Wspólni Tytani

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Silni ludzie płaczą cicho. Nawet raczej milczy. Zamykają się samotnie w pokoju i tylko tam, przy braku dodatkowej pary oczu, mogą sobie pozwolić na chwile słabości i rozpaczy. Po cichu ocierają też łzy, biorą kilka głębokich oddechów i kontynuują swoje interesy. Bo wiedzą: poza sobą nie mają na kim polegać

Nie oznacza to, że osiedlają się w jaskiniach otoczonych skałami lub piaskami, są po prostu tak przyzwyczajeni do samodzielnego rozwiązywania swoich problemów od dzieciństwa. Poradzić sobie z nauczycielem, z czego brak snu nauczyciela, zaniżył ocenę bez wyjaśnienia. Walka z dziewczynami w nowej klasie, które nie chciały przyjąć niestandardowego nowego ucznia do swojego ustalonego standardowego zespołu. Słuchać i nie reagować na kpiny chłopaków, którzy śmiali się z krawata i koszuli, do których jesteście tak przyzwyczajeni od ostatniego liceum i którzy nie pasowali do ich idei bycia fajnym.

Silni ludzie to ludzie czynu. Nie na każdym kroku opowiadają o swoich planach zdobycia jednego miasta. Wykluwają swój pomysł, wizualizują, ważą swoje siły i przystępują do realizacji, pokazując niemal ostateczny rezultat. Nie mają czasu na bezczynną paplaninę i bezmyślne marnowanie energii.

Zawsze wiedzą, jak zobaczyć drugą stronę wiatru, znajdując przydatność w najbardziej beznadziejnych. Nie oddają się przedłużającej się panice, rozumowaniu z zimną krwią w chwilach burz słownych i burz emocjonalnych. Wiedzą, jak wspierać i słyszeć, bo wiedzą, jak to jest ważne. A także dlatego, że tak rzadko ktoś ich szczerze słyszy i wspiera.

Czasami bateria się wyczerpuje i kończy Ci się energia. Ponieważ liczba osób, które są w stanie położyć się na czas i przynieść kawę i paczkę marcepanów szybko zbliża się do zera, osoby te same się ładują. Wyłączają mózgi i pozwalają sobie, choć nie na długo, po prostu być. Oglądaj programy telewizyjne, czytaj bestsellery Dontsovej, przeglądaj kanały modnych blogerów i jedz frytki na noc. Oczywiście jakościowo skarżą się za to w sposób rodzicielski, ale to tylko niewielka cena za przeżycie.

Prawdopodobnie, gdyby tytani istnieli, wyglądaliby tak. Są w stanie wytrzymać prawie wszystko, to ultramaratończycy gotowi na pokonanie każdego dystansu, bo takim biegiem jest całe ich życie. Czasami wydaje się, że wcale nie są tytanami, że ich stopy są z gliny i zmyje je silnym strumieniem. Ale oni tylko odkurzają swoje żeliwne stopy, ocierają ciche łzy i ruszają dalej.

Wyrzucają sobie, że nie mogą być silniejsze ani słabsze, że nie mogą być lekkie i dźwięczne, że nie mogą nauczyć się odpuszczać sytuacji, a nawet, że rzekomo nie mogą być wystarczająco dorośli. Chcieliby przestać, ale nie mogą, bo oprócz „Citiusa, Altiusa, Fortiusa” istnieje jeszcze jedno motto! oni nie.

Najtrudniej jest przestać biegać. I chciałbym im powiedzieć, że bieganie cały czas wcale nie jest konieczne i czasami można przestać i po prostu być. Chociaż łatwiej to powiedzieć niż zrobić.. Fajnie by było, gdyby w pobliżu była osoba, która mogłaby się w ten sposób pokazać. Ale zbyt często nie było go tam, by uwierzyć w tę możliwość w rzeczywistości.