7 Oznak Psychologa Stosującego Przemoc: Jak Rozpoznać Nadużycie

2024 Autor: Harry Day | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:52

Są zawody, które w jakiś sposób wiążą się z zaufaniem, a więc z wrażliwością: pacjent jest narażony na lekarza, uczeń z nauczycielem, ofiara z ratownikiem, klient z psychologiem. A tam, gdzie jest podatność, jest druga strona medalu - władza. Tam, gdzie jest władza, zawsze istnieje niebezpieczeństwo jej nadużycia.

Nadużycie lub nadużycie, mogą przybierać różne formy – manipulacji, wykorzystywania do celów egoistycznych, wyzysku, przemocy i być różnego rodzaju – fizycznej, seksualnej, ekonomicznej, psychologicznej.

Niezależnie od opcji nadużycia, ma wspólne cechy:

- jesteś pod wpływem bez Twojej dobrowolnej zgody;

- ten efekt daje pewną korzyść oprawcy;

- ta interakcja traumatyzuje i niszczy dotkniętego nią.

Więc jak to może wyglądać?

1. Psycholog udziela lub stara się udzielić pomocy bez prośby klienta

Często robią to ci, którzy uważają się za psychologów, ale w rzeczywistości nimi nie są - gdzieś się nauczyli, ale nie pracują i uważają psychologię za „sposób na życie”. Jeśli nie jesteś czyimś klientem i proponuje się Ci „przeanalizowanie” swoich uczuć, oni uporczywie naciskają na Twoje punkty bólu, a jeśli odmówisz, oskarżają Cię o „opór” – nie ma to nic wspólnego z pomocą psychologiczną. Jest to pogwałcenie twoich granic i przemoc emocjonalna, a ty masz do czynienia ze sprawcą.

To samo dotyczy sytuacji, gdy pracujący psycholog zapomina, że nie ma go już w gabinecie i „leczy” wszystkich po kolei.

Z zastrzeżeniem zasad etyki i standardów zawodowych, praca psychologa rozpoczyna się dopiero wtedy, gdy klient o to poprosi lub wyrazi na to zgodę.

2. Psycholog narusza granice osobowości

Jeśli Twój psycholog wymaga od Ciebie odkrycia siebie i pełnego zaufania, na które nie jesteś gotowy; najeżdża terytorium, na które nie chciałbyś wpuścić; zachowuje się nietaktownie i bezceremonialnie; boli niepotrzebnie; wywiera presję, podnosi głos, obraża - to znaczy, że psycholog narusza granice Twojej osobowości i być może próbuje je zniszczyć. Pospieszne relacje oraz używanie siły i władzy są cechami sprawców.

3. Psycholog nie daje klientowi możliwości powiedzenia „nie”

Nie jesteś gotowy, aby porozmawiać na jakiś temat i poinformować o tym psychologa, ale on tego nie bierze pod uwagę, ale po prostu kontynuuje pracę w tym kierunku i nie omawia tego z tobą; prosisz o zatrzymanie, ale nie jesteś słyszany; nie zgadzasz się z psychologiem, a w zamian otrzymujesz złość, „karę” przez ignorowanie lub groźbę; Twoje poparcie swojego punktu widzenia wywołuje u psychologa irytację, złość lub agresję słowną.

Ignorowanie faktu, że drugi ma prawo do własnej opinii i swoich pragnień, a także kara za „umyślność” – jedno z głównych narzędzi sprawcy.

4. Psycholog aranżuje dla klienta emocjonalną „huśtawkę” lub emocjonalną „igłę”

Znaki te nie zawsze są oczywiste i łatwe do odróżnienia, ale są to ważne cechy charakterystyczne relacji między sprawcą a ofiarą: nieprzewidywalna przemiana dewaluującej krytyki i pochwały, miękkości i szorstkości, a także stawianie klienta na „igle” nagrody i głaskanie, połączone z groźbą utraty „najbardziej wyrozumiałego” specjalisty lub odrzucenia przez „najlepszą szkołę terapeutyczną” – działania, które pozwalają zaczepić osobę potrzebującą uznania, zaangażowania w coś i aprobaty, a tym samym sprawić, że niewolny i zależny.

