ilościowym i jakościowym stopniu ubóstwa reprezentacji – „nerwice słabo zmentalizowane”.

Widzimy w tych grupach podmioty reprezentujące brak rozwoju przedświadomości, a także podmioty dotknięte dezorganizacją przedświadomości. Rozpoznanie różnicowe między dwoma formułami patogennymi jest czasami trudne do ustalenia podczas pierwszej konsultacji.

B - Muszę teraz powiedzieć kilka słów o dobrej mentalizacji.

Przejawia się to wyraźnie, gdy jednostki stale mają do dyspozycji dużą liczbę reprezentacji mentalnych, powiązanych ze sobą (podporządkowanych skojarzeniom wyobrażeń) i wzbogacanych w trakcie rozwoju licznymi znaczeniami afektywnymi i symbolicznymi.

Mowa tu o klasycznych „nerwicach psychicznych” [psychoneurozach] zidentyfikowanych przez Freuda, a także o „nerwicach dobrze umysłowych”, których objawy, mniej zorganizowane i mniej podtrzymywane niż w nerwicach psychicznych, a także bardziej kruche, okazują się być polimorficzny, zwiększający objawy psychiczne (obsesyjne, analne, fobiczne lub oralne), bardziej niż w nerwicach psychicznych, cechach charakteru i cechach behawioralnych.

B - Pomiędzy zespołem tworzonym z jednej strony przez „słabo zmentalizowanych neurotyków” a tym, co jest „dobrze zmentalizowanymi neurotykami”, z drugiej strony istnieje trzecia grupa jednostek, która ze względu na swoją wartość liczebną zasługuje na największą uwagę. Ta grupa składa się z tych, których nazywamy „neurotykami o nieokreślonej mentalizacji”. Prezentując „dobrą mentalizację”, jednostki wydają się być zdolne do reprezentacji i myślenia. A potem, posiadając „złą mentalizację”, ich wyobrażenia i myśli wykazują przygnębiający niedobór. Ich zdolność do zmiany ilości i jakości przedstawień bywa zdumiewająca.

Spotykamy się w tej grupie podmiotów, które przez dłuższy lub krótszy czas nie są w stanie posługiwać się nabytymi reprezentacjami, ze względu na unikanie lub tłumienie tych reprezentacji.

Niepewność co do mentalizacji wynika zarówno z ilościowej i jakościowej zmienności reprezentacji podmiotu, którą konsultant obserwuje bezpośrednio podczas wstępnego wywiadu, jak i z jego poczucia podobnych wariacji, które mogą sięgać skrajności, w poprzednim życiu podmiotu (okresy zasadniczej depresji). lub wskazane represje [tłumienie] reprezentacji i zachowań).

Z francuskiego przełożył G. David, wydanie naukowe - Cand. miód. Fusu LI