5. Psycholog stosuje gaslighting

"Nie wiem, z czego jesteś niezadowolony. Spóźniłem się tylko pięć minut" - mówi psycholog i czujesz się winny, że jesteś zbyt wymagający.„Normalni ludzie nie czują tego, co teraz czujesz”, psycholog reaguje na twoje uczucia i zaczynasz wątpić w adekwatność swoich emocji. „Nie chcesz otwierać się przed grupą, co oznacza, że jesteś osobą arogancką, która nie umie budować relacji” i czujesz swoją niższość i wstyd.

Tak wygląda gaslighting – szczególna forma przemocy psychicznej, w której sprawca celowo zachowuje się tak, jakby ofiara nie była w porządku. Nawet dla osoby stabilnej emocjonalnie jest to poważny czynnik destrukcyjny - taki wpływ może spowodować zmianę postrzegania siebie i wątpliwości co do własnej normalności.

6. Psycholog nawiązuje lub dąży do nawiązania relacji seksualnej z klientem

Wydawałoby się, że na ten temat powiedziano już wszystko. Rzeczywista sytuacja pokazuje jednak, że trzeba o tym mówić i mówić.

Tak więc stosunki seksualne z klientem są niedopuszczalne. I o to chodzi. Nie ma jednego kierunku w psychologii, który pozwalałby na intymną relację z klientem. Przeprowadzono wiele badań potwierdzających poważną szkodę, jaką taki związek może wyrządzić klientowi. Co więcej, uważam, że nie ma ani jednego psychologa, który by o tym nie wiedział. Tak więc wszystkie maksymy typu „to pomoże nam nabrać jeszcze większej pewności siebie”, „aby terapia zakończyła się sukcesem, musimy być absolutnie blisko” i „darmowy seks udowodni, że jesteś wolną osobą” – bezczelne i dość celowe kłamstwo w celu manipulacja i nadużycia.

7. Psycholog stosuje wobec swojego klienta bezpośrednią przemoc fizyczną

Fizyczne unieruchamianie wbrew woli osoby, niewolnictwo, imitacja gwałtu, przymus seksu i podobne brutalne działania nie są i nie mogą być ćwiczeniami terapeutycznymi. Proszę o tym pamiętać, nawet jeśli charyzmatyczni prezenterzy różnych psychotreningów opowiadają o rzekomo korzystnym efekcie. To nie jest terapia ani psychologia. To jest przemoc i nic więcej.

Jak sobie z tym poradzić?

Trudność w zidentyfikowaniu psychologów sprawców przemocy polega na tym, że ofiary przemocy często nie traktują działań sprawców jako nadużyć i przemocy, i akceptują to jako normę, a czasem jako błogosławieństwo. Druga trudność polega na tym, że bardzo często sprawcami są „wilki w owczej skórze” i potrafią kompetentnie i subtelnie maskować przejawy przemocy. Jednak nie wszystko jest beznadziejne i możliwe jest zidentyfikowanie sprawcy.

Oprócz polegania na opisanych przeze mnie znakach, sensowne jest okresowe testowanie dowolnych relacji - w tym relacji z psychologiem, za pomocą następujących pytań:

1. Czy chcę, co dzieje się teraz w tym związku? Czy uczestniczę w tym procesie, czy też robi się mi coś poza moim pragnieniem i moją wolą? Czy mogę to zatrzymać, kiedy tylko zechcę?

2. Czy to mi pomaga? Czy moje interesy są brane pod uwagę w tej relacji?

3. Co się dzieje czyni mnie bardziej całością? Czy to mnie niszczy? Jak jestem w tym związku – czy jestem bezpieczny, czy czuję się zagrożony?

Poczucie i uświadomienie sobie, że jesteś pod wpływem sprawcy, jest bardzo bolesne i gorzkie. Ale pamiętaj: w tym, że byłeś traktowany okrutnie i nieuczciwie, to nie jest twoja wina ani twoja odpowiedzialność. W przypadku przemocy, jakakolwiek by ona nie była, winna jest tylko jedna osoba – gwałciciel. I tylko sprawca jest za to odpowiedzialny.

I masz pełne prawo do zakończenia toksycznych i destrukcyjnych związków – bez podawania powodów i bez próby „zrozumienia i wybaczenia”